Mark Chapman

Θα αφεθεί ποτέ ελεύθερος ο δολοφόνος του John Lennon;

Αν και είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει αναγνώστης που να μην γνωρίζει τον John Lennon, οφείλω να γράψω δύο λέξεις γι’ αυτόν.

Ο John Winston Ono Lennon (09.10.1940 – 08.12.1980), ήταν Άγγλος τραγουδιστής και τραγουδοποιός, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «The Beatles», ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής. Το 1970 το συγκρότημα διαλύθηκε οριστικά και όλα τα μέλη ακολούθησαν προσωπικές καριέρες. Ο John Lennon έβγαλε 5 προσωπικά albums όπου συνεργάστηκε με την γυναίκα του Yoko Ono (18.02.1933-). Το ζευγάρι Lennon – Ono διακρίθηκαν ως ακτιβιστές με έντονη δράση σε κοινωνικά ζητήματα, όπως η θέση της γυναίκας, οι φυλετικές διακρίσεις, και η αντιπολεμική στάση τους απέναντι στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Mark David Chapman

Τα παιδικά του χρόνια

Ο Mark David Chapman (10.05.1955-) γεννήθηκε στο Τέξας από πατέρα στρατιωτικό (David Chapman, λοχίας εκπαιδευτής στην Πολεμική Αεροπορία) και μητέρα νοσοκόμα (Diane Chapman). Είχε μια μικρότερη αδελφή, την Susan, που γεννήθηκε το 1962.
Αν και ο πατέρας του δεν είχε ασκήσει σωματική βία στη μητέρα του ή στα παιδιά, ασκούσε έντονα ψυχολογική βία, με αποτέλεσμα ο Mark να τον φοβάται. Είχε μάλιστα δημιουργήσει μια εικόνα στο μυαλό του ότι υπήρχαν μικρά ανθρωπάκια στους τοίχους του δωματίου του, που τον προστάτευαν από τον πατέρα.

Στην ηλικία των 9 ετών, σε τεστ που έκαναν στο σχολείο του, το IQ του Mark Chapman ήταν 121. (Ο μέσος όρος του δείκτη ευφυίας στις ΗΠΑ είναι το 98).
Παρόλο τον υψηλό δείκτη, στο σχολείο ήταν μέτριος μαθητής. Επειδή οι αθλητικές του επιδόσεις ήταν ανύπαρκτες, αποτελούσα συχνά αντικείμενο bulling από τους συμμαθητές του.

Από τα 14 του, είχε αρχίσει ήδη να κάνει χρήση ναρκωτικών ενώ το είχε σκάσει για δύο εβδομάδες από το σπίτι.

Τα εφηβικά του χρόνια

Στα 16 του, έγινε ενεργό μέλος της πρεσβυτεριανής εκκλησίας. Ήταν σύμβουλος – ομαδάρχης σε θερινή κατασκήνωση και τα παιδιά τον λάτρευαν. Του είχαν δώσει, μάλιστα, και το παρατσούκλι «Nemo». Παράλληλα εργάστηκε για σύντομο διάστημα ως βοηθός σκηνοθέτη.

Ύστερα από σύσταση ενός φίλου του, ο Mark Chapman διάβασε το βιβλίο που θα του καθόριζε όλη του τη ζωή. Ήταν το «The Catcher in the Rye» («Ο φύλακας στη σίκαλη»), του J.D. Salinger, ένα νεορεαλιστικό βιβλίο του 1951, με ήρωα τον καταθλιπτικό 16χρονο Holden Caulfield. Το βιβλίο αναφέρεται στο άγχος και την αποξένωση που νιώθει ένας έφηβος, ενώ κατακρίνει την κοινωνία. Ο Mark συσχέτισε τη ζωή του με τη ζωή του Holden Caulfield και προσπάθησε να ζει όπως ο ήρωάς του στο βιβλίο.

… ΜΟΛΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΗΚΕΣ

“Ο Γιώργος Λάμπρος κάνει σίγουρα μία εντυπωσιακή είσοδο στο χώρο της αστυνομικής μυθοπλασίας, συνδιάζοντας αριστοτεχνικά σε αυτή τη συλλογή τις περισσότερες κατηγορίες της λογοτεχνίας μυστηρίου.”

Τα μετεφηβικά χρόνια του Mark Chapman

Μετά την αποφοίτηση του από το Λύκειο, ο Mark Chapman συνεχίζει το έργο του στην εκκλησία ενώ παράλληλα εργάζεται στο World Vision International, έναν Ευαγγελικό Χριστιανικό οργανισμό ανθρωπιστικής βοήθειας. Γίνεται συντονιστής μιας ομάδας που βοηθάει την ένταξη Βιετναμέζων προσφύγων και όλοι οι ανώτεροι του έχουν να πούνε για το πόσο καλά τα πήγαινε με τα παιδιά.
Σε μια συνάντηση μάλιστα μελών της ομάδας με κυβερνητικά στελέχη, ο Mark φωτογραφήθηκε με τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ,  Gerald Ford, να του σφίγγει το χέρι.

Παρότι ξεκίνησε την φοίτηση του στο κολλέγιο, το εγκατέλειψε μετά το πρώτο 6μηνο. Μετακόμισε στη Χαβάη όπου αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, συνδέοντας με ένα σωλήνα την εξάτμιση του αυτοκινήτου του με την καμπίνα ώστε να του προκληθεί ασφυξία από το μονοξείδιο του άνθρακα. Η προσπάθεια του όμως, όχι μόνο δεν πέτυχε επειδή ο σωλήνας ήταν τρύπιος, αλλά και τον οδήγησε σε ψυχιατρική κλινική με την αιτιολογία της βαριάς κατάθλιψης.

Τα ενήλικα χρόνια του

Στα 23 του ο Mark Chapman, εμπνευσμένος από την κινηματογραφική ταινία «Around the world in 80 days» («ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες») θα επιχειρήσει ένα παρόμοιο ταξίδι: Tokyo, Seoul, Hong Kong, Singapore, Bangkok, Delhi, Beirut, Geneva, Paris, London, Dublin.
Σε αυτό το ταξίδι των 80 περίπου ημερών, θα γνωρίσει την Ιαπωνο-Αμερικανίδα ταξιδιωτική πράκτορα, Gloria Abe και θα την παντρευτεί στις 2 Ιουνίου 1979.
Στη συνέχεια θα πιάσει δουλειά ως νυχτοφύλακας.

Οι εμμονές του

Από εκεί και πέρα θα αρχίσει να πίνει πολύ, με αποτέλεσμα οι εμμονές του να ενταθούν.

Θα ξεκινήσει να συλλέγει ακριβά έργα σύγχρονης τέχνης, χόμπι που δεν μπορούσε να στηρίξει οικονομικά με αποτέλεσμα να υπερχρεωθεί.
Μια νέα εμμονή όμως θα τον βγάλει από το οικονομικό αδιέξοδο. Επιβάλλει στον εαυτό του και τη γυναίκα του αυστηρά μέτρα οικονομίας, σε βαθμό λιμοκτονίας. Πουλάει τα έργα τέχνης αλλά και μεγάλο μέρος από τα προσωπικά τους αντικείμενα και κατορθώνει να ξεχρεώσει.

Σε ένα γράμμα που είχε στείλει σε μια φίλη του, θα δηλώσει:
«Αρχίζω να τρελαίνομαι». Το γράμμα θα υπογράψει ως «The Catcher in the Rye».

Μία από τις εμμονές του, είχε γίνει και το βρετανικό συγκρότημα «the Beatles» και ιδιαίτερα ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, John Lennon.

Άλλωστε, ακόμα και ο γάμος του με την Ασιάτισσα Gloria Abe, αποτελούσε μια ακόμη προσπάθεια να μιμηθεί το είδωλό του.
Ο John Lennon είχε παντρευτεί στις 20 Μαρτίου 1969, 2 χρόνια πριν από τον Mark Chapman, την Γιαπωνέζα Yoko Ono. Εκτός από το κοινό στοιχείο ότι και οι δυο γυναίκες ήταν Ασιάτισσες, η Yoko ήταν 7 χρόνια μεγαλύτερη από τον John, ενώ η Gloria ήταν 4 χρόνια μεγαλύτερη από τον Mark.

Όταν τα είδωλα γκρεμίζονται

Όμως, τι γίνεται όταν το είδωλο σου σε απογοητεύει;
Οι δημόσιες δηλώσεις του John Lennon άρχισαν γρήγορα να ενοχλούν τον Mark Chapman.
Δύο ήταν όμως τα σημεία που τον εκνεύρισαν περισσότερο:

Σε μια συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα του Λονδίνου, The Evening Standard, τον Μάρτιο του 1966, ο John Lennon δήλωσε ότι: «Beatles are more popular than Jesus» («Οι Beatles είναι πιο δημοφιλείς από τον Ιησού»). Συμπλήρωσε μάλιστα ότι η χριστιανική πίστη τείνει να μειωθεί. Δεν αποκλείεται μάλιστα να έρθει η εποχή που η rock μουσική θα έχει περισσότερους οπαδούς από τον χριστιανισμό. Αν και αρχικά οι δηλώσεις αυτές πέρασαν απαρατήρητες στο Λονδίνο, στις Ηνωμένες Πολιτείες προκάλεσαν πολλές διαμαρτυρίες και απειλές.

Στον συντηρητικό εκκλησιαστικό κύκλο του Mark Chapman, αυτό αποτέλεσε μεγάλη βλασφημία στα Θεία. Η ίδια η ομάδα που ήταν ο Mark μέλος, παραποίησε το διάσημο τραγούδι του John Lennon, «Imagine» και έλεγαν ειρωνικά:
«Imagine, imagine if John Lennon was dead» («Φαντάσου, φαντάσου ότι ο John Lennon ήταν νεκρός»).

Το δεύτερο πράγμα που ενόχλησε τον Mark Chapman, ήταν το βιβλίο – λεύκωμα του 1976, του Anthony Fawcett, με τίτλο «One day at a Time». Ο Anthony Fawcett, ήταν προσωπικός βοηθός του John Lennon και στο βιβλίο του παρουσίαζε την πλούσια και πολυτελή ζωή του Lennon από τότε που γνώρισε την Yoko Ono μέχρι και την μετοίκισή του στη Νέα Υόρκη.
Ο Mark Chapman, όπως θα αποκαλύψει αργότερα η σύζυγός του, είχε θυμώσει πολύ που το είδωλό του, ενώ κήρυττε την αγάπη, την ειρήνη και την απλότητα, ο ίδιος ζούσε μέσα σε μια απαράμιλλη πολυτέλεια με εκατομμύρια δολάρια, βίλες, αγροκτήματα και ιδιωτικά γιοτ. 

Σύμφωνα με τον criminal profiler του FBI, John Douglas:
«Ο δολοφόνος του John Lennon, αισθανόταν μια ισχυρή σύνδεση με τον πρώην Beatles και, σε ένα επιφανειακό επίπεδο, προσπαθούσε να τον αντιγράψει. Αλλά, όπως συμβαίνει συνήθως, έφτασε σε ένα σημείο που δεν μπορούσε πια να ανταπεξέλθει. Μην μπορώντας να αντιμετωπίσει την ανισότητα στον εαυτό του και τον ήρωά του, έπρεπε να τον σκοτώσει.» (John Douglas & Mark Olshaker: «Mindhunter, Inside the FBI’s elite serial crime unit»)

Η προετοιμασία για το φόνο

Στις 23 Οκτωβρίου 1980, ο Mark Chapman παραιτήθηκε από τη δουλειά του ως φύλακας, υπογράφοντας την τελευταία του ημέρα στο βιβλίο προσωπικού ως «John Lennon».
Με το δάνειο των 5000 δολαρίων που πήρε από τον πεθερό του, αγόρασε ένα όπλο και στις 30 Οκτωβρίου πέταξε για τη Νέα Υόρκη, με σκοπό να σκοτώσει το ίνδαλμα του.

Φθάνοντας στην πόλη, πέρασε πρώτα από έναν γνωστό του για να αγοράσει σφαίρες.
Στη συνέχεια, μπήκε σε έναν κινηματογράφο και είδε την ταινία «Ordinary People» («συνηθισμένοι άνθρωποι»), που είχε μόλις κυκλοφορήσει. Ήταν η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Robert Redford. Η ταινία είναι ένα κοινωνικό δράμα μιας οικογένειας όπου ο ένας γιος, ο Conrad (στην ταινία τον ενσαρκώνει ο Timothy Hutton), είναι αυτοκτονικός και καταθλιπτικός. Κάποια στιγμή όμως βλέπει έναν ψυχίατρο που τον βοηθάει να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του. 
Για μια ακόμη φορά, ο Mark Chapman, συνδέεται με τον ήρωα της ταινίας, τον Conrad, και αποφασίζει να γυρίσει πίσω χωρίς να πραγματοποιήσει τη δολοφονία.

Επιστρέφοντας στη Χαβάη, ενημέρωσε τη γυναίκα του ότι έχει εμμονή να σκοτώσει τον John Lennon και της ζήτησε την υποστήριξη της. Στη συνέχεια – όπως ο Conrad στην ταινία – έκλεισε ένα ραντεβού για να δει έναν ψυχίατρο.
Τελικά όμως δεν πήγε στο προγραμματισμένο ραντεβού.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Mark Chapman θα κατηγορήσει τη γυναίκα του που δεν τον κατέδωσε τότε στην αστυνομία ή κάπου αλλού όπου θα μπορούσε να του έχει παραστεί βοήθεια.

Μέχρι αυτό το σημείο, ο Mark Chapman, δείχνει να εναλλάσσεται διαρκώς μεταξύ της αναγνώρισης και της απόρριψης ότι είχε ψυχική ασθένεια. Όταν ζοριζόταν όμως, επέστρεφε στον φανταστικό κόσμο που είχε δημιουργήσει στα παιδικά του χρόνια, όπου εκείνα τα μικρά ανθρωπάκια τον προστάτευαν μέσα από τους τοίχους.

Η αρχή του τέλους

Στις 6 Δεκεμβρίου ο Mark Chapman ταξίδεψε και πάλι στην Νέα Υόρκη. Στις 7 Δεκεμβρίου θα συναντήσει στο σταθμό του μετρό, τον τραγουδιστή και κιθαρίστα James Taylor. Όπως θα δηλώσει αργότερα ο Taylor: «Με είχε κολλήσει στον τοίχο και μου μιλούσε σαν μανιακός. Μου είπε ότι είχε πολλές ιδέες που ενδιέφεραν τον John Lennon και σκόπευε να συναντηθεί μαζί του.»

Dakota – Ο τόπος του εγκλήματος

Η Dakota ή Dakota Apartments, είναι ένα νεοκλασικό κτίριο του 1880, στη βορειοδυτική γωνία της 72^nd street και της Central Park West, στη δυτική μεριά του Manhattan. Το κτίριο αποτελείται από πολυτελή διαμερίσματα: Lauren Bacall (ηθοποιός), Leonard Bernstein (Συνθέτης και μαέστρος), Roberta Flack (τραγουδίστρια), Judy Garland (ηθοποιός), Boris Karloff (ηθοποιός), Rudolf Nureyev (χορευτής), αποτελούν λίγους από τους celebrities που έχουν κατά καιρούς μείνει στη Dakota.
Το 1980, ένας από αυτούς, ήταν και ο John Lennon με την γυναίκα του Yoko Ono και τον 5χρονο τότε γιο τους, Sean.

8 Δεκεμβρίου 1980

To πρωί στις 8 Δεκεμβρίου 1980, ο John Lennon και η Yoko Ono, θα βγουν από τη Dakota για να πάνε να φωτογραφηθούν για το περιοδικό Rolling Stone. (Αυτή η φωτογραφία, τραβηγμένη από την Annie Leibovitz, με τον John Lennon να ποζάρει κουλουριασμένος και γυμνός, στην αγκαλιά της ντυμένης Yoko Ono, θα αποτελέσει το εξώφυλλο του περιοδικού στις 22 Ιανουαρίου 1981).

Την ίδια ώρα, ο Mark Chapman βρίσκεται στο δωμάτιο του, στο ξενοδοχείο Sheraton. Θα αφήσει το αγαπημένο του βιβλίο «The Catcher in the Rye» πάνω στο τραπέζι και στην πρώτη του σελίδα θα γράψει «This is my statement» («αυτή είναι η δήλωσή μου»), γνωρίζοντας ότι πολύ σύντομα θα το έβρισκε η αστυνομία.

Στη συνέχεια, κατευθύνθηκε προς την Dakota. Εκεί μίλησε με διάφορους άλλους οπαδούς του John Lennon, που περίμεναν να δουν το ίνδαλμά τους.
Κάποια στιγμή θα δει και την οικονόμο του διάσημου ζευγαριού που επέστρεφε στο σπίτι μετά από βόλτα που είχε βγάλει τον μικρό Sean. O Mark τους πλησίασε, έσφιξε το χέρι του αγοριού και του είπε: «Είσαι ένα όμορφο αγόρι» (από το τραγούδι του Lennon: «Beautiful Boy»).

Το μεσημέρι, την ώρα που το ζευγάρι θα επιστρέψει από τη φωτογράφηση, ο Mark Chapman, παρότι βρισκόταν εκεί κοντά, δεν θα εμφανιστεί.

Περίπου στις 5 το απόγευμα ο John και η Yoko θα βγουν και πάλι, για να κάνουν μια ηχογράφηση στο στούντιο της Record Plant. Στην είσοδο του κτιρίου, τους περιμένει ένας οπαδός, κρατώντας το 5^ο solo album του John Lennon που είχε κυκλοφορήσει μόλις πριν λίγες ημέρες (17 Νοεμβρίου). Ο δίσκος λέγεται «Double Fantasy» και ο John Lennon δεν θα διστάσει να τον υπογράψει με αφιέρωση στον δολοφόνο του, Mark Chapman.
Ο Mark θα δηλώσει αργότερα για αυτή τη συνάντηση, ότι εντυπωσιάστηκε από την απλότητα και τη φανερή ειλικρίνεια του John Lennon, με αποτέλεσμα, όλες οι μέχρι τότε σκέψεις του για να τον δολοφονήσει, να κλονιστούν. Θα περάσει τις επόμενες ώρες προσπαθώντας να καταπολεμήσει τους δαίμονες του και να μην προχωρήσει στο έγκλημα.
Τελικά όμως, οι δαίμονες θα επικρατήσουν.

Στο studio ο Lennon ηχογράφησε τα τραγούδια «Walking on thin ice» και «It happened», που προορίζονταν για τον επόμενο του δίσκο.

Η δολοφονία του John Lennon

Στις 22:50, το ζευγάρι, έχοντας τελειώσει με την ηχογράφηση, επέστρεψαν στην Dakota. Βγήκαν από τη λιμουζίνα που τους παρείχε το studio και προχώρησαν προς την είσοδο του κτιρίου. Εκεί στην είσοδο, κάτω από την αψίδα, ο John Lennon άκουσε μια αντρική φωνή να τον καλεί:
«Κύριε Lennon;»
Πριν προλάβει να γυρίσει τελείως και να αντικρίσει για δεύτερη φορά μέσα στην ημέρα τον δολοφόνο του, ο Mark Chapman, σήκωσε το 38άρι Charter Arms ρεβόλβερ του και πυροβόλησε τον super star από κοντινή απόσταση. Δύο σφαίρες τον βρήκαν στον ώμο και δύο στην πλάτη. Η 5^η σφαίρα θα αστοχήσει και θα σπάσει την τζαμαρία του κτιρίου.
Ο John Lennon θα προλάβει να φωνάξει: «I’m shot! I’m shot!» («Πυροβολήθηκα! Πυροβολήθηκα!»), πριν πέσει αιμόφυρτος στο πάτωμα της εισόδου.

Ο Steven Spiro και ο Peter Cullen, ήταν οι δύο αστυνομικοί που έφτασαν πρώτοι στον τόπο του εγκλήματος. Βρήκαν τον John Lennon στο έδαφος. Δίπλα του στεκόταν ο Mark Chapman. Είχε πετάξει κάτω το όπλο του και είχε βγάλει το παλτό του, για να δείξει ότι δεν κουβαλούσε πάνω του κανένα άλλο κρυμμένο όπλο. Κρατούσε μία ακόμη κόπια από το αγαπημένο του βιβλίο. Παραδόθηκε χωρίς καμία αντίσταση.
Όταν οι αστυνομικοί του πέρασαν τις χειροπέδες και τον οδήγησαν στο αυτοκίνητο τους, ο Mark Chapman φαίνεται να τους απολογήθηκε επειδή «τους έβαλε σε τόσο κόπο».
Η Yoko Ono πλησίασε το περιπολικό, κοίταξε για λίγο τον δράστη, αλλά δεν είπε κουβέντα. 

Οι επόμενοι δύο αστυνομικοί που έφτασαν, o Herb Frauenberger και ο Tony Palma, βλέποντας τα τραύματα συνειδητοποίησαν ότι δεν υπήρχε χρόνος για να περιμένουν το ασθενοφόρο. Έτσι έβαλαν τον John Lennon στο πίσω κάθισμα του περιπολικού και τον οδήγησαν στο νοσοκομείο Roosevelt.

Ο θάνατος του John Lennon

Όταν, στις 23:00, έφτασε ο Lennon στο νοσοκομείο, δεν ανέπνεε και δεν είχε σφυγμό. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών να τον επαναφέρουν, στις 23:15, ο John Lennon κηρύχθηκε επισήμως νεκρός.
Αιτία θανάτου καταγράφτηκε «θάνατος από υπογκαιμιικό σοκ που προκλήθηκε λόγω μεγάλης απώλειας αίματος».
Την ίδια στιγμή, το τραγούδι των Beatles «All my loving» ακούστηκε από τα μεγάφωνα σε όλο το νοσοκομείο.
Τρεις θαυμάστριες των Beatles αυτοκτόνησαν, με αποτέλεσμα η χήρα Yoko Ono να κάνει έκκληση στους πενθούντες να μην παρασύρονται από την απόγνωση.

Η Yoko Ono αρνήθηκε να κάνει κηδεία, δηλώνοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν επιθυμία του John. Δύο ημέρες αργότερα, η σωρός του αποτεφρώθηκε στο κοιμητήριο του Fencliff και στη συνέχεια σκόρπισε τις στάχτες του στο Central Park στη Νέα Υόρκη.

Οι μέρες πριν από τη δίκη του Mark Chapman

Το δικαστήριο διόρισε ως δικηγόρο υπεράσπισης του Mark Chapman, τον Herbert Adlerberg. Ύστερα όμως από απειλές κατά τις ζωής του, ο Adlerberg παραιτήθηκε.

Τη θέση του πήρε ο Johnathan Marks, μαζί με ένα επιτελείο δέκα ακόμη συνεργατών. Αρχική γραμμή της υπεράσπισης ήταν να ζητήσουν αθωότητα λόγω παραφροσύνης. Η νομική του ομάδα συγκέντρωσε αρκετές καταθέσεις εμπειρογνωμόνων ψυχικής υγείας που διαπίστωναν ότι ο Mark Chapman βρισκόταν σε παραληρηματική ψυχωτική κατάσταση.

Πιο συγκεκριμένα,

• 6 ειδικοί, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Chapman ήταν ψυχωτικός.
• 5 ειδικοί, διάγνωσαν παρανοϊκή σχιζοφρένεια.
• 1 ειδικός, διάγνωσε διπολική διαταραχή.
• 1 ειδικός, αναγνώρισε τα συμπτώματα ως μανιοκατάθλιψη.

Εκείνη την εποχή ο Mark Chapman έστειλε μια επιστολή στην εφημερίδα New York Times όπου ζητούσε από το κοινό να διαβάσει το «The Catcher in the Rye».

Τον Ιούνιο του 1981, μετά από 6 μήνες προετοιμασίας, ο Mark Chapman, δηλώνει στον δικηγόρο του ότι ο Θεός τον έπεισε να ομολογήσει την ενοχή του και να προχωρήσει σε δίκη. Γι’ αυτό το λόγο, του ζήτησε να εγκαταλείψει την προσπάθεια αθώωσης. Ο δικηγόρος αντιτάχθηκε στη στάση αυτή του Chapman και αμφισβήτησε νομικά την αρμοδιότητα του να δικαιούται να λαμβάνει αποφάσεις.
Ο δικαστής Dennis Edwards όμως αρνήθηκε περαιτέρω αξιολόγηση, εφόσον ο Chapman είχε αποφασίσει με δική του βούληση να δηλώσει την ενοχή του και τον κήρυξε ικανό για να δικαστεί.

Η καταδίκη του Mark Chapman

Στις 22 Ιουνίου 1981, ο δικαστής δέχτηκε την ενοχή του Mark Chapman.

Κατά την απολογία του, ο Mark Chapman, σηκώθηκε και διάβασε ένα απόσπασμα από το αγαπημένο του βιβλίο:
«Συνεχίζω να φαντάζομαι όλα αυτά τα μικρά παιδιά να παίζουν κάποιο παιχνίδι σε αυτό το μεγάλο λιβάδι της σίκαλης. Χιλιάδες μικρά παιδιά, και κανείς δεν είναι γύρω – κανείς ενήλικας, εννοώ – εκτός από μένα. Και στέκομαι στην άκρη κάποιου γκρεμού. Αυτό που πρέπει να κάνω, πρέπει να τους πιάσω όλους αν αρχίσουν να πηγαίνουν προς τον γκρεμό – εννοώ αν τρέχουν και δεν κοιτούν πού πηγαίνουν, πρέπει να βγω από κάπου και να τους πιάσω. Αυτό κάνω όλη μέρα. Είμαι απλώς ο αιχμάλωτος της σίκαλης αλλά και όλων.»

Στις 24 Αυγούστου 1981, ο Mark Chapman καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία δεύτερου βαθμού (αν και τα γεγονότα έδειχναν ότι η καταδίκη θα ήταν για πρώτου βαθμού).
Στη συνέχεια, ανακοινώθηκε η ποινή του:
Ισόβια κάθειρξη όπου, με την προϋπόθεση παροχής θεραπείας ψυχικής υγείας,  θα πρέπει να εκτίσει τουλάχιστον 20 χρόνια.
(Σημείωση: Η μέγιστη ποινή της ισόβιας κάθειρξης στη Νέα Υόρκη είναι τα 25 χρόνια).

Μετά τη δίκη, μέχρι το τέλος της ποινής

Μετά τη δίκη, ο Mark Chapman μεταφέρθηκε στις Πολιτειακές Φυλακές Attika (ναι, Αττική!) και όχι σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Για λόγους δικής του ασφάλειας, κρατήθηκε σε απομόνωση. Εκεί παρέμεινε έως το 2012, όπου μεταφέρθηκε στο Alden της Νέας Υόρκης.

Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του έχει αρνηθεί οποιαδήποτε ψυχιατρική βοήθεια και ισχυρίζεται ότι η χριστιανική του πίστη τον βοηθάει να ξεπεράσει του δαίμονές του. Πάντως οι φύλακες του τον περιγράφουν ως υπόδειγμα κρατουμένου.

Οι συνεντεύξεις του Mark Chapman

Τα πρώτα έξι χρόνια, ο Mark Chapman, αρνούνταν να δώσει οποιαδήποτε συνέντευξη.
Από τότε και μετά, έχει δηλώσει ότι, εάν δεν σκότωνε τον John Lennon, είχε την πρόθεση να σκοτώσει κάποιον από τους: Paul McCartney (το άλλο «Σκαθάρι»), Elizabeth Taylor (ηθοποιός), Johnny Carson (τηλεοπτικός οικοδεσπότης σε εκπομπές με celebrities), Jacqueline Kennedy Onassis (πρώην «Πρώτη Κυρία» και νυν σύζυγος του Αριστοτέλη Ωνάση), ή τον Ronald Reagan (πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ).

Στην ερώτηση που βασανίζει όλους τους θαυμαστές του John Lennon, «γιατί τον σκότωσε;», έδωσε την εξής απάντηση:

«Η δολοφονία του Lennon ήταν μια λύση σε όλα μου τα προβλήματα. Ήθελα να διαγράψω το παρελθόν μου και να δώσω στον εαυτό μου μια νέα ταυτότητα».

Μετά το τέλος των 20 χρόνων εγκλεισμού, μέχρι σήμερα

Από το 2000 που έληξαν τα 20 χρόνια εγκλεισμού, σύμφωνα με την νομοθεσία της Νέας Υόρκης, ο Mark Chapman έχει το δικαίωμα – κάθε δύο χρόνια – να ζητήσει ακρόαση για επανεξέταση και αναστολή της ποινής.

Έκτοτε, έχει αιτηθεί απελευθέρωση – κι έχει απορριφθεί – 11 φορές.

Σε κάθε ακρόαση του Chapman, μέχρι τώρα, η Yoko Ono στέλνει επιστολή στην επιτροπή που πρόκειται να αποφασίσει, όπου ζητάει να μην απελευθερωθεί ο Mark Chapman.
«Παρότι όλη μου τη ζωή μιλάω για αγάπη και συγχώρεση, αυτόν τον άνθρωπο δεν έχω καταφέρει να τον συγχωρέσω ακόμα», δηλώνει.
Σήμερα (2021) η Yoko Ono είναι 88 ετών, ενώ ο Mark Chapman, 66 ετών.

Η 12^η ακρόαση για αναστολή υπό όρους για τον Mark Chapman, έχει προγραμματιστεί για τον Αύγουστο του 2022.

Κανείς δεν γνωρίζει εάν θα αφεθεί ποτέ ελεύθερος ο δολοφόνος του John Lennon…

Θεωρίες συνωμοσίας για το θάνατο του John Lennon

Η δολοφονία του John Lennon αποτέλεσε αντικείμενο δύο ακραίων θεωριών συνωμοσίας. Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία, ο δολοφόνος δεν έδρασε με τη θέλησή του αλλά «προγραμματίστηκε» από τη CIA.

Ένας άνθρωπος σαν τον Lennon, που διέδιδε ριζοσπαστικές «αριστερές» ιδεολογίες, πραγματοποιούσε σειρά αντιπολεμικών εκδηλώσεων και έδωσε συναυλία για την απελευθέρωση του φυλακισμένου ακτιβιστή John Sinclair, αποτελούσε σίγουρα «κακό σπυρί» για την CIA.

Έτσι, αφού βρήκαμε το κίνητρο, ας δούμε τώρα και την μέθοδο εκτέλεσης:

Στο ντοκιμαντέρ «Drugs as Weapons against us – The CIA War on Musicians and Activists» του 2017, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης John Potash παρουσίασε ότι ο Chapman είχε εκπαιδευτεί από τη CIA για να δολοφονήσει τον πρώην Beatle. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ότι ο Chapman είχε εξαφανιστεί για 3 ημέρες πριν φτάσει στη Νέα Υόρκη. Αυτές τις ημέρες, σύμφωνα πάντα με τον Potash, ο αγαθός εκπαιδεύτηκε από τη CIA και μετατράπηκε σε στυγνό δολοφόνο, αφού προγραμματίστηκε για το φόνο με «τεχνικές τροποποίησης της συμπεριφοράς», όπως η χορήγησης ναρκωτικών αλλά και η ύπνωση.

Η δεύτερη θεωρία, η άποψη του John Lightfoot, όπως την αναπτύσσει στον ιστότοπό του «LennonMurderTruth.com» πηγαίνει ακόμα παραπέρα. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ο πραγματικός δολοφόνος του Lennon ήταν ο διάσημος συγγραφέας Stephen King. Ο King μάλιστα το 1980 έμοιαζε εμφανισιακά με τον Mark Chapman.

Στον ιστότοπό του, ο Lightfoot ισχυρίζεται ότι έχει αποκρυπτογραφήσει τους «κυβερνητικούς κώδικες» που είχαν τυπωθεί την ημέρα της δολοφονίας του Lennon στα τεύχη των «Times», «Newsweek» και «World Report» και αποκαλύπτουν την αληθινή ταυτότητα του δολοφόνου.

Για τους φίλους του κινηματογράφου

Δύο βιογραφικές ταινίες έχουν σαν θέμα τον Mark Chapman:

• «The killing of John Lennon», 2006
• «Chapter 27», 2007

Ο αριθμός «9» στη ζωή και το θάνατο του John Lennon

Ο αριθμός «9» στα μαθηματικά λέγεται και «το τέλειο τετράγωνο». Στην αρχαία ελληνική θρησκεία θεωρείται ο αριθμός του θεού Ουρανού. Στην Καινή Διαθήκη η Ένατη Πύλη είναι η Πύλη της Κολάσεως. Συμβολίζει την ανώτερη σκέψη, τη διορατικότητα…

Κι επειδή, όπως γνωρίζετε, στο crimefictionfans.com μας ιντριγκάρει πάντοτε και το μεταφυσικό, ας δούμε και μια πιθανή σχέση (ή αλλιώς ένα κάρμα) του John Lennon με τη μαγεία του αριθμού εννιά:

Ο ίδιος ο Lennon, χρησιμοποίησε το 9 στη μουσική του, στα δύο τραγούδια που έγραψε με τον Paul Mac Cartney, «One after 909» και «Revolution 9».

Οι Beatles ιδρύθηκαν το 1961 και διαλύθηκαν 9 χρόνια μετά, το 1970.

Την Yoko Ono την γνώρισε στις 9 Νοεμβρίου 1966, 9 χρόνια μετά τη γνωριμία του με τον Paul Mac Cartney. 9 χρόνια αργότερα γεννήθηκε ο καρπός του ζεύγους, Son. Ήταν 9 Οκτωβρίου – την ίδια μέρα που είχε γενέθλια o John.

To 1971, o John και η Yoko μετακόμισαν στη θανατηφόρα διεύθυνση στο «Ντακότα», στην 72^η οδό. (7+2=9). 9 χρόνια αργότερα, το 1980, ο John Lennon δολοφονήθηκε στην είσοδο του κτιρίου.

Ο θάνατός του ανακοινώθηκε στις 11:07 μ.μ. (1+1+7=9), στις 8 Δεκεμβρίου. Την ίδια στιγμή, λόγω διαφοράς ώρας, στη γενέτειρα του, το Liverpool, στην Αγγλία, ήταν 9 Δεκεμβρίου.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν απλές συμπτώσεις ή όχι. Αν όμως; («Imagine»)…

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ