John Wayne Gacy

Ο κατά συρροή δολοφόνος κλόουν που καταδικάστηκε για τις περισσότερες ανθρωποκτονίες στις ΗΠΑ το 1978

Πετυχημένος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, πολιτικός, με έντονη κοινωνική ζωή, εθελοντική δράση, οικογενειάρχης, διασκεδαστής, κλόουν… Ο John Wayne Gacy (17.03.1942 – 10.05.1994) γνωστός και ως  «Pogo» ή «Pogo the clown» ή «Patches the clown» ή τέλος «killer clown» («ο δολοφόνος κλόουν»), σίγουρα δεν ακολουθεί τα στερεότυπα ενός τυπικού serial killer.

Τα  τουλάχιστον 33 του θύματα όμως αποδεικνύουν ότι «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται».

Τα παιδικά του χρόνια

Ο John Wayne Gacy γεννήθηκε στο Chicago του Illinois. Ο πατέρας του John Stanley Gacy, πολωνικής και δανικής καταγωγής, ήταν βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων. Αυστηρός, βίαιος και αλκοολικός, χτυπούσε συχνά τον John καθώς και τις δύο αδελφές του. Η μητέρα του Marion Elaine Robison που ασχολούνταν με τα οικιακά, προσπαθούσε μάταια να σταματήσει την βία του συζύγου της με αποτέλεσμα συχνά να εισπράττει η ίδια αυτή τη βία.

Παρά την κακομεταχείριση, ο John Gacy εξακολουθούσε να αγαπά τον πατέρα του και να προσπαθεί να κάνει ότι μπορεί για να πετύχει την αναγνώριση του.

Όταν ο John σε ηλικία 7 ετών, πιάστηκε επ’ αυτοφώρω με ένα φίλο του να χαϊδεύουν ένα κοριτσάκι, ο πατέρας του για να τον τιμωρήσει τον μαστίγωσε με ξυράφι.
Στην ίδια ηλικία, ένας φίλος του πατέρα του κακοποίησε σεξουαλικά τον μικρό John μέσα στο φορτηγό του. Ο John δεν ενημέρωσε το πατέρα του γιατί φοβήθηκε ότι θα έτρωγε ξύλο.

Η υγεία του μικρού John Wayne Gacy

Ο Gacy ήταν ένα υπέρβαρο, ασθενικό και μη αθλητικό παιδί. Λόγω μιας καρδιακής πάθησης, είχε απαλλαχθεί από όλα τα αθλήματα στο σχολείο.

Από τα 14 του χρόνια ο John Gacy άρχισε να βιώνει κρίσεις απώλειας συνείδησης και black out. Μέχρι τα 18 του είχε περάσει περισσότερο από ένα χρόνο μέσα σε νοσοκομεία εξαιτίας αυτών των επεισοδίων.
Ο πατέρας του θεώρησε την πάθηση του προσποιητή, με σκοπό να τραβήξει ο «αποτυχημένος γιος του» την προσοχή των άλλων και ταυτόχρονα να γλυτώνει σχολείο.

Η έλλειψη εκτίμησης από τον πατέρα του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις πράξεις που διέπραξε στη συνέχεια.

Τα πρώτα του επαγγέλματα

Το 1960, σε ηλικία 18 ετών, ο Gacy αναμείχθηκε στην πολιτική, εργαζόμενος ως βοηθός ενός υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος στην περιοχή του.
Στη συνέχεια έπιασε δουλειά ως οδηγός ασθενοφόρου στο Las Vegas.

Κατόπιν ως νεκροθάφτης στο Palm Mortuary. Εργάστηκε εκεί για μόλις τρεις μήνες, όπου παρατηρούσε με προσοχή την ταρίχευση πτωμάτων.

Η επόμενη δουλειά του ήταν αρχικά πωλητής και στη συνέχεια διευθυντής πωλήσεων σε εταιρεία παπουτσιών στο Springfield.
Τον Απρίλιο του 1964 εντάχθηκε στους τοπικούς Jaycees (παγκόσμια κοινότητα νεαρών ενεργών πολιτών). Γρήγορα ο Gacy ανήλθε στη θέση του τοπικού αντιπροέδρου.

Η σεξουαλική ζωή του John Wayne Gacy

Τον Μάρτιο του 1964 αρραβωνιάστηκε την Marlynn Myers και τελικά παντρεύτηκαν 7 μήνες μετά. Την ίδια χρονιά, είχε μία ομοφυλοφιλική εμπειρία με έναν συνάδελφό του ενώ ήταν μεθυσμένοι.
Η σύζυγος του Gacy γέννησε έναν γιο τον Φεβρουάριο του 1966 και μια κόρη τον Μάρτιο του 1967.

Όταν οι γονείς του Gacy τον επισκέφτηκαν το 1966, ο πατέρας του ζήτησε συγγνώμη και είπε «Γιε μου, έκανα λάθος για σένα». Αυτό το γεγονός θα αποτελέσει την πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής του John Gacy, όπως θα δηλώσει αργότερα.

Η επαγγελματική του εξέλιξη

Ο πατέρας της συζύγου του αγόρασε τρία εστιατόρια Kentucky Fried Chicken (KFC) στο Waterloo της Iowa και όριζε γενικό διευθυντή τον Gacy. Έτσι το ζευγάρι μετακόμισε στο Waterloo, ώστε ο Gacy να μπορεί να διαχειριστεί τα εστιατόρια. Στο υπόγειο του νέου του σπιτιού έφτιαξε ένα privé club για τους εργαζόμενους στα καταστήματά του, όπου μπορούσαν να πάνε μετά τη δουλεία και να πιουν.
Με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ο Gacy παρέσερνε νεαρά αγόρια σε σεξουαλικές περιπτύξεις.

Ταυτόχρονα, μετατέθηκε και πάλι ως αντιπρόεδρος στην ομάδα των Jaycees του Waterloo. Με άλλα μέλη της ομάδας συμμετείχε σε σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών.

Η πρώτη σύλληψη

Τον Αύγουστο του 1967, ο Gacy κακοποίησε σεξουαλικά στον 15χρονο Donald Voorhees, γιο ενός μέλους του Jaycee. Αφού τον παρέσυρε στο σπίτι του και τον μέθυσε του είπε: «Πρέπει να κάνεις σεξ με έναν άντρα πριν ξεκινήσεις να κάνεις σεξ με γυναίκες».
Στη συνέχεια τον υποχρέωσε σε σεξουαλική επαφή. Το ίδιο επιχείρησε να επαναλάβει και με τον 16χρονο Edward Lynch. Ο νεαρός όμως πρόλαβε να του ξεφύγει.
Τον Μάρτιο του 1968, τα δυο αγόρια κατήγγειλαν το περιστατικό στην αστυνομία.

Στις 12 Σεπτεμβρίου, ο Gacy διατάχθηκε να υποβληθεί σε ψυχιατρική αξιολόγηση στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου της Iowa. Οι δύο ψυχίατροι που τον εξέτασαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έπασχε από «αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας».
Οι γιατροί θεώρησαν ότι ήταν διανοητικά ικανός να δικαστεί.

Καταδίκη και φυλάκιση

Ο Gacy κατηγορήθηκε για σοδομισμό και αποπλάνηση ανηλίκου στις 3 Δεκεμβρίου και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκιση.
Την ίδια μέρα, η σύζυγος του Gacy υπέβαλε αίτηση διαζυγίου, ζητώντας την αποκλειστική επιμέλεια των δύο παιδιών τους. Ο Gacy δεν είδε ποτέ ξανά την πρώτη σύζυγο ή τα παιδιά του.

Επιστροφή στο πατρικό σπίτι

Ο Gacy έλαβε υπό όρους αποφυλάκιση με 12 μήνες αναστολή στις 18 Ιουνίου 1970, αφού είχε εκτίσει 18 μήνες από τη δεκαετή ποινή του. Οι όροι της δοκιμαστικής περιόδου του περιλάμβαναν ότι ο Gacy θα έμενε στο πατρικό του σπίτι στο Chicago μαζί με τη μητέρα του (ο πατέρας του είχε πεθάνει) και ότι θα μπορούσε να κυκλοφορεί εκτός σπιτιού μόνο μέχρι τις 10 το βράδυ.

Εκεί έπιασε δουλειά ως μάγειρας σε ένα εστιατόριο. Τον Αύγουστο του 1971, αρραβωνιάστηκε την Carole Hoff.  και 2 μήνες αργότερα, έληξε η δοκιμαστική αποφυλάκιση του Gacy. Ήταν και πάλι κανονικά ελεύθερος.

8213 West Summerdale Avenue

Με οικονομική βοήθεια από τη μητέρα του, ο Gacy αγόρασε ένα μικρό ράντσο στο χωριό Norridge στο Norwood Park Township. Έμεινε στη διεύθυνση, 8213 West Summerdale Avenue.

Την 1η Ιουλίου 1972 ο Gacy και η Carole παντρεύτηκαν. Η Carole είχε δύο μικρές κόρες από προηγούμενο γάμο. Το 1975, η Carole παρατήρησε ότι ο Gacy έφερνε συχνά έφηβα αγόρια στο γκαράζ του όπου και βρήκε επίσης γκέι πορνογραφία. Τότε ο Gacy δήλωσε στη γυναίκα του ότι ήταν αμφιφυλόφιλος.
Τελικά η Carole ζήτησε από τον Gacy διαζύγιο.

Κατασκευαστική PDM

Το 1971, ο Gacy ίδρυσε μια κατασκευαστική επιχείρηση, την PDM Contractors. Η PDM επεκτεινόταν γρήγορα και μέχρι το 1978, τα ετήσια έσοδα της PDM ήταν πάνω από 200.000 $.

Μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού του PDM αποτελούνταν από μαθητές γυμνασίου και άλλους νεαρούς άνδρες. Ο Gacy συχνά εκβίαζε τους υπαλλήλους του με απόλυση ή τους πρόσφερε προαγωγές και μισθολογικές αυξήσεις, με αντάλλαγμα τις σεξουαλικές τους υπηρεσίες.

Ο πολιτικός John Wayne Gacy

Ο Gacy επανήλθε στην πολιτική ως αρχηγός της τοπικής περιφέρειας του Δημοκρατικού Κόμματος. Επιβραβεύτηκε για την υπηρεσία του, συναντήθηκε και φωτογραφήθηκε με την Πρώτη Κυρία Rosalynn Carter στις 6 Μαΐου 1978. Το γεγονός αργότερα αποτέλεσε ντροπή για τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο John Wayne Gacy κλόουν

Ο Gacy ενημερώθηκε για την «Jolly Joker», μια λέσχη κλόουν, τα μέλη της οποίας έπαιζαν σε εκδηλώσεις συγκέντρωσης κεφαλαίων, σε παρελάσεις και σε εθελοντική ψυχαγωγία των παιδιών που νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο.

Στα τέλη του 1975, ο Gacy εντάχθηκε στη λέσχη των κλόουν και δημιούργησε τους δικούς του χαρακτήρες κλόουν «Pogo the Clown» και «Patches the Clown» επινοώντας το δικό του μακιγιάζ και κοστούμια.

Ο Gacy αργότερα εξήγησε ότι το να κάνει τον κλόουν τον έφερνε πίσω στην παιδική του ηλικία. Συχνά μάλιστα, μετά από μία παράσταση ο Gacy δεν έβγαζε τη στολή του αλλά επισκέπτονταν τα τοπικά μπαρ ως κλόουν.

Οι δολοφονίες του Gacy

Ο John Wayne Gacy δολοφόνησε τουλάχιστον 33 νεαρούς άντρες και αγόρια. Τους 26 από αυτούς τους έθαψε στο ράντζο του.
Ο πρώτος επίσημα αναγνωρισμένος φόνος του Gacy ήταν η δολοφονία του 16χρονου Timothy Mc Coy στις 2 Ιανουαρίου 1972. Αργότερα ο Gacy δήλωσε ότι τότε ήταν που συνειδητοποίησε ότι ο φόνος του προκαλούσε την «απόλυτη συγκίνηση».

Τις περισσότερες δολοφονίες του ο Gacy τις διέπραξε μετά το διαζύγιο του και την αποχώρηση της οικογένειας του από το σπίτι, δηλαδή από το 1976 μέχρι και το 1978. Αυτά τα χρόνια τα βάφτισε ο ίδιος «τα χρόνια της κρουαζιέρας».

Πώς έβρισκε τα θύματά του

Κάποια από τα θύματά του τα γνώριζε τυχαία. Άλλα τα έβρισκε στο σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων Greyhound του Chicago. Άλλα τα έβρισκε να περιφέρονται στην πλατεία Bughouse και στους γύρω δρόμους.
Τα νεαρά αγόρια, δελεάζονταν από την πρόταση του Gacy να δουλέψουν στην εταιρεία του ή απλώς και μόνο να τον ακολουθήσουν στο σπίτι του για «sex, drugs and rock & roll».

Κάποιες άλλες φορές ο Gacy υποκρίνονταν τον αστυνομικό για να παρασύρει τα θύματά του ενώ σπανιότερα άρπαζε τα θύματα με τη βία. Όλα του τα θύματα ήταν «λευκά» αγόρια: «όχι γυναίκες, όχι μαύρους, όχι Πορτορικάνους», εξήγησε αργότερα ο ίδιος.

(Σημείωση: η φράση «sex, drugs and rock & roll» πρωτο-ακούστηκε στο ομώνυμο τραγούδι του Ian Dury το 1977. Το συγκεκριμένο τραγούδι, αν και δεν μπήκε καν στα chart και πούλησε μόνο 19.000 αντίτυπα αποτέλεσε ύμνο του πανκ ενώ αυτή η φράση έγινε εκείνη την εποχή σλόγκαν για την νεολαία, παρουσιάζοντας έναν αντιδραστικό και εναλλακτικό τρόπο ζωής). 

Το modus operandi του John Wayne Gacy

Με το που έφτανε με το υποψήφιο θύμα του στο σπίτι, ο Gacy του πρόσφερε ποτό ή ναρκωτικά και προσπαθούσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Μόλις οι άμυνες του θύματος χαλάρωναν, ο Gacy παρουσίαζε ένα ζευγάρι χειροπέδες για να του δείξει – ως κλόουν που ήταν – ένα τρυκ. Αρχικά τις φορούσε ο ίδιος κι αφού λύνονταν, πρότεινε στο θύμα να τις φορέσει ώστε να του μάθει το κόλπο.

Μόλις το θύμα φορούσε τις χειροπέδες ξεκινούσε ο βιασμός και ο βασανισμός του. Τα βασανιστήρια του, εκτός των άλλων περιλάμβαναν κάψιμο με πούρα, σοδομισμό με μπουκάλια ή δονητές και προσωρινό πνιγμό με το κεφάλι μέσα σε νερό.

Αφού απολάμβανε το θύμα του ο John Wayne Gacy, έφτανε η ώρα της δολοφονίας. Η πιο συνηθισμένη του μέθοδος ήταν να τοποθετεί ένα σχοινί γύρω από τον λαιμό του θύματος και στη συνέχεια να το σφίγγει αργά και βασανιστικά με την περιστροφή μιας λαβής σφυριού. Σε κάποιες περιπτώσεις ο πνιγμός γινόταν τόσο αργά που προκαλούσε σπασμούς στο θύμα για μία ή και δύο ώρες.
Πάντοτε φρόντιζε να ενημερώνει το θύμα του ότι «Αυτό είναι το τελευταίο τρικ».
Εκτός από τα δύο τελευταία θύματά του, τα υπόλοιπα δολοφονήθηκαν μεταξύ 3:00 π.μ. και 6:00 π.μ.

Τι γίνονταν τα πτώματα

Το πρώτο στάδιο μετά το θάνατο κάθε αγοριού ήταν να παραμείνει για ένα 24ωρο κάτω από το κρεβάτι του Gacy ώστε να ικανοποιήσει τις νεκροφυλικές του επιθυμίες.

Την επόμενη ημέρα ο John Wayne Gacy πετούσε το πτώμα σε έναν λάκκο που είχε ανοίξει στο υπόγειο του. Συχνά μάλιστα, για να επιταχυνθεί η αποσύνθεση έριχνε από πάνω ασβέστη ή σκυρόδερμα.
Αν και τα περισσότερα πτώματα τα έριχνε στο υπόγειο, είχε θάψει πτώματα και κάτω από τις ξύλινες σανίδες του πατώματος και σε άλλα δωμάτια του σπιτιού (υπνοδωμάτιο, κουζίνα, κοκ). Σε κάποια από τα πτώματα δοκίμαζε τις τεχνικές ταρίχευσης που είχε διδαχθεί όταν εργαζόταν στο νεκροτομείο.

Από κάποιο σημείο και μετά δεν χωρούσαν άλλα πτώματα κάτω από το σπίτι του Gacy, οπότε τα νέα θύματα τα πετούσε από τη γέφυρα I-55 στον ποταμό Des Plaines.

Οι υποψίες της αστυνομίας

Οι πρώτες υποψίες της αστυνομίας ήταν με την εξαφάνιση του 2^ου θύματος του Gacy, του 18χρονου υπαλλήλου του John Butkovich. Το αυτοκίνητο του θύματος βρέθηκε σταθμευμένο κοντά στο σπίτι του Gacy, με το κλειδί και με το πορτοφόλι του μέσα.  

Νωρίτερα εκείνη την ημέρα το θύμα είχε πάει να ζητήσει καθυστερημένες οφειλές από τον εργοδότη του. Όταν ρωτήθηκε από την αστυνομία, ο Gacy παραδέχτηκε ότι ο υπάλληλος του τον είχε επισκεφθεί, είχαν συμβιβαστεί για τα χρήματα και στη συνέχεια έφυγε.
Για τα επόμενα χρόνια οι γονείς του Butkovich προσπαθούσαν να πιέσουν καθημερινά την αστυνομία να ερευνήσουν περαιτέρω τον Gacy.

Τον Δεκέμβριο του 1976, ένας άλλος υπάλληλος της PDM, ο 17χρονος Gregory Godzik, εξαφανίστηκε. Ήταν το 14^ο θύμα του Gacy. Κατά την κατάθεση του ο Gacy δήλωσε στην αστυνομία ότι το θύμα του είχε αφήσει μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή του ότι θα έφευγε από την πόλη. Δυστυχώς όμως, το μήνυμα το είχε πλέον διαγράψει.

Από το 15^ο θύμα του, τον 19χρονο John Szyc, ο Gacy κράτησε το αυτοκίνητό του (Plymouth Satellite) το οποίο αργότερα πούλησε στον Rossi. Τον επόμενο μήνα ο Rossi συνελήφθη γιατί έφυγε από το βενζινάδικο χωρίς να πληρώσει. Η αστυνομία αναγνώρισε το αυτοκίνητο του εξαφανισμένου και ο Rossi τους οδήγησε στον John Wayne Gacy. Ο Gacy δήλωσε στην αστυνομία ότι ο Szyc του είχε πουλήσει το αυτοκίνητο γιατί χρειάζονταν άμεσα χρήματα για να φύγει από την πόλη.

Για μια ακόμη φορά η αστυνομία δεν ακολούθησε περαιτέρω το θέμα, αφήνοντας τον Gacy να συνεχίζει το έργο του.

Τα μηνύματα πολλαπλασιάζονται

Στις 30 Δεκεμβρίου 1977, ο Gacy απήγαγε τον 19χρονο φοιτητή Robert Donnelly από μια στάση λεωφορείου στο Σικάγο υπό την απειλή όπλου. Ο Gacy τον οδήγησε στο σπίτι του, όπου τον βίασε και τον βασάνιζε μέχρι να λιποθυμήσει. Μετά από αρκετές ώρες, ο Gacy άφησε ελεύθερο τον Donelly απειλώντας τον να μην μιλήσει στην αστυνομία.
Παρόλα αυτά, ο Donelly κατήγγειλε τον βασανιστή του.

Η αστυνομία ανέκρινε τον Gacy στις 6 Ιανουαρίου 1978. Ο Gacy παρουσίασε ότι είχε ερωτική σχέση τύπου «αφέντη – σκλάβου» με τον Donnelly και επέμεινε ότι όλα ήταν συναινετικά και πρόσθεσε ότι ο Donelly τον κατήγγειλε επειδή αρνήθηκε να του δώσει χρήματα που του ζήτησε.
Η αστυνομία τον πίστεψε και δεν υπέβαλε κατηγορίες.

Στις 21 Μαρτίου 1978, ο Gacy παρέσυρε τον 26χρονο Jeffrey Rignall στο αυτοκίνητό του, τον νάρκωσε με χλωροφόρμιο και ναρκωμένο τον πήγε σπίτι του όπου τον βίασε και τον βασάνισε. Στη συνέχεια, ο Gacy οδήγησε τον Rignall στο Lincoln Park του Chicago, όπου τον παράτησε, αναίσθητο αλλά ζωντανό.

Ο Rignall κατήγγειλε την περιπέτεια του στην αστυνομία αλλά δεν γνώριζε τον ένοχο. Θυμόταν όμως το αυτοκίνητο του Gacy και μέρος της διαδρομής. Μαζί με φίλους του οργάνωσε καθημερινές περιπολίες σε αυτούς τους δρόμους αναζητώντας το Oldsmobile του Gacy. Μόλις το είδαν, το ακολούθησαν και κατέληξαν στην 8213 West Summerdale Avenue.

Η αστυνομία συνέλαβε τον John Wayne Gacy στις 15 Ιουλίου 1978 με την κατηγορία κακοποίησης έναντι του Rignall αλλά τον άφησε ελεύθερο μέχρι τη δίκη. 

Η τελευταία δολοφονία

Το απόγευμα της 11ης Δεκεμβρίου 1978, ο Gacy επισκέφτηκε ένα φαρμακείο στο Des Plaines, για να συζητήσει μια πιθανή συμφωνία αναδιαμόρφωσης με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος. Εκεί γνώρισε τον 15χρονο υπάλληλο μερικής απασχόλησης Robert Piest. Ο Gary του πρότεινε να εγκαταλείψει τη δουλεία στο φαρμακείο και να δουλέψει για τον ίδιο στην PDM με μεροκάματο διπλάσιο απ’ όσα κέρδιζε στο φαρμακείο.

Το αγόρι συμφώνησε και ακολούθησε τον Gasy στο σπίτι του για να συζητήσουν τα περαιτέρω. Πρόλαβε όμως και τηλεφώνησε στη μητέρα του ενημερώνοντάς την για το συγκεκριμένο επαγγελματικό ραντεβού. Λίγες ώρες αργότερα ο Piest ήταν νεκρός. Η μαρτυρία της μητέρας καθώς και του φαρμακοποιού οδήγησε τις έρευνες για την εξαφάνιση του νεαρού στον John Wayne Gacy.

Το πρώτο ένταλμα έρευνας

Ο υπολοχαγός της αστυνομίας Joseph Kozenczak, του οποίου ο γιος ήταν συμμαθητής με τον αγνοούμενο Piest, ανέλαβε να ερευνήσει τον Gacy, παίρνοντας ένταλμα έρευνας για το 8213 West Summerdale Avenue.

Η έρευνα αποκάλυψε πολλά ύποπτα αντικείμενα, όπως ένα πιστόλι Brevettata 6mm, σύριγγες, χειροπέδες, βιβλία περί ομοφυλοφιλίας και παιδεραστείας, ταινίες πορνό, διάφορους δονητές, πολλά χάπια Valium και ατροπίνης και εσώρουχα που δεν ανήκαν στον Gacy. Ενδείξεις αλλά όχι αποδείξεις.

Η αστυνομία πιέζει τον Gacy

Από εκείνη τη στιγμή η αστυνομία αναλαμβάνει να επιτηρεί τον Gacy 24 ώρες το 24ωρο, επιδεικτικά με στόχο να τον κάνουν «να σπάσει». Η συμπεριφορά αυτή της αστυνομίας είχε ως αποτέλεσμα ο Gacy να είναι ανήσυχος, ταλαιπωρημένος και να πίνει πολύ. Με τη συμβολή του δικηγόρου του ετοίμασε πολιτική αγωγή κατά της αστυνομίας απαιτώντας να σταματήσουν την επιτήρησή τους.

Εν τω μεταξύ ο υπολοχαγός Kozenczak έχει αρχίσει να συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία του παρελθόντος του Gacy και ετοίμαζε ένα ακόμη ένταλμα έρευνας για το σπίτι του.

Η ομολογία του John Wayne Gacy

Το βράδυ της 20ης Δεκεμβρίου, ο Gacy πήγε στο γραφείο των δικηγόρων του, Sam Amirante και Leroy Stevens, με σκοπό να συζητήσουν για την αγωγή έναντι της αστυνομίας. Ο Gacy ήταν ήδη μεθυσμένος όταν έφτασε στο γραφείο των δικηγόρων. Εκεί ζήτησε επιπλέον ποτό και μόλις το ήπιε, έδειξε το απόκομμα της εφημερίδας που είχε φωτογραφία του αγνοούμενου Piest και είπε στους δικηγόρους:
«Αυτό το αγόρι είναι νεκρό. Βρίσκεται σε ένα ποτάμι».

Στη συνέχεια προχώρησε σε μια πλήρη ομολογία ξεκινώντας με τη φράση: «Είμαι ο δικαστής, ο ένορκος και ο εκτελεστής πολλών ανθρώπων».

Πριν τελειώσει την ομολογία του, λόγω της κατανάλωσης υπερβολικής ποσότητας αλκοόλ, τον πήρε ο ύπνος. Το πρωί που ξύπνησε οι δικηγόροι του του υπενθύμισαν ότι είχε ομολογήσει τη δολοφονία πολλών ανθρώπων.
«Δεν μπορώ να ασχοληθώ τώρα με αυτό. Έχω δουλειά στο γραφείο», τους είπε και τους παράτησε σύξυλους.

Όλη την υπόλοιπη ημέρα ο Gacy, γνωρίζοντας ότι είχε έρθει η ώρα, αποχαιρετούσε διάφορους φίλους και συνεργάτες του, ομολογώντας τους τα εγκλήματα του.

Η αποκάλυψη και η σύλληψη

Ταυτόχρονα, ο υπολοχαγός Kozenczak, έχοντας πλέον το δεύτερο ένταλμα στα χέρια του, έκανε μία ακόμη έρευνα στο σπίτι, με έμφαση στο υπόγειο όπου ο Gacy είχε προλάβει να πλημμυρίσει ήδη ώστε να δυσκολέψει την έρευνα. Όταν η αστυνομία άρχισε να ανακαλύπτει διάφορα μέλη από ανθρώπινα οστά, ο John Wayne Gacy ήξερε ότι το παιχνίδι είχε πλέον τελειώσει.

Στις 22 Δεκεμβρίου 1978, ο John Wayne Gacy, παρουσία των δικηγόρων του, ομολόγησε στην αστυνομία 45 δολοφονίες.
Είκοσι εννέα πτώματα βρέθηκαν θαμμένα στον υπόγειο χώρο του Gacy και 4 πτώματα ανασύρθηκαν από τον ποταμό Des Plaines. Από τα 33 θύματα, τα 6 δεν μπόρεσαν ποτέ να ταυτοποιηθούν. Το σπίτι του Gacy κατεδαφίστηκε τον Απρίλιο του 1979 ώστε να διευκολυνθούν οι έρευνες και κατόπιν επιβεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχαν άλλα θύματα θαμμένα.

[Η αναγνώριση των οστών που βρέθηκαν στο σπίτι του Gacy (video)]

Η δίκη

Η δίκη του John Wayne Gacy ξεκίνησε στις 6 Φεβρουαρίου 1980.

Η γραμμή της υπεράσπισης ήταν να αποδείξει ότι ο Gacy έπρεπε να αθωωθεί λόγω παραφροσύνης.

Ο ίδιος ο Gacy, από την πρώτη κιόλας στιγμή της ομολογίας του, παρουσίαζε τον εαυτό του σαν 4πλη προσωπικότητα:
Τον σκληρά εργαζόμενο εργολάβο.
Τον κλόουν.
Τον πολιτικό.
Τον αστυνομικό «Jack Hantley» (ένα όνομα που δώσει ο ίδιος). Ο Hantley μάλιστα ήταν αυτός που, σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του Gacy, τον οδήγησε στην ομολογία του, μιας και ο αστυνομικός σιχαινόταν την ομοφυλοφιλία των υπολοίπων προσωπικοτήτων του.

Τρεις ειδικοί ψυχίατροι που κάλεσε η υπεράσπιση στη δίκη κατέθεσαν ότι τον βρήκαν «παρανοϊκό σχιζοφρενή με πολλαπλές προσωπικότητες».
Ο ψυχίατρος Thomas Eliseo περιέγραψε τον Gacy ως έναν έξυπνο άνθρωπο που προφανώς έπασχε από οριακή σχιζοφρένεια.
Άλλοι ψυχίατροι συμφώνησαν και πρόσθεσαν ότι έπασχε από ASPD («αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας»).

Από την άλλη μεριά, οι εισαγγελείς Terry Sullivan και William Kunkle παρουσίασαν τον Gacy ως υγιή άνθρωπο που είχε τον πλήρη έλεγχο των πράξεων του. Για να υποστηρίξουν αυτόν τον ισχυρισμό, προσκόμισαν αρκετούς μάρτυρες για να καταθέσουν την προμελετημένη δράση του Gacy και τις προσπάθειες που έκανε για να διαφύγει τον εντοπισμό. Επιπλέον κάλεσαν κι οι ίδιοι ψυχολόγους οι οποίοι διέψευσαν τους ισχυρισμούς των γιατρών υπεράσπισης για πολλαπλές προσωπικότητες και παραφροσύνη.

«Ήταν λογικός και είχε αυτοπεποίθηση για τις επιλογές που έκανε. ήταν καλός στο να χειραγωγεί και να δελεάζει τα θύματά του και τα σκότωνε, κατανοώντας ποια θα ήταν η αντίδραση της κοινωνίας όταν το μάθαιναν, αλλά αδιαφορώντας για τις συνέπειες» (DeLisi & Piquero).

Η ετυμηγορία

Στις 12 Μαρτίου 1980, ύστερα από σύσκεψη των ενόρκων που κράτησε λιγότερο από 2 ώρες, το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον John Wayne Gacy για 33 ανθρωποκτονίες.
Εκείνη την εποχή, η καταδίκη για 33 φόνους ήταν η μεγαλύτερη για την οποία είχε καταδικαστεί οποιοδήποτε άτομο στην ιστορία των ΗΠΑ.

Ο ίδιος o Gacy αστειεύτηκε λέγοντας ότι: «το μοναδικό μου έγκλημα ήταν η κατοχή ενός μη αδειοδοτημένου νεκροταφείου».

Η ποινή που του όρισε το δικαστήριο ήταν η θανατική ποινή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η θανατική ποινή είχε καταργηθεί από την Πολιτεία του Illinois αλλά για κακή τύχη του Gacy επανήλθε σε ισχύ το 1977. Έτσι η ποινή του ήταν, 21 φορές ισόβια κάθειρξη για τους φόνους που είχε κάνει μέχρι το 1977 και 12 φορές εις θάνατον για τους φόνους που έκανε μετά το 1977.

Ο ζωγράφος John Wayne Gacy

Μέσα στη φυλακή ο Gacy άρχισε να ζωγραφίζει. Η έμπνευση του αποτελούταν από ένα πολύ ευρύ φάσμα θεματολογίας: Από τον Χριστό, μέχρι τον John Dillinger. Από τα πουλιά στη φύση μέχρι ανθρώπινα κρανία. Από τους 7 νάνους, μέχρι αυτο-πορτρέτα ως κλόουν. Όσο ζούσε ο «καλλιτέχνης» πούλησε μερικά έργα του σε τιμές που δεν ξεπερνούσαν τα 200 δολάρια. Μετά το θάνατο του τα έργα του πουλιούνταν σε δημοπρασίας όχι κάτω από 20.000 δολάρια.

Η εκτέλεση

Ο Gacy μεταφέρθηκε στο σωφρονιστικό κέντρο Menard, όπου παρέμεινε έγκλειστος για 14 χρόνια, αφού με διάφορες εφέσεις κατόρθωνε και έπαιρνε αναστολή της εκτέλεσης του.

Στις 10 Μαΐου 1994, ο Gacy μεταφέρθηκε στο Σωφρονιστικό Κέντρο Stateville του Illinois, για να εκτελεστεί. Ο Gacy ουδέποτε εξέφρασε μεταμέλεια για τα εγκλήματά του. Τα τελευταία του λόγια στους εκτελεστές του ήταν: «Kiss my ass» («φιλήστε μου τον κώλο»).

Με το που ξεκίνησε η χορήγηση της θανατηφόρας ένεσης, οι 2 χημικές ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν έρρεαν κανονικά. Η τρίτη ουσία όμως, το χλωριούχο κάλιο, στερεοποιήθηκε απροσδόκητα μέσα στο σωλήνα, καθυστερώντας έτσι τη διαδικασία κατά 18 λεπτά. Αν και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι κατηγορήθηκαν για αυτό το λάθος, ο εισαγγελέας απάντησε κοφτά στις κατηγορίες:
«Ο John Wayne Gacy πέθανε πολύ πιο εύκολα από οποιοδήποτε από τα θύματά του».

Το αγριεμένο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από το σωφρονιστικό κέντρο, φώναζε: «Όχι δάκρυα για τον κλόουν».

Τα θύματα του Gacy

Από τα συνολικά 33 αποδεδειγμένα θύματα του, αρχικά μόνο τα 28 είχαν ταυτοποιηθεί:

Timothy Jack McCoy (16 ετών). John Butkovich (18). Darrell Julius Samson (18). Randall Wayne Reffett (15). Samuel Dodd Stapleton (14). Michael Lawrence Bonnin (17). William Huey Jr (16). Rick Louis Johnston (17). Kenneth Ray Parker (16). Michael M. Marino (14). Gregory John Godzik (17). John Alan Szyc (19). Jon Steven Prestidge (20). Matthew Walter Bowman (19). Robert Edward Gilroy Jr. (18). John Antheney Mowery (19). Russell Lloyd Nelson (21). Robert David Winch (16). Tommy Joe Boling (20). David Paul Tasma (19). William Wayne Kindred (19). Timothy David O’Rourke (20). Frank William Landingin (19). James Mazzara (20), Robert Jerome Piest (15) 

Από το 2011 όμως, ο Thomas Dart, σερίφης της κομητείας Cook, άνοιξε εκ νέου το θέμα και με τη χρήση DNA, το 2011 αναγνωρίστηκε ένα ακόμη θύμα, ο 19χρονος William Bundy. Το 2017 αναγνωρίστηκε ο 16χρονος James Haakenson. Τέλος, τον Οκτώβριο του 2021 αναγνωρίστηκε ο 21χρονος Francis Alexander.

Γιατί χρειάστηκε να περάσουν τόσα θύματα μέχρι να κινητοποιηθεί η αστυνομία

Τα θύματα του John Wayne Gacy προέρχονταν από ευάλωτες ομάδες (νέοι που είχαν εγκαταλείψει το σπίτι τους, φυγάδες, νέοι που αναγκάζονταν να εργαστούν από μικρή ηλικία, κοκ).

Κινηματογραφικές ταινίες όπως «Easy rider», «Over the Edge», «Dawn», «Corvette summer», «Leave us alone», κοκ, παρουσίαζαν ακριβώς αυτό το γεγονός αλλά και ενθάρρυναν κατά κάποιο τρόπο τα αγόρια να το σκάσουν από το σπίτι, παρουσιάζοντας τους έναν τρόπο ζωής με «μαγκιά», δράση και τρομακτική περιπέτεια. Αυτές οι επιρροές ενισχύθηκαν με την απογοήτευση από τον απόηχο του πολέμου του Βιετνάμ όπου πολλοί νέοι που πήγαν να πολεμήσουν δεν γύρισαν ποτέ πίσω.

Έτσι, το φαινόμενο ένα αγόρι αυτής της ηλικίας να εξαφανιστεί οικειοθελώς από το οικογενειακό του περιβάλλον, ήταν πολύ συνηθισμένο τη δεκαετία του ’70.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν τα θύματα ήταν κορίτσια.
«Αν ένα κορίτσι είχε χαθεί, θα είχαμε αφιερώσει πραγματικά πολύ χρόνο σε αυτό», δήλωσε ένας αστυνομικός στο ντοκιμαντέρ «The Clown and the Candyman».

Ίσως μάλιστα να είχε θρηνήσει ο κόσμος περισσότερα θύματα, αν το τελευταίο θύμα, ο Robert Piest, δεν ήταν άριστος μαθητής με πολύ καλές σχέσεις με την οικογένειά του, οπότε και αποκλείστηκε η θεωρία της φυγής μετά την εξαφάνιση του.

Μήπως υπήρχαν επιπλέον θύματα;

Η αρχική ομολογία του Gacy μίλαγε για 45 θύματα. Όμως βρέθηκαν μόνο 33 πτώματα. Παρόλα αυτά, γνωρίζουμε ότι τα τελευταία πτώματα ο Gacy τα πετούσε στον ποταμό Des Plaines, απ’ όπου ανασύρθηκαν 4 από αυτά. Όμως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον αριθμό των θυμάτων που δεν ανασύρθηκαν. Ούτε και  μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το πότε ξεκίνησε τις δολοφονίες του ο Gacy.

Σύμφωνα με έρευνα του NBC News, οι πιθανότητες να υπήρχαν περισσότερα θύματα είναι πάρα πολλές.
Πάντως, όταν ρωτήθηκε αν υπήρχαν περισσότερα θύματα, ο Gacy δήλωσε: «Αυτό πρέπει να το βρείτε μόνοι σας».

Μήπως υπήρχαν πιθανοί συνεργοί;

Ένα από τα πρώτα πράγματα που ρώτησε ο Gacy τους ανακριτές μετά τη σύλληψή του ήταν αν είχαν συλληφθεί και οι συνεργάτες του.
Όταν ρωτήθηκε εάν αυτοί οι συνεργάτες είχαν συμμετάσχει άμεσα ή έμμεσα στις δολοφονίες, ο Gacy απάντησε «Άμεσα», αλλά δεν κατονόμασε κανέναν.

Ο εγκέφαλος του Gacy

Όσο νοσηρό κι αν ακούγεται, αμέσως μετά τη θανάτωση του John Wayne Gacy, αφαιρέθηκε ο εγκέφαλος του για να μελετηθεί. Στόχος αυτής της μελέτης είναι να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάποιο είδος ανωμαλίας ή τραυματισμού στον εγκέφαλο ενός serial killer που τον ωθεί να διαπράξει τα τρομερά εγκλήματα που διαπράττει.

Πριν από την εκτέλεση, η ψυχίατρος Dr. Helen Morrison πήρε την άδεια της μητέρας και των αδελφών του Gacy να αφαιρέσει τον εγκέφαλο του για έρευνα. Η Morrison ήταν ένας από τους ψυχίατρους υπεράσπισης κατά τη δίκη του Gacy ενώ του πήρε αρκετές συνεντεύξεις το διάστημα που ήταν έγκλειστος.

Έκτοτε ο εγκέφαλος του Gacy βρίσκεται φυλαγμένος στο υπόγειο της Morrison. Αν και οι μελέτες της δεν έχουν δείξει κάτι το ιδιαίτερο, η γιατρός σχεδιάζει να διατηρήσει τον εγκέφαλο του Gacy επ’ αόριστον με την ελπίδα ότι οι επιστήμονες θα βρουν νέους τρόπους ανάλυσης του εγκεφαλικού ιστού.

Το υπόλοιπο σώμα του, σύμφωνα με τη μητέρα του έχει αποτεφρωθεί, αν και πολλοί πιστεύουν ότι θάφτηκε αλλά αρνείται να το κοινοποιήσει φοβούμενη τον βανδαλισμό.

Η υπόθεση του John Wayne Gacy στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο

Πέραν από τα δεκάδες πλέον ντοκιμαντέρ που μιλούν για την ιστορία του Gacy, έχουν γυριστεί και αρκετές ταινίες:

1992, «To catch a killer» (3h 2min). Βιογραφική μίνι σειρά με πρωταγωνιστή τον Brian Dennehy στον ρόλο του Gacy.

2003, «Gacy» (1h 28min). Βιογραφική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Clive Saunders με τον Mark Holton στο ρόλο του John Wayne Gacy και τον Adam Baldwin στο ρόλο του πατέρα του.

2010, «Dear Mr. Gacy» (1h 43min). Θρίλερ μυστηρίου. Το χρονικό της αλληλεπίδρασης ενός φοιτητή με το αντικείμενο μελέτης του, τον Gacy. Σκηνοθεσία Svetozar Ristovski. Τον Gacy ενσαρκώνει ο William Forsythe.

2010: «8213: Gacy House» (1h 31min). Ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία Anthony Fankhauser. Μια παρέα ερευνητών μπαίνουν ένα βράδυ στο σπίτι του Gacy…

2010: «Dahmer vs Gacy» (1h 30min). Παρωδία τρόμου σε σκηνοθεσία Ford Austin με τον Randal Malone στο ρόλο του Gacy.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ