Serial killer – Amarjeet Sada

Ο νεότερος κατά συρροή δολοφόνος του κόσμου

Το 2007, η Ινδία κέρδισε ένα παγκόσμιο ρεκόρ για τον νεαρότερο κατά συρροή δολοφόνο. Πίσω από τη μάσκα της αθωότητας του οκτάχρονου Amarjeet Sada, κρυβόταν ένας σαδιστής που είχε διαπράξει ήδη τον τελευταίο χρόνο τρεις βάναυσους φόνους.

Τα πρώτα χρόνια του Amarjeet

Ο Balaram Sada και η Parul Sada, ήταν ένα φτωχό ζευγάρι Ινδών που ζούσαν στo χωριό Mushahar (Begusarai) στο Bihar της Ινδίας. Όπως οι περισσότεροι άλλοι κάτοικοι του χωριού, ήταν εργάτες.
Το 1998, γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, ο Amarjeet Sada. Το πενιχρό εισόδημα του ζευγαριού κάλυπτε μόλις και μετά βίας τις καθημερινές ανάγκες της οικογένειας.

Για να προστατέψει τον γιο της από το κακό, κάθε μέρα του έβαζε στο πλάι του μετώπου του μια μεγάλη χοντρή κουκκίδα μαύρου kajal λέγοντας «Kisika nazar naa lagay tujhay» (μτφ. «για να σε προστατεύει πάντα από το κακό μάτι του κόσμου»).
Την προστασία ενίσχυε το φυλακτό ταουίζ που του έδενε γύρω από το μπράτσο του, το οποίο είχε φέρει από το ναό του Χανουμάν.
Με αυτούς τους τρόπους προστάτευε η Parul τον γιο της. Ποιος όμως προστάτευε τους άλλους από τον ίδιο;

Αν και μεγάλωνε όπως κάθε άλλο παιδί στο χωριό, ξαφνικά, στην ηλικία των 7 ετών άρχισε να είναι λιγότερο κοινωνικός και περισσότερο μοναχικός.

«Γιατί δεν έρχεσαι να παίξεις μαζί μας; Δεν είμαστε πια φίλοι;» ρώτησε ο Raju τον Amarjeet ενώ καθόταν στα σκαλιά της καλύβας του.
«Δεν θέλω», απάντησε μονολεκτικά ο Amarjeet.
«Πάμε να κολυμπήσουμε στη λιμνούλα;», επέμεινε ο Shangar, ένας ακόμα φίλος.
«Είπα όχι!», φώναξε με μανία ο Amarjeet, τρομάζοντας τους δύο φίλους του. Τα δυο αγόρια απομακρύνθηκαν βιαστικά. Αργότερα θα κατέθεταν το περιστατικό προσθέτοντας ότι ποτέ δεν είχαν δει τον Amarjeet τόσο θυμωμένο.

«Θέλω περισσότερα παιχνίδια», ζήτησε ένα πρωινό ο Amarjeet από τη μητέρα του, Parul. Η μητέρα του, παρόλη την αδυναμία που είχε στο μοναχογιό της, του απάντησε: «Αγόρι μου, είμαστε φτωχοί· δεν μπορούμε να αγοράσουμε παιχνίδια». Ο Amarjeet έσπρωξε εκνευρισμένος τη μητέρα του και ξέσπασε σε κλάματα, προβάλλοντας για μια ακόμη φορά το έντονο και εκρηκτικό ταπεραμέντο του.
Από τότε ο Amarjeet Sada περνούσε το χρόνο του σκαρφαλώνοντας στα δέντρα και περιπλανώμενος μόνος του στο χωριό του.

(Πιθανών αυτή η αλλαγή να οφείλεται σε κάποια κακοποίηση του αγοριού, αλλά κάτι τέτοιο ποτέ δεν αποδείχτηκε).

Η γέννηση της αδελφής του πρόσθεσε άλλη μια δυσκολία στον ήδη επίπονο αγώνα επιβίωσης των γονιών του, καθώς και άλλο ένα στρώμα πολυπλοκότητας στη διάπλαση του χαρακτήρα του Amarjeet.

Το πρώτο θύμα

Εκείνη την εποχή η Meena, θεία του Amarjeet Sada, είχε μόλις βρει δουλειά ως οικιακή βοηθός στην πόλη Patna. Παρακάλεσε λοιπόν την αδελφή της Parul να κρατήσει τον μόλις 6 μηνών γιο της για έναν περίπου μήνα, μέχρι να εγκατασταθεί στη νέα πόλη και να βάλει σε μία τάξη την καθημερινότητά της.

Η Parul αρχικά ήταν αρνητική, γιατί σκεφτόταν ότι δεν ήταν στην οικονομική θέση να ταΐζει άλλο ένα στόμα. Με την υπόσχεση όμως από την αδελφή της ότι θα της έστελνε μια προκαταβολή από τον πρώτο μισθό για τις ανάγκες του παιδιού, δέχτηκε. Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος.

Λίγες μέρες αφότου έφυγε η θεία του, η μητέρα του Amarjeet πήγε στην τοπική αγορά για να αγοράσει λαχανικά, αφήνοντάς τον γιο της υπεύθυνο για τα δύο μωρά. Ο Amarjeet ήταν πια 7 χρονών, τι θα μπορούσε να συμβεί άλλωστε;

Καθώς το αγόρι κοίταξε τον εξάμηνο ξάδερφό του που κοιμόταν βαθιά στο κρεβάτι του, αποφάσισε να ξεκινήσει ένα παιχνίδι. Αρχικά, άρχισε να τσιμπάει το βρέφος, μέχρι που αυτό ξύπνησε κι έβαλε τα κλάματα. Η κραυγή έγινε πιο δυνατή όταν ο Amarjeet του τράβηξε τα αυτιά. Στη συνέχεια δυνάμωσε το βασανιστήριο του ρίχνοντας χαστούκια στο μωρό. Ενθουσιασμένος ο Amarjeet από το νέο του παιχνίδι, έβαλε τα χέρια του στον λαιμό του μωρού κι άρχισε να σφίγγει, παρατηρώντας με ικανοποίηση το απροστάτευτο βρέφος να προσπαθεί να ανασάνει.

Όταν το μωρό σταμάτησε να αναπνέει, ο Amarjeet το πήρε στο κοντινό δάσος. Εκεί, αφού συνέχισε τη διασκέδαση του πολτοποιώντας το κεφαλάκι του μωρού με ένα τούβλο, τελικά το έθαψε σε έναν πρόχειρο τάφο στο γρασίδι.
Αυτή ήταν η πρώτη δολοφονία του Amarjeet Sada ενώ ήταν μόλις 7 ετών.

Χαρούμενος όπως ήταν, επέστρεψε αδιάφορα στο σπίτι του. Έπρεπε να προσέχει άλλωστε τη μικρή του αδελφή.

Η συγκάλυψη από τους γονείς

Όταν η μητέρα του επέστρεψε από την αγορά απόρησε μόλις είδε ότι ο ανιψιός της δεν ήταν στην κούνια του. Έτσι ρώτησε τον γιο της. Εκείνος της χαμογέλασε:
«Του έσπασα το κεφάλι με ένα τούβλο», ανακοίνωσε περήφανα και την οδήγησε στο μέρος πού είχε θάψει το παιδί.

Μόλις ο πατέρας του επέστρεψε από τη δουλειά, η σοκαρισμένη σύζυγός του του είπε τα καθέκαστα. Ο Balaram χαστούκισε τον γιο του και προσπαθούσε να σκεφτεί τι θα έκανε στη συνέχεια.
Τότε διέπραξαν ένα ακόμη λάθος.
Το γονικό τους ένστικτο μπήκε σε λειτουργία και αντί να  παραδώσουν τον ένοχο στην αστυνομία, αποφάσισαν να μαγειρέψουν μια ιστορία που θα παρουσίαζε το θάνατο του βρέφους ως ατύχημα.

Όταν η Meena επέστρεψε ένα μήνα αργότερα, συντετριμμένη άκουσε για το θάνατο του παιδιού της.
«Ήταν ένα ατύχημα», της είπε ψέματα η αδελφή της και την παρακάλεσε να μην κάνει καμία καταγγελία στην αστυνομία. Όλη εκείνη την ώρα, ο μικρός Amarjeet κρυφοκοίταζε πίσω από την πόρτα και απολάμβανε να παρακολουθεί το δράμα που παιζόταν.

Αυτή η συγκάλυψη από τους γονείς, προσέφερε ένα και μόνο μήνυμα στον Amarjeet Sada: ότι μπορούσε εύκολα να ξεφύγει από τη δολοφονία.

Το δεύτερο θύμα

Δεν πέρασε πολύς καιρός και κάποιο Κυριακάτικο απόγευμα, ενώ οι γονείς του είχαν ξαπλώσει για έναν σύντομο ύπνο, ο Amarjeet Sada έστρεψε την προσοχή του στην οκτώ μηνών αδερφή του.
Πλησίασε αθόρυβα την κούνια της, την έπιασε με τα δυο του χέρια από το λαιμό και τη σήκωσε ψηλά στραγγαλίζοντάς την.

Τα λίγα και αχνά κλάματα που πρόλαβε να βγάλει το μωρό, ήταν αρκετά για να ξυπνήσουν τη μητέρα τους. Βαριεστημένα, ανυποψίαστη η Parul σηκώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς την κούνια της κόρης της με σκοπό να τη θηλάσει.
Το βρέφος βρισκόταν μεν μέσα στην κούνια του, αλλά ήταν νεκρό. Δίπλα της ο Amarjeet έπαιζε με το αυτοκινητάκι του. Η Parul άρχισε να ουρλιάζει και ο σύζυγός της ήρθε κι αυτός να δει τι είχε συμβεί.

Με δάκρυα στα μάτια η Parul, αν και ήταν ενστικτωδώς βέβαιη για την απάντηση, ρώτησε τον γιο της: «Σκότωσες και την αδερφή σου;»
Το χαμόγελο δεν έλεγε να φύγει από το πρόσωπο του Amarjeet όταν απάντησε «Ναι».

Ο πατέρας του τον χαστούκισε για μια ακόμη φορά και τον ρώτησε: «Γιατί το έκανες;»
Η απάντησή του Amarjeet ήταν συγκλονιστική: «Γιατί έτσι!» (κατά λέξη: «Έτσι απλά»).

… ΜΟΛΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΗΚΕΣ

“Ο Γιώργος Λάμπρος κάνει σίγουρα μία εντυπωσιακή είσοδο στο χώρο της αστυνομικής μυθοπλασίας, συνδιάζοντας αριστοτεχνικά σε αυτή τη συλλογή τις περισσότερες κατηγορίες της λογοτεχνίας μυστηρίου.”

Η συγκάλυψη από όλη τη γειτονιά

Αυτή τη φορά όλη η γειτονιά έμαθε για το έγκλημα.
Παρότι συμβούλεψαν τους γονείς να ενημερώσουν την αστυνομία, εκείνοι επανέλαβαν το λάθος τους παρακαλώντας τους γείτονες να μην αποκαλύψουν την αλήθεια.

Πράγματι, το γεγονός μετατράπηκε γρήγορα σε ένα μακάβριο μυστικό κρυμμένο σε όλο το χωριό. Ωστόσο, όλοι όσοι το γνώριζαν, κοιτούσαν τον Amarjeet Sada με φόβο και απέφευγαν τη συναναστροφή με τους γονείς του.

Από την άλλη μεριά, ο Amarjeet Sada, βλέποντας και πάλι ότι το έγκλημα του δεν είχε σοβαρές συνέπειες εθιζόταν όλο και περισσότερο σε αυτό το “παιχνίδι”.
«Τι λάθος έκανα που τη σκότωσα;» ρωτούσε τους γονείς του χωρίς τύψεις και ενοχές. Οι απαντήσεις όμως που λάμβανε από τους γονείς, δεν κατόρθωσαν να τον πείσουν για το λάθος του.

Το τρίτο θύμα

Αυτή τη φορά το θύμα δεν ήταν μέλος της οικογένειας του Amarjeet Sada. Ένα πρωινό, καθώς – ως συνήθως – περιφερόταν άσκοπα στους δρόμους, ο Amarjeet βρέθηκε έξω από το τοπικό δημοτικό σχολείο. Τα κλάματα ενός μωρού, ήταν αυτό που ξύπνησε την περιέργεια του αγοριού και τον έκανε να αναζητήσει την πηγή προέλευσής τους. Ακολουθώντας τον ήχο, κατέληξε μπροστά σε ένα παιδικό καρότσι το οποίο βρισκόταν σε μια άδεια τάξη.

Η Chunchun Devi, είχε αφήσει για λίγο το καρότσι με την 6 μηνών κόρη της, Khushboo, στο σχολείο επειδή κάτι έκτακτο την είχε αναγκάσει να πρέπει να πεταχτεί μέχρι την αγορά. Για να κάνει πιο γρήγορα και προκειμένου να μην ταλαιπωρηθεί το μωρό, αποφάσισε να αφήσει το καρότσι με το μωρό να κοιμάται μέσα, στο σχολείο. Εξάλλου, ποιο άλλο κτίριο θα μπορούσε να ήταν πιο ασφαλές;

Ο Amarjeet κοίταξε μέσα στο καρότσι και, για καλή του τύχη, είδε μέσα ένα μωρό στρυμωγμένο σε μερικά σεντόνια. Επιτέλους, θα μπορούσε να επαναλάβει το παιχνίδι του!

Χωρίς δεύτερη σκέψη, πήρε στα χέρια του τη μικρή Khushboo και την πήγε στο δάσος δίπλα στο σχολείο. Αφού την τοποθέτησε προσεκτικά πάνω στο μαλακό γρασίδι, άρπαξε μια μεγάλη πέτρα και της έσπασε το κεφάλι, σκοτώνοντας την ακαριαία. Στη συνέχεια την έθαψε στο γρασίδι και απομακρύνθηκε.

Η σύλληψη

Όταν η μητέρα επέστρεψε στο σχολείο και βρήκε το καρότσι άδειο, έβαλε τις φωνές. Όλοι οι περαστικοί άρχισαν να ψάχνουν για το μωρό. Κάποιος γείτονας τότε είπε ότι είχε δει ένα μικρό αγόρι που έμοιαζε με τον Amarjeet Sada να βγαίνει από το σχολείο με ένα μωρό στην αγκαλιά.

Η ταραγμένη μητέρα ανάφερε την εξαφάνιση στην αστυνομία, προσθέτοντας και την κατάθεση του γείτονα. Τελικά οι γείτονες ήταν αυτοί που οδήγησαν το μικρό αγόρι στην αστυνομία.

Ο Amarjeet στην αστυνομία

«Πού είναι η κόρη μου;» φώναξε έντρομη η Chunchun Devi όταν είδε μπροστά της τον Amarjeet Sada στο αστυνομικό τμήμα.
Ο επιθεωρητής Shatrughan Kumar, ο υπεύθυνος αξιωματικός (OIC) του αστυνομικού σταθμού Bhagalpur, επανέλαβε την ερώτηση στο αγόρι: «Amarjeet Sada, εσύ σκότωσες την Khushboo;»

Η απάντηση του αγοριού ήταν αδιανόητη: «Δώσε μου ένα πακέτο μπισκότα και θα σου πω!»
Η έκπληξη του ανακριτή ήταν μεγάλη αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησε ότι το άτομο που είχε απέναντι του ως ύποπτο φόνου, δεν ήταν παρά ένα 8χρονο παιδί.

Αφού πήρε τα δύο τελικά πακέτα με μπισκότα που του έφεραν οι αστυνομικοί, ο Amarjeet Sada για μια ακόμη φορά ομολόγησε γεμάτος περηφάνια:
«Κοιμόταν στο σχολείο. Την πήρα λίγο μακριά, τη σκότωσα με μια πέτρα και την έθαψα».

Σε μια τρομακτική επίδειξη της διεστραμμένης ψυχής του, οδήγησε πρόθυμα τους αστυνομικούς στον χώρο πίσω από το σχολείο όπου είχε θάψει το νεκρό σώμα του βρέφους.
Στη συνέχεια προχώρησε ήρεμα στην ομολογία των δυο προηγούμενων “κατορθωμάτων” του, περιγράφοντάς τις δολοφονίες με ενθουσιασμό και ζωηρές λεπτομέρειες.

Η ψυχιατρική διάγνωση

Αμέσως ανατέθηκε σε ομάδα ψυχιάτρων να εξετάσουν τον μικρό κατά συρροή δολοφόνο.

Οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι ο Amarjeet Sada έπασχε από «διαταραχή διαγωγής», μια διαταραχή συμπεριφοράς κατά την οποία αντλούσε σαδιστική ευχαρίστηση από την πρόκληση πόνου ή ακόμη και θανάτωσης σε άτομα πιο αδύναμα από τον ίδιο. Ταυτόχρονα, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ του σωστού και του λάθους.
Μια τέτοια αντικοινωνική συμπεριφορά έχει παρατηρηθεί σε αρκετούς κατά συρροή δολοφόνους.

Σύμφωνα πάντα με τους γιατρούς, οι ενέργειές του αυτές οφείλονταν σε κάποια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλο, η οποία θα μπορούσε να είναι και κληρονομική.

Οι νευροβιολογικοί παράγοντες που προκαλούν αυτό το είδος επιθετικότητας, μπορούν να εντοπιστούν κατά την παιδική ηλικία και πιθανώς να αντιμετωπιστούν προτού εξελιχθούν στην πρόκληση σωματικής βίας. Αυτή η διαπίστωση, κάνει το λάθος των γονέων του Amarjeet ακόμη μεγαλύτερο.

Αν δεν είχε συλληφθεί, οι θηριωδίες του Amarjeet πιθανότατα θα κλιμακώνονταν με κάθε φόνο και η επιδείνωση της ψυχικής του κατάστασης θα τον είχε κάνει έναν ανεξέλεγκτο κατά συρροή δολοφόνο.

Ο εγκλεισμός του δολοφόνου

Ο Amarjeet Sada κατηγορήθηκε και για τους τρεις φόνους. Αλλά σύμφωνα με τον ινδικό νόμο, δεν μπορούσε να καταδικαστεί για τα εγκλήματά του καθώς ήταν πολύ μικρός και δεν ήταν ακόμη ενήλικος.

Για τα επόμενα 10 χρόνια, μέχρι δηλαδή να ενηλικιωθεί και να γίνει 18 ετών, κρατήθηκε σε Κέντρο Κράτησης Ανηλίκων στην πόλη Munger στο Bihar. Τα πρώτα 3 χρόνια της παραμονής του στο Κέντρο, ήταν σε απομόνωση, του δόθηκαν φάρμακα και ψυχιατρικές συμβουλευτικές συνεδρίες, αλλά μας είναι άγνωστο εάν αυτές οι προσπάθειες ήταν επιτυχείς.

Ο Amarjeet Sada σήμερα

Σύμφωνα με αναφορές, το 2016, όταν δηλαδή ο Amarjeet έγινε 18, αφέθηκε ελεύθερος. Του δόθηκε νέα ταυτότητα και πιθανόν το όνομα Samarjit.

Σήμερα, που πλέον είναι 25ετών, κανένας δεν γνωρίζει που βρίσκεται. Σίγουρα όμως θα είναι για πάντα δεμένος με τις σκιές του παρελθόντος και η κοινωνία μπορεί μόνο να ελπίζει ότι οι σαδιστικές παρορμήσεις του και η προθέσεις του για να σκοτώσει, θα έχουν εξαλειφθεί. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς όμως…

6 διάσημες κινηματογραφικές ταινίες με πρωταγωνιστές τους γιούς που δεν θα θέλατε να είχατε

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει στον κινηματογράφο πρωταγωνιστές “κακά” ή “σατανικά” αγοράκια. Επέλεξα 6 από αυτές και τις παραθέτω με χρονολογική σειρά:

1976, «The Omen», σε σκηνοθεσία Richard Donner.
Aγόρι: Damian (Harvey Stephens).

1993, «The Good Son», σε σκηνοθεσία Joseph Ruben.
Αγόρι: Mark Evans (Macaulay Culkin, γνωστός από τις ταινίες «Home Alone»).

2011, «We need to talk about Kevin», σε σκηνοθεσία Lynne Ramsay.
Αγόρι: Kevin (Jasper Newell).

2014, «Goodnight Mommy», σε σκηνοθεσία Severin Fiala και Veronika Franz.
Δίδυμα αγόρια Lukas (Lukas Schwarz) και Elias (Elias Schwarz).

2016, «The Boy», σε σκηνοθεσία William Brent Bell.
Αγόρι (πορσελάνινη κούκλα): Brahms.

2019, «Evil boy», σε σκηνοθεσία Olga Gorodetskaya. Ρώσικη εκδοχή διαβολικού παιδιού.
Αγόρι: Vania (Sebastian Budaev).

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ