Τι κρύβεται πίσω από την κατάρα της ταινίας
«Το μωρό της Ρόζμαρι» («Rosemary’s Baby») είναι μια αμερικανική ψυχολογική ταινία τρόμου του 1968.
Το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Πολωνός Roman Polanski (18.08.1933-) και βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα και best seller του Ira Levin (27.08.1929 – 12.11.2007), που είχε εκδοθεί ένα χρόνο νωρίτερα, το 1967.
Η ταινία κέρδισε διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων κι ένα βραβείο Oscar, Β γυναικείου ρόλου στην Ruth Gordon (30.10.1896 – 28.08.1985).
Σήμερα θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Ταυτόχρονα όμως, 53 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, θεωρείται και μια από τις πιο «καταραμένες» ταινίες όλων των εποχών!
«Το μωρό της Ρόζμαρι» – Υπόθεση
Η ταινία αφηγείται την ιστορία μίας νεαρής γυναίκας, της Rosemary (Mia Farrow, 09.02.1945-).
Παντρεμένη με τον Guy (ο ελληνικής καταγωγής John Cassavetes, 09.12.1929 – 03.02.1989), ένα φιλόδοξο ηθοποιό που αγωνίζεται να κάνει καριέρα μετακόμισαν σε ένα νέο σπίτι στη Νέα Υόρκη. Εκεί θα γνωρίσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι γειτόνων, την Minnie Ruth Gordon) και τον Roman (Sidney Blackmer). Σύντομα η καριέρα του Guy ανεβαίνει μυστηριωδώς και αποφασίζει να κάνει παιδί με τη Rosemary.
Η Rosemary μένει έγκυος μια βραδιά όπου είχε τρομακτικές παραισθήσεις και, αντί για τον άντρα της, ένιωθε ότι τη βίαζε ο διάβολος.
Στη συνέχεια ανακαλύπτει ότι οι γείτονες της ασχολούνται με μαύρη μαγεία και τη λατρεία του Σατανά και της μπαίνει η ιδέα ότι το παιδί που κυοφορεί είναι του διαβόλου. Οι γείτονες της μάλιστα σκοπεύουν να το θυσιάσουν. Υποπτεύεται ότι κι ο σύζυγος της έχει μυηθεί στο σατανισμό από το γειτονικό ζευγάρι, με κίνητρο την επαγγελματική επιτυχία του. Έτσι η Rosemary ζει μια εφιαλτική ζωή, νιώθοντας ανασφάλεια, φόβο, αμφισβητώντας ακόμη και τη λογική της.
Σύντομη κριτική της ταινίας
Η επιτυχία του Polanski έγκειται στο ότι καταφέρνει να τοποθετήσει τον θεατή στη θέση της Rosemary έτσι ώστε να βιώνει ο ίδιος τις σκέψεις της, τις φοβίες της και την αγωνία της.
Δημιουργεί μια τρομακτική και επιβλητική ατμόσφαιρα, χωρίς να δείχνει αίμα, σχιζοφρενείς δολοφόνους ή τέρατα.
Με μεγάλη δεξιοτεχνία ο Polanski περνάει μηνύματα για την πάλη των δύο φίλων, τον φεμινισμό, τον τρόμο της εγκυμοσύνης, την ψευδαίσθηση της οικογένειας του αμερικανικού ονείρου και γενικότερα την κοινωνία της Αμερικής της δεκαετίας του ’60.
Η κατάρα της Ρόζμαρι
Μια Αμερικάνικη χολιγουντιανή ταινία με θέμα τον σατανισμό, ήταν αναμενόμενο ότι θα γεννούσε τις ανάλογες φήμες.
Έτσι ξεκίνησε η γνωστή «κατάρα του μωρού της Ρόζμαρι» που χτύπησε αρκετούς από τους συμμετέχοντες στην ταινία.
Mia Farrow
Την εποχή που γυρίζονταν η ταινία «Το μωρό της Ρόζμαρι», η Mia Farrow ήταν διάσημη, για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί πρωταγωνιστούσε στην πιο γνωστή σαπουνόπερα εκείνης της εποχής, το «Peyton Place» (1964 – 1969).
Δεύτερον, γιατί στις 19 Ιουλίου του 1966 είχε παντρευτεί τον έρωτα της ζωής της, τον Frank Sinatra.
Πριν αποδεχθεί το σενάριο της Ρόζμαρι, είχε συμφωνήσει με τον σύζυγο της να παίξει στην ταινία που ο ίδιος πρωταγωνιστούσε, «The Detective». Έτσι η Mia Farrow ξεκίνησε να εργάζεται και στις δύο ταινίες. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι οι απαιτήσεις και των δύο γυρισμάτων ήταν μεγάλες και δεν μπορούσε να πηγαινοέρχεται από το ένα πλατό στο άλλο, αναγκάστηκε να επιλέξει ταινία. Παρόλο το τελεσίγραφο του Frank «ή την Ρόζμαρι ή εμένα», εκείνη επέλεξε την Ρόζμαρι.
Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων και μπροστά σε όλο το καστ, ο δικηγόρος του Frank Sinatra της παρέδωσε τα χαρτιά του διαζυγίου.
Μάταια η Farrow ζητούσε από τον Sinatra να τη συγχωρέσει και να παραμείνουν μαζί, ενώ του ορκιζόταν ότι θα παρατούσε αμέσως τη Ρόζμαρι. Ο Sinatra ήταν αμετανόητος. Έτσι, κι αφού ο παραγωγός της δήλωσε ότι θα λάμβανε υποψηφιότητα για Oscar ερμηνείας, συνέχισε τα γυρίσματα… κι έχασε τον Frankie.
John Cassavetes
Ο John Cassavetes, πιέστηκε τόσο πολύ στα γυρίσματα, που άρχισε να πίνει. Πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου 1989, σε ηλικία 59 ετών, ως μακροχρόνιος αλκοολικός, από κίρρωση του ήπατος.
Ira Levin
Ο συγγραφέας του μωρού της Ρόζμαρι, επίσης εγκαταλείφθηκε από τη γυναίκα του μόλις ξεκίνησε να προβάλλεται η ταινία.
Αργότερα δήλωσε:
«Πραγματικά, αισθάνομαι ένα μεγάλο βαθμό ενοχής που προώθησα τη δημοτικότητα του αποκρυφισμού και την πίστη στη μαγεία και τον σατανισμό».
Robert Evans
O Robert Evans (29.06.1930 – 26.10.2019) ήταν ο παραγωγός της Paramount που ανέλαβε «Το μωρό της Ρόζμαρι».
Συνελήφθη για κατοχή και διακίνηση κοκαΐνης, ενώ κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του παραγωγού Roy Radin κατά τη συνεργασία τους στην ταινία «Cotton Club». Τελικά αθωώθηκε αλλά από τότε και μέχρι τον θάνατό του ταλαιπωρούταν στη ζωή του με πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια.
William Castle
Ο παραγωγός William Castle (24.04.1914 – 31.05.1977) ήταν αυτός που αγόρασε τα δικαιώματα από το συγγραφέα Ira Levin και αποφάσισε να γυρίσει την ταινία. Ήθελε μάλιστα να τη σκηνοθετήσει ο ίδιος αλλά η εταιρία Paramount Pictures δεν του το επέτρεψε.
Ήταν ο πρώτος που πίστεψε ότι η ταινία ήταν καταραμένη.
«Η ιστορία του μωρού της Ρόζμαρι συνέβη στην πραγματική ζωή. Οι μάγισσες έκαναν το ξόρκι τους κι εγώ ήμουν ένα από τα πιόνια», δήλωσε.
Αμέσως μετά το τέλος των γυρισμάτων του «μωρού της Ρόζμαρι», διαπιστώθηκε ότι είχε μεγάλο πρόβλημα με πέτρες στα νεφρά που απαιτούσε χειρουργική επέμβαση. Κατά την ανάρρωση του στο νοσοκομείο είχε παραισθήσεις και παραληρούσε. Το προσωπικό του νοσοκομείου τον άκουσε να φωνάζει:
«Ρόζμαρι, για όνομα του Θεού, πέτα το μαχαίρι!»
Krzysztof Komeda
Ο Πολωνός Krzysztof Komeda (27.04.1931 – 23.04.1969) ήταν ο συνθέτης που έγραψε τη μουσική της ταινίας.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της δουλειάς του για την ταινία, σε ηλικία 37 ετών, έπεσε από μια βραχώδη σκαλωσιά και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Παρέμεινε σε κώμα τεσσάρων μηνών μέχρι που τελικά πέθανε.
Με τον ίδιο τρόπο είχε σκοτωθεί ο Hutch, ο φίλος της Ρόζμαρι στην ταινία.
Ε, και;…
Μέχρι αυτό το σημείο έχουμε διάφορα περιστατικά, χωρίς όμως να έχουμε ενδείξεις εγκλήματος. Αν λοιπόν τα στοιχεία της «κατάρας» σταματούσαν εδώ, δεν θα είχε καμία θέση αυτό το άρθρο στο συγκεκριμένο site όπου ασχολούμαστε κυρίως με εγκλήματα.
Όμως…
Roman Polanski και Sharon Tate
Στις 20 Ιανουαρίου ο Roman Polanski παντρεύτηκε την ανερχόμενη ηθοποιό Sharon Tate (24.01.1943 – 09.08.1969). Αρχικά, ο Polanski ήθελε την σύζυγο του για το ρόλο της Ρόζμαρι αλλά η Paramount αρνήθηκε και έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη Mia Farrow. Έτσι η Tate έκανε μόνο μια μικρή εμφάνιση στην ταινία στη σκηνή ενός πάρτι.
Τον Ιούλιο του 1969, ο Polanski έφυγε από το σπίτι του στο Los Angeles για το Λονδίνο για επαγγελματικό ταξίδι. Η σύζυγος του, 8,5 μηνών έγκυος, προτίμησε λόγω της προχωρημένης εγκυμοσύνης της να μην τον ακολουθήσει και να παραμείνει στο σπίτι. Η ταινία «Το μωρό της Ρόζμαρι», παιζόταν τότε στους κινηματογράφους.
Στις 8 Αυγούστου 1969, τέσσερα μέλη της «οικογένειας Manson», ύστερα από υπόδειξη του ηγέτη τους serial killer Charles Manson, μπήκαν στο σπίτι και δολοφόνησαν με άγριο τρόπο την 26χρονη Sharon Tate και τους φίλους της Jay Sebring, Wojciech Frykowski, Abigail Folger και Steven Parent. Με το αίμα της Sharon, οι δολοφόνοι έγραψαν στην εξώπορτα του σπιτιού τη λέξη «Pig» («Γουρούνι»).
Μετά τη φρικιαστική δολοφονία της γυναίκας του και του αγέννητου γιού του, ο Polanski έπεσε σε βαριά κατάθλιψη που προσπάθησε να την πολεμήσει με ναρκωτικά και αλκοόλ.
Στην αυτοβιογραφία του ο Polanski δήλωσε:
«Ο θάνατος της Sharon αποτέλεσε το πιο κομβικό σημείο της ζωής μου. Η δολοφονία της μετέτρεψε την προσωπικότητα μου, από μια απεριόριστη θάλασσα προσδοκιών και αισιοδοξίας σε μια ριζωμένη αιώνια απαισιοδοξία και δυσαρέσκεια για τη ζωή».
Και καταλήγουμε στον… John Lennon
Κάτι ακόμα που ήταν γραμμένο με το αίμα των θυμάτων στην πόρτα του ψυγείου του Polanski από τους οπαδούς του Manson, ήταν οι λέξεις «Helter Skelter». Πρόκειται για έναν τίτλο τραγουδιού του συγκροτήματος «The Beatles». Ο Charles Manson θεωρούσε ότι το συγκεκριμένο τραγούδι έκρυβε κρυφά νοήματα για έναν αποκαλυπτικό πόλεμο που πλησίαζε και που στο τέλος του θα γινόταν η επανάσταση των οπαδών του Manson και θα δοξάζονταν.
Μάλιστα, κατά τη δίκη του Manson το 1970, η υπεράσπιση προσπάθησε να καλέσει τον John Lennon για μάρτυρα. O Lennon αρνήθηκε να παραβρεθεί στη δίκη και δήλωσε ότι, αφενός το τραγούδι δεν το είχε γράψει ο ίδιος αλλά ο Paul Mc Cartney, αφετέρου ήταν βέβαιο ότι δεν είχε καμία σχέση με τον Charles Manson και τα κρυφά μηνύματα που εκείνος ερμήνευε.
Παρούσα πάντως στην ηχογράφηση του «Helter Skelter», ήταν και η πολύ καλή φίλη του John Lennon, η Mia Farrow.
Δέκα χρόνια αργότερα, ο John Lennon θα δολοφονηθεί από τον Mark Chapman (μπορείτε να διαβάσετε σε άλλο άρθρο μας για τη δολοφονία του John Lennon) στην είσοδο του κτηρίου που έμενε, το Dakota Apartments. Το γεγονός θα μπορούσε να θεωρηθεί άσχετο, αν στο ίδιο κτήριο δεν είχαν γίνει και πολλά από τα γυρίσματα της κινηματογραφικής ταινίας: «Το μωρό της Ρόζμαρι»…
(Στην ταινία το κτήριο λεγόταν «Bramford»).
Είναι τελικά καταραμένο το μωρό της Ρόζμαρι;
Όλες οι παραπάνω τραγωδίες θα μπορούσε να θεωρηθούν συμπτώσεις. Εξάλλου, παντού υπάρχει μια τραγωδία αν κάτσει κανείς και το ψάξει.
Από την άλλη βέβαια, «Το μωρό της Ρόζμαρι» ήταν η κυρίαρχη σατανιστική ταινία εκείνης της εποχής και προάγγελος για τις επίσης μεγάλες εμπορικές επιτυχίες του είδους: «Ο Εξορκιστής» («The Exorcist», 1973) και «Η Προφητεία» («The Omen», 1976).
Ο Σατανάς έχει βέβαια κάνει την εμφάνιση του και σε παλαιότερες αμερικανικές ταινίες, αλλά μέχρι τότε ήταν με πιο «Φαουστικό» (Faust) τρόπο – όπου ο πρωταγωνιστής μπλέκει δηλαδή μετά από κάποια συμφωνία που έκανε ο ίδιος με το Διάβολο ή με κάποιο ελαττωματικό ξόρκι μαύρης μαγείας.
Στο «Μωρό της Ρόζμαρι» όμως έχουμε για πρώτη φορά εμφάνιση του Σατανά σε μια εντελώς αθώα κοπέλα και χωρίς λόγο. Αυτό αποτέλεσε μεγάλη ενόχληση στην Εκκλησία (κυρίως την Καθολική). Οι Καθολικοί μπορεί να μην πηγαίνουν στη Λειτουργία όπως τα παλαιότερα χρόνια, αλλά εξακολουθούν και φοβούνται τον διάβολο. Ήταν λοιπόν φυσικό η ταινία να κατηγορηθεί και στη συνέχεια να αφοριστεί και να καταραστεί από πολλούς.
Και, ίσως, κάποιες κατάρες να έπιασαν…
(Σίγουρα θα ήταν καλύτερα αν είχαν ακούσει την Πρώτη Κυρία της Αμερικής Eleanor Roosevelt, όταν είπε:
«Είναι καλύτερα να ανάψετε ένα κερί παρά να καταραστείτε το σκοτάδι».)
Φυσικά, υπάρχει και η πιο ρεαλιστική εξήγηση που δεν σχετίζεται με τον αποκρυφισμό ή το σατανισμό. Το Χόλυγουντ είναι γνωστό για τα ακροβατικά δημοσιότητας και τις στρατηγικές μάρκετινγκ που ακολουθεί για να αυξήσει τις πωλήσεις εισιτηρίων.
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι ότι ο μύθος της καταραμένης ταινίας «Το μωρό της Ρόζμαρι», με το πέρασμα των χρόνων συνεχίζει να μεγαλώνει…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
Για άλλη μια φορά οι συμπτώσεις αποκτούν νόημα… Πολύ καλή ανάλυση.