Leopard και Loeb

αρκεί η εξυπνάδα για να γίνει το τέλειο έγκλημα;

Οι Leopard και Loeb, ήταν συμφοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Τον Μάιο του 1924 απήγαγαν και στη συνέχεια δολοφόνησαν τον 14χρονο Bobby Franks. Κάτω από άλλες συνθήκες, δεν θα αρκούσε ένας φόνος για να κάνει τον Τύπο της εποχής να χαρακτηρίσει το γεγονός ως «το έγκλημα του αιώνα». Όμως αυτό που συγκλόνισε την κοινή γνώμη, ήταν το κίνητρο των δύο πλούσιων νεαρών: Ήθελαν να αποδείξουν την πνευματική τους υπεροχή, κάνοντας ένα έγκλημα χωρίς να συλληφθούν.

Nathan Leopard

Ο Nathan Freudenthal Leopard Jr. (19 Νοεμβρίου 1904 – 29 Αυγούστου 1971), ήταν γιος μια πλούσιας γερμανο-εβραϊκής οικογένειας μεταναστών. Ήταν παιδί – θαύμα που, σύμφωνα με τους γονείς του, ξεκίνησε να μιλάει σε ηλικία μόλις 4 μηνών! To IQ του λέγεται ότι ήταν πάνω από 200.

Την στιγμή της σύλληψής του είχε ήδη ένα πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο  με πολλές διακρίσεις και σκόπευε να συνεχίσει στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ. Μιλούσε άπταιστα 5 γλώσσες και μελετούσε άλλες 10! Παράλληλα, σαν ορνιθολόγος, είχε ήδη αρκετές διακρίσεις.

Richard Loeb

Ο Richard Albert Loeb (11 Ιουνίου 1905 – 28 Ιανουαρίου 1936), ήταν επίσης γόνος πλούσιας οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν Εβραίος μεγαλο-δικηγόρος. Ο Loeb είχε επίσης διακριθεί για την εξυπνάδα του. Στα 17 του, ήταν ο νεαρότερος απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Την στιγμή της σύλληψης του τελείωνε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Ήταν πολύ καλός τενίστας ενώ χόμπι του ήταν τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Ήταν ένας πολύ ελκυστικός νέος και πολύ πιο κοινωνικός από τον φίλο του, Leopard.

Η ζωή των Leopard και Loeb πριν από το έγκλημα

Οι Leopard και Loeb, έγιναν φίλοι από μικρά παιδιά. Και οι δύο γόνοι πλούσιων οικογενειών, ζούσαν στην ακριβή τότε συνοικία του Σικάγο, στο Kenwood. Η κοινωνική τους τάξη και η αυξημένη τους εξυπνάδα, τους έφερε κοντά από πολύ μικρή ηλικία.
Λέγεται μάλιστα ότι ο Leopold ήταν ερωτευμένος με τον Loeb.

Γοητευμένοι και οι δύο από τον Νίτσε και ειδικά την θεωρία του για τον υπεράνθρωπο (Übermenschen), ένιωθαν και οι δύο ανώτεροι από τον ασήμαντο μέσο άνθρωπο, οπότε και δεν θα έπρεπε να διέπονται οι ίδιοι από τους ίδιους ηθικούς νόμους που έχει φτιάξει η κοινωνία για τους απλούς ανθρώπους.

Έτσι, για να περνούν την ώρα τους, ξεκίνησαν από μικροκλοπές και βανδαλισμούς, ενώ δεν άργησαν να προχωρήσουν σε εμπρησμούς. Τα εγκλήματα τους όμως αυτά, δεν είχαν την ανταπόκριση που περίμεναν από τον Τύπο. Οπότε αποφάσισαν ότι έπρεπε να κάνουν κάτι πιο σοβαρό. Κάτι που θα αποτελούσε «το τέλειο έγκλημα» και θα γινόταν πρωτοσέλιδο. 

Ο σχεδιασμός του εγκλήματος

Το σχέδιο των Leopard και Loeb, είχε ως εξής:

• Θα επέλεγαν ένα νεαρό θύμα από πλούσια οικογένεια της περιοχής που κι οι ίδιοι ζούσαν. Κατά προτίμηση αγόρι, μιας και τα κορίτσια τα πρόσεχαν οι γονείς περισσότερο και θα άρχιζαν να ανησυχούν πολύ γρήγορα όταν θα συνειδητοποιούσαν την απουσία του παιδιού τους.
• Θα νοίκιαζαν ένα αυτοκίνητο με πλαστό όνομα.
• Θα προσκαλούσαν τον στόχο τους μέσα στο αυτοκίνητο. Εκεί και θα τον σκότωναν με ένα βαρύ αντικείμενο. (Τελικά χρησιμοποιήθηκε καλέμι).
• Στη συνέχεια θα ξεφορτώνονταν το πτώμα σε έναν αποχετευτικό αγωγό, 40 χιλιόμετρα νότια του Σικάγο, όπου δεν θα ήταν εύκολο να βρεθεί.
• Τέλος, για να καλύψουν την φύση του εγκλήματος και το κίνητρο, θα έγραφαν μια επιστολή όπου θα απαιτούσαν λίτρα από τους γονείς του θύματος. Την επιστολή θα έγραφαν σε μία γραφομηχανή που ήδη είχαν κλέψει.

Αν και αρχικά εξέτασαν διάφορα υποψήφια θύματα, τελικά αποφάσισαν να αφήσουν την επιλογή του θύματος στην τύχη και να πράξουν όπως θα τους προκύψει.

Η απαγωγή και η δολοφονία

Το απόγευμα της 21^ης Μαΐου 1924, κυκλοφορώντας στην πόλη με το αυτοκίνητο που είχαν νοικιάσει στο όνομα Morton Balland, είδαν στον δρόμο τον 14χρονο Robert Bobby Franks, να επιστρέφει στο σπίτι του από το σχολείο. Ο Bobby, ήταν γείτονας και δεύτερος ξάδελφος του Loeb. Τον παράσυραν στο αυτοκίνητο με τη δικαιολογία ότι ο Loeb ήθελε να μάθει για μια ρακέτα τένις που χρησιμοποιούσε ο μικρός Bobby.

Αφού τον δολοφόνησαν, οι Leopard και Loeb έκαψαν τα ρούχα του και περιλούσανε το πρόσωπο του με υδροχλωρικό οξύ για να κάνουν πιο δύσκολη την αναγνώριση του. Επιπλέον έριξαν υδροχλωρικό οξύ και στα γεννητικά του όργανα, ώστε να μην μπορεί να αναγνωριστεί το γεγονός ότι το θύμα είχα κάνει περιτομή. Τότε εγκατάλειψαν το πτώμα στο σημείο που είχαν σχεδιάσει και επέστρεψαν σπίτια τους.

Από εκεί, έστειλαν την επιστολή στους γονείς του θύματος, έκαψαν τα ρούχα τους και καθάρισαν το αυτοκίνητο.
Μέχρι τότε πίστευαν ότι είχαν κάνει τον τέλειο φόνο.

Οι έρευνες της αστυνομίας και η σύλληψη

Την επόμενη μέρα, έφτασε η επιστολή για τα λίτρα στους γονείς του Bobby και ήταν έτοιμοι να προχωρήσουν στην εκτέλεση των απαιτήσεων των απαγωγέων, αλλά ενημερώθηκαν από την αστυνομία ότι βρέθηκε το πτώμα. Αν και οι δυο δράστες είχαν προβλέψει ότι το πτώμα θα παρέμενε στον αγωγό μέχρι να αποσυντεθεί, επειδή το είχαν βάλει με τα πόδια προς τα έξω, το πτώμα κύλισε και βγήκε έξω από τον αγωγό.

Οι Leopard και Loeb συνέχισαν την καθημερινή τους ρουτίνα, μιλώντας μάλιστα με την αστυνομία και τους δημοσιογράφους προσπαθώντας δήθεν να βοηθήσουν.

Κοντά στο πτώμα του Bobby, η αστυνομία βρήκε ένα ζευγάρι γυαλιά. Ο ιδιαίτερος μεντεσές στον σκελετό των γυαλιών, οδήγησε την αστυνομία σε τρεις μόνο πελάτες που τον είχαν αγοράσει. Ο ένας από αυτούς ήταν ο Leopard.

Κατά την ανάκριση του, ο Leopard δήλωσε ότι είχε χάσει τα γυαλιά του σε μια βόλτα που είχε κάνει για την παρατήρηση πουλιών, ως ορνιθολόγος. Στην ερώτηση που βρισκόταν εκείνο το απόγευμα, δήλωσε ότι ήταν όλη την ώρα μαζί με τον Loeb.

Στις 31 Μαΐου, δέκα μέρες μετά την δολοφονία και ύστερα από πολλές αντιφάσεις στα λεγόμενα τους, οι Leopard και Loeb ομολόγησαν το έγκλημα τους. Και οι δύο δήλωσαν ότι είχαν παρασυρθεί από τον «υπεράνθρωπο» του Νίτσε και την επιθυμία για τη συγκίνηση που θα τους προκαλούσε «το τέλειο έγκλημα».

Η δίκη των Leopard και Loeb

Η οργή της κοινής γνώμης, η μικρή ηλικία του θύματος και η στυγνότητα του εγκλήματος έδειχναν ότι η καταδίκη των δύο φίλων σε θάνατο, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρη. Η οικονομική κατάσταση όμως των δύο οικογενειών τους προσέφερε την δυνατότητα να προσλάβουν μια ομάδα δικηγόρων με ηγέτη της ομάδας τον διάσημο εκείνη την εποχή δικηγόρο, Clarence Darrow. Ο Darrow, ήταν υπέρμαχος κατά της θανατικής ποινής.

Το αρχικό σχέδιο της υπεράσπισης ήταν να ζητήσουν την επιείκεια του δικαστηρίου λόγο παραφροσύνης, με στόχο ηπιότερη ποινή. Ο Darrow όμως πίστευε ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να γίνει δίκη ενώπιον ενόρκων, και τότε ήταν βέβαιος ότι οι ένορκοι θα καταδίκαζαν σε θάνατο τους δύο δράστες.
Έτσι επέλεξε να δηλώσει εξαρχής την ενοχή τους οπότε και να αποφευχθούν οι ένορκοι, και στη συνέχεια να προσπαθήσει να πείσει ο ίδιος τον δικαστή για να επιβάλει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, αντί της θανατικής ποινής.

Η δίκη διάρκεσε 32 ημέρες, όπου η εισαγγελία κάλεσε περισσότερους από 100 μάρτυρες κατηγορίας και η υπεράσπιση παρουσίαζε ψυχιατρικές μαρτυρίες σε μια προσπάθεια να προσδώσει ελαφρυντικά στους δύο νεαρούς.

Στις 22 Αυγούστου του 1924, ο Clarence Darrow έκανε την δήλωση κλεισίματος του. Η δήλωση αυτή διάρκεσε περίπου δύο ώρες και έμεινε στην ιστορία ως μία από τις σημαντικότερες δηλώσεις κατά της θανατικής ποινής.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι Leopard και Loeb καταδικάστηκαν σε 99 χρόνια φυλάκισης για την απαγωγή και σε ισόβια για την δολοφονία.

Τα τελευταία χρόνια των Leopard και Loeb

Τα πρώτα χρόνια της φυλάκισης τους οι δυο φίλοι κρατήθηκαν σε διαφορετικές φυλακές. Το 1931 βρέθηκαν και πάλι μαζί στις φυλακές μεγίστης ασφαλείας του Stateville. Εκεί δημιούργησαν ένα εκπαιδευτικό σύστημα γυμνασίου και λυκείου όπου οι ίδιοι δίδασκαν τους άλλους κρατούμενους.

Στις 28 Ιανουαρίου 1936, ο Richard Albert Loeb, δολοφονήθηκε στα ντους των φυλακών από τον συγκρατούμενό του James Day με 50 χαραγματιές με ένα ξυράφι.

Ο Leopard κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του θεωρήθηκε υπόδειγμα κρατουμένου και συνέβαλε στη βελτίωση των συνθηκών μέσα στη φυλακή. Εκτός της προσφοράς του στην εκμάθηση γραμμάτων στους συγκρατούμενους του, βοήθησε στην αναβάθμιση της βιβλιοθήκης και του νοσοκομείου. Επιπλέον, συμμετείχε εθελοντικά ως πειραματόζωο, σε πειραματικές θεραπείες κατά της ελονοσίας.

Το 1958, ο Leonard εξέδωσε την αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Ζωή μετά από επιπλέον 99 χρόνια».

Τον Μάρτιο του 1958, ο Leonard αποφυλακίζεται λόγο καλής διαγωγής και λόγο εθελοντικής συνεργασίας με ένα Εκκλησιαστικό πρόγραμμα. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα τον στέλνει ως ιατρικό τεχνικό και βοηθό σε νοσοκομείο του Puerto Rico. Εκεί παίρνει ένα ακόμη μεταπτυχιακό, παντρεύεται, και συνεχίζει να εργάζεται ως ιατρικός ερευνητής αλλά και ως ορνιθολόγος, μ΄΄εχρι το τέλος της ζωής του.

Στις 29 Αυγούστου του 1971, ο Nathan Freudenthal Leopard Jr πέθανε από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 66 ετών.

Η ιστορία των Leopard και Loeb στην μυθοπλασία

Η δολοφονία των Leopard και Loeb αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλά κινηματογραφικά έργα και βιβλία:
1929: θεατρικό έργο του Patrick Hamilton, «Rope».
1948: κινηματογραφική ταινία του Alfred Hitchcock, «Rope». (Στην Ελλάδα έγινε γνωστή ως «Βρόγχος»), με πρωταγωνιστή τον James Steward.
1956: μυθιστόρημα του Meyer Levin, «Compulsion».
1958: Αυτοβιογραφικό βιβλίο του Nathan Leopard, «Life plus 99 years».
1959: κινηματογραφική ταινία του Richard Fleischer, «Compulsion», με πρωταγωνιστή τον Orson Welles.
1992: κινηματογραφική ταινία του Tom Kalin, «Swoon».
1997: κινηματογραφική ταινία του Michael Haneke, «Funny Games».
2002: κινηματογραφική ταινία του Barbet Schroeder, «Murder by numbers», με πρωταγωνίστρια την Sandra Bullock.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ