για τους φίλους του αστυνομικού μυθιστορήματος

Jeffrey Dahmer

Ο serial killer που καταδικάστηκε σε 957 χρόνια κάθειρξης

Ο Jeffrey Lionel Dahmer (21.05.1960 – 28.11.1994), επίσης γνωστός ως ο κανίβαλος του Μιλγουόκι (The Milwaukee Cannibal) ή το τέρας του Μιλγουόκι (The Milwaukee Monster), ήταν Αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος που διέπραξε τη δολοφονία και τον τεμαχισμό 17 νέων ανδρών και αγοριών μεταξύ του 1978 και του 1991.

Τα παιδικά χρόνια του Dahmer

Ο Jeffrey Dahmer γεννήθηκε στο Milwaukee του Wisconsin το 1960. Ο πατέρας του Lionel Herbert Dahmer ήταν χημικός ενώ η μητέρα του Joyce Annette Flint εκπαιδεύτρια σε μηχανές τηλέτυπου.

Η Joyce είχε καταθλιπτικές τάσεις, απαιτούσε συνέχεια την προσοχή πάνω της, ενώ περνούσε τον περισσότερο χρόνο της ως ασθενής στο κρεβάτι.
Ο πατέρας του,  αρχικά με αφορμή τις Πανεπιστημιακές σπουδές και στη συνέχεια της Πανεπιστημιακής εργασίας, έλειπε από το σπίτι για μεγάλα διαστήματα.
Έτσι ο μικρός Dahmer ένιωθε παραμελημένος και ήταν ένα ήσυχο και συνεσταλμένο παιδί.

Η σχέση των μελών της οικογένειας επιδεινώθηκε με τη γέννηση του μικρότερου αδελφού του Jeffrey, του David.

Οι πρώτες ενδείξεις

Από πολύ μικρή ηλικία ο Dahmer έδειξε το ενδιαφέρον του για τα νεκρά ζώα. Από τα 8 του χρόνια ξεκίνησε να συλλέγει νεκρά έντομα, ζώα και οστά ζώων, ενώ μελετούσε μεθόδους συντήρησής τους όπως η φορμαλδεΰδη. Ο πατέρας του, ως χημικός, θεώρησε θετικές τις αναζητήσεις του γιου του και τον δίδαξε περισσότερες τεχνικές.

Jeffrey-Dahmer-οστά-ζώων

Τα χρόνια της εφηβείας του Dahmer  

Αν και ιδιαιτέρως έξυπνος, οι επιδόσεις του Dahmer στο σχολείο ήταν μέτριες.
Από τα 14 του άρχισε να έχει εθισμό στο αλκοόλ. Στα 16 του συνειδητοποίησε ότι ήταν ομοφυλόφιλος με κυριαρχικές σεξουαλικές τάσεις.
Αν και δεν ήταν κοινωνικός τύπος, του άρεσε να κάνει τους συμμαθητές του να γελούν όταν εκείνος προσποιούνταν επιληπτικές κρίσεις ή εγκεφαλικές παραλύσεις στους καθηγητές του σχολείου ή σε καταστήματα της περιοχής.
Το 1978 οι γονείς του Dahmer χώρισαν και ο πατέρας του έφυγε από το σπίτι.

Η πρώτη δολοφονία: Steven Hicks

Σε ηλικία 18 ετών, 3 εβδομάδες πριν από την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο και λίγο μετά το διαζύγιο των γονιών του, ο Dahmer έκανε τον πρώτο του φόνο.

Ο 19χρονος Steven Mark Hicks, θέλοντας να πάει σε μια ροκ συναυλία στο Ohio στις 18 Ιουνίου 1978, επέλεξε να κινηθεί με ωτοστόπ. Όταν ο Dahmer τον πήρε με το αυτοκίνητο του, δεν δυσκολεύτηκε να τον πείσει να πάει μέχρι το σπίτι του για να πιουν μερικές μπύρες.
Όταν ο Hicks αποφάσισε να φύγει, ο  Dahmer τον χτύπησε από πίσω στο σβέρκο με τον αλτήρα γυμναστικής του. Ο Hicks έπεσε κάτω αναίσθητος και ο Dahmer ολοκλήρωσε το έργο του, πνίγοντας τον με τον αλτήρα.

Στη συνέχεια έγδυσε το θύμα του και αυνανίστηκε πάνω από το γυμνό σώμα. Κατόπιν τεμάχισε το πτώμα στο υπόγειο του σπιτιού του και έθαψε τα μέλη στην αυλή του. Λίγες εβδομάδες αργότερα αποφάσισε να ξεθάψει τα λείψανα, να διαλύσει τη σάρκα με οξύ και με μια βαριοπούλα να συνθλίψει τα κόκαλα. Ότι απόμεινε το σκόρπισε στο δάσος πίσω από το σπίτι του.  

Jeffrey-Dahmer-νεαρή-ηλικία

Ο Dahmer στο στρατό

Το 1979, έπειτα από παρότρυνση του πατέρα του, ο Dahmer κατατάχθηκε στο στρατό. Εκπαιδεύτηκε ως ειδικός γιατρός στο Fort Sam Houston στο San Antonio του Texas. Λίγο αργότερα μετατέθηκε στο Baumholder, στη Δυτική Γερμανία, όπου υπηρέτησε ως μάχιμος γιατρός.
Λόγω όμως του αλκοολισμού του, το 1981 ο Jeffrey Dahmer απολύθηκε από το στρατό.

Ο πρώτος καιρός μετά το στρατό

Αφού επιχείρησε για σύντομο διάστημα να βρει δουλειά και να ζήσει μόνος του, τελικά επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα του και της νέας θετής του μητέρας, στο Ohio. 
Συνέχισε να πίνει πολύ, ενώ συνελήφθη για ταραχές λόγο μέθης όπου του επιβλήθηκε φυλάκιση 10 ημερών με αναστολή και πρόστιμο 60 δολαρίων. Ο πατέρας του ως έσχατη λύση τον έστειλε στο West Allis στο Wisconsin να μείνει με τη γιαγιά του. Αρχικά αυτή η αλλαγή είχε θετικά αποτελέσματα αλλά δεν κράτησαν πολύ.

Οι συλλήψεις δεν σταματούν

Το 1985 ο Dahmer εργαζόταν ως μίξερ σε ένα εργοστάσιο σοκολάτας, ενώ παράλληλα άρχισε να συχνάζει στα γκέι μπαρ και τα γκέι λουτρά του Milwaukee. Εκεί έριχνε υπνωτικά χάπια στους ερωτικούς συντρόφους που «ψώνιζε» και στη συνέχεια ασελγούσα στα κοιμισμένα κορμιά τους.  

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1986, ο Dahmer συνελήφθη με την κατηγορία της άσεμνης συμπεριφοράς επειδή αυνανίστηκε παρουσία δύο 12χρονων αγοριών καθώς στεκόταν κοντά στον ποταμό Kinnickinnic.

Η δεύτερη δολοφονία: Steven Tuomi

Στις 20 Νοεμβρίου 1987, ο Jeffrey Dahmer ψώνισε σε ένα μπαρ τον 25χρονο Steven Tuomi και τον προσκάλεσε στο ξενοδοχείο Ambassador όπου είχε κλείσει δωμάτιο για το βράδυ.

Αργότερα στην ομολογία του ο Dahmer θα δηλώσει ότι είχε πιεί τόσο πολύ που δεν θυμόταν πώς ακριβώς σκότωσε τον Tuomi. Το σώμα του το μετέφερε από το ξενοδοχείο στο σπίτι της γιαγιάς του μέσα σε μία μεγάλη βαλίτσα.

Εκεί τεμάχισε το πτώμα και το ξεφορτώθηκε μέσα σε σακούλες σκουπιδιών. Κράτησε όμως το κεφάλι του θύματος όπου το έβρασε σε ένα μείγμα αλκαλικού βιομηχανικού απορρυπαντικού ώστε να το διατηρήσει. Για εβδομάδες έβλεπε το κρανίο, ερεθίζονταν και αυνανιζόταν. Τελικά, όταν το κρανίο άρχισε να λιώνει, το βαρέθηκε και το πέταξε στα σκουπίδια.

Jeffrey-Dahmer-παραφυλάει

Επόμενες δύο δολοφονίες

Μετά τη δολοφονία του Tuomi, ακολούθησαν δύο δολοφονίες με την ίδια ακριβώς μέθοδο: γνώριζε τα θύματα του σε γκέι μπαρ, στάσεις λεωφορείων ή εμπορικά κέντρα, τα παράσερνε σε ξενοδοχείο ή στο σπίτι της γιαγιάς του, τα νάρκωνε και τα δολοφονούσε στραγγαλίζοντας τα. Αφού ασελγούσε πάνω στα νεκρά σώματα, τα τεμάχιζε, πετούσε τα μέλη στα σκουπίδια ενώ κρατούσε για λίγο διάστημα το κεφάλι για να αυνανίζεται.

Οι φόνοι έγιναν στις 20 Ιανουαρίου 1988, με θύμα τον 14χρονο James Doxtator και στις 24 Μαρτίου 1988, με θύμα τον 22χρονο Richard  Guerrero.

Οι ενδείξεις πολλαπλασιάζονται

Το πρόγραμμα του Dahmer δυσκόλεψε όταν η γιαγιά του, μην αντέχοντας άλλο τον αλκοολισμό του και την κακή του συμπεριφορά τον έδιωξε από το σπίτι.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 1988 ο Jeffrey Dahmer συνελήφθη για ναρκωτικά και σεξουαλική αποπλάνηση ενός 13χρονου αγοριού.
Ο Dahmer υποβλήθηκε σε μια σειρά ψυχολογικών αξιολογήσεων όπου παρουσίασαν ότι έτρεφε βαθιά συναισθήματα αποξένωσης. Μια δεύτερη αξιολόγηση, δύο μήνες αργότερα, αποκάλυψε ότι ο Dahmer ήταν ένα παρορμητικό άτομο, καχύποπτο, αποξενωμένο, απογοητευμένο από τη ζωή του, ενώ έπασχε από σχιζοειδή διαταραχή προσωπικότητας.

Η γιαγιά δέχτηκε τον Dahmer πίσω στο σπίτι.

Η Πέμπτη δολοφονία: Anthony Sears

Στις 25 Μαρτίου 1989, ο Dahmer επανέλαβε τη μέθοδο του, δολοφονώντας τον 24χρονο Anthony Sears. Ήταν το πρώτο θύμα του οποίου κράτησε μόνιμα το κεφάλι και τα γεννητικά όργανα διατηρώντας τα σε ακετόνη.

Επόμενα θύματα

Στις 23 Μαΐου 1989, ο Dahmer καταδικάστηκε για  τη σεξουαλική αποπλάνηση ανηλίκου, σε πενταετή αναστολή και ένα χρόνο σε Σωφρονιστικό Ίδρυμα.

Μετά την αποφυλάκισή, στις 14 Μαΐου 1990, έπιασε ένα διαμέρισμα, το διαμέρισμα 213 στο Oxford Apartments, στη 924 North 25th Street στο Milwaukee. Μαζί του πήρε τα προσωπικά του αντικείμενα και φυσικά το κεφάλι και τα γεννητικά όργανα του Sears.

Από κει και πέρα συνέχισε τις δολοφονίες του. Αυτή τη φορά, εκτός από το κρανίο των θυμάτων του, διατηρούσε στον καταψύκτη του και διάφορα άλλα μέλη τους. Ταυτόχρονα ξεκίνησε και ένα μακάβριο αρχείο με στιγμιαίες φωτογραφίες.

Τα θύματα του:
Στις 20 Μάϊου 1990, ο 32χρονος Raymond Smith.
Τον Ιούνιο του 1990, ο 27χρονος Edouard Smith.
Τον Σεπτέμβριο του 1990, ο 22χρονος Ernest Miller.
Τον Οκτώβριο του 1990, ο 22χρονος David Thomas.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1991, ο 17χρονος Curtis Straughter.
Στις 7 Απριλίου 1991, ο 19χρονος Errol Lindsey.
Στις 24 Μαΐου 1991, ο 31χρονος Tony Hughes.
Στις 27 Μάϊου 1991, ο 14χρονος Konerak Sinthasomphone.

Jeffrey-Dahmer-κρανίο-στο-υγρό

Το θύμα που παραλίγο να δραπετεύσει

Στις 27 Μαΐου ο Dahmer είχε θεωρήσει ότι είχε δολοφονήσει τον 14χρονο Konerak Sinthasomphone μιας και μετά τη νάρκωση του, του είχε κάνει δύο ενέσεις με βραστό νερό στο κρανίο του. Έτσι βγήκε για λίγο από το σπίτι του για να πάει να αγοράσει αλκοόλ. Επιστρέφοντας είδε τον νεαρό Konerak να περιφέρεται γυμνός και αποπροσανατολισμένος στον δρόμο. Ήταν υπό την επήρεια της νάρκωσης του Dahmer, αλλά και της ένεσης που είχε υποστεί στο κρανίο.

Ενώ ο Dahmer προσπαθούσε να τον πάρει και πάλι μαζί του εκείνος αντιστέκονταν. Δυο γυναίκες που βρέθηκαν εκεί, είδαν την άρνηση του νεαρού και δεν επέτρεψαν στον Dahmer να πάρει μαζί του τον Konerak. Σε λίγο εμφανίστηκε και η αστυνομία. Ο Dahmer εξήγησε στους αστυνομικούς ότι οι δυο τους αποτελούσαν ζευγάρι, είχαν τσακωθεί κι ο νεαρός εξαιτίας του καυγά κατανάλωσε υπερβολική ποσότητα αλκοόλ, εξού και η ζαβλακομάρα του.

Οι αστυνομικοί συνόδευσαν το παράξενο ζευγάρι στο σπίτι του Dahmer. Στο διαμέρισμα δεν παρατήρησαν τίποτα παραπάνω από μια δυσάρεστη μυρωδιά, που τους έκανε να φύγουν άρον άρον.

Με το που έφυγε η αστυνομία ο Dahmer δολοφόνησε τον Konerak.

Για άλλη μια φορά ο Dahmer βρίσκεται κοντά στη σύλληψη

Όλη εκείνη την περίοδο της δολοφονικής μανίας του Jeffrey Dahmer, οι συγκάτοικοί του στο Oxford Apartments είχαν παραπονεθεί στον επιστάτη του κτηρίου για τις άσχημες μυρωδιές που αναδύονταν από το διαμέρισμα 213. Επίσης για διάφορους έντονους ήχους που ακούγονταν σε ώρες κοινής ησυχίας, όπως για παράδειγμα ένα ηλεκτρικό αλυσοπρίονο!

Ο επιστάτης μίλησε με τον Dahmer ο οποίος δικαιολογήθηκε για τις μυρωδιές, λέγοντας ότι του χάλασε ο καταψύκτης με αποτέλεσμα να βρωμίσουν όλα τα τρόφιμα που είχε μέσα.

Όταν τα παράπονα συνεχίστηκαν, ο Dahmer είπε αυτή τη φορά ως δικαιολογία ότι ψόφησαν τα τροπικά ψάρια που είχε με αποτέλεσμα για μία ακόμη φορά την άσχημη μυρωδιά. Ο επιστάτης πλέον τον απείλησε ότι αν ξανασυμβεί θα καλέσει την αστυνομία.

Οι δολοφονίες συνεχίζονται

Στις 30 Ιουνίου 1991, ο Jeffrey Dahmer δολοφόνησε τον 20χρονο Matt Turner.
Στις 5 Ιουλίου 1991, τον 23χρονο Jeremiah Weinberger.
Στις 12 Ιουλίου 1991, τον 23χρονο Oliver Lacy.
Και στις 19 Ιουλίου 1991, τον 25χρονο Joseph Bradeholt. Την ίδια ημέρα ο Dahmer ειδοποιήθηκε από τη δουλειά του ότι απολύθηκε, εξαιτίας των συχνών αδικαιολόγητων απουσιών του.

Το παραλίγο θύμα, Tracy Edwards

Τρεις ημέρες μετά, στις 22 Ιουλίου 1991, ο Dahmer παρέσυρε στο σπίτι του τον 32χρονο Tracy Edwards. Ο Dahmer κατάφερε να περάσει χειροπέδες στο υποψήφιο θύμα του. Με την απειλή ενός μαχαιριού τον έγδυσε και τον ενημέρωσε ότι απλώς σκόπευε να τον φωτογραφήσει γυμνό. Κατόπιν όμως του πίεσε το μαχαίρι στην καρδιά και του είπε ότι σκόπευε να φάει την καρδιά του.

Ο Tracy, στην προσπάθεια του να καθησυχάσει τον Dahmer του δήλωσε ότι σκόπευε να κάνει ότι του ζητούσε και δεν χρειάζονταν οι απειλές για να υπακούσει. Του ζήτησε μόνο να του λύσει την μία χειροπέδα ώστε να μπορέσει να πάει στην τουαλέτα. Μόλις ο Dahmer του έλυσε τη χειροπέδα, ο Tracy τον χτύπησε στο πρόσωπο κι έφυγε τρέχοντας από το σπίτι.

Στο δρόμο τον σταμάτησαν δύο αστυνομικοί, ο Robert Rauth  και ο Ralf Mueller. Οι δυο άντρες τον είδαν με τις χειροπέδες να κρέμονται από τον ένα του καρπό. Ο Tracy τους εξήγησε ότι ένα «φρικιό» του τις είχε φορέσει και ζήτησε τη βοήθειά τους για να τις αφαιρέσει.

Αν η αστυνομία είχε κατορθώσει να ανοίξει τις χειροπέδες του Tracy, τότε τα θύματα του Dahmer θα ήταν ακόμη περισσότερα. Όμως τα κλειδιά που είχαν δεν μπορούσαν να ανοίξουν τις συγκεκριμένες χειροπέδες. Έτσι του ζήτησαν να τον οδηγήσουν στο σπίτι του «φρικιού» και να τον υποχρεώσουν να τις ξεκλειδώσει.

Η σύλληψη

Όταν οι 3 άντρες βρήκαν τον Dahmer στο σπίτι του, εκείνος παραδέχτηκε ότι είχε περάσει τις χειροπέδες στον Tracy ως στοιχείο σεξουαλικού παιχνιδιού. Ο Tracy όμως αποκάλυψε στους αστυνομικούς ότι είχε απειληθεί με μαχαίρι.

Τότε ο Mueller μπήκε στο δωμάτιο όπου πράγματι είδε πάνω στο κρεβάτι ένα μαχαίρι. Το μάτι του όμως έπεσε και στο ανοιχτό συρτάρι που ήταν δίπλα στο κρεβάτι. Το συρτάρι περιείχε δεκάδες φωτογραφίες polaroid με θέμα ανθρώπινα σώματα σε διάφορα στάδια τεμαχισμού. Ο αστυνομικός κοίταξε προσεκτικά τις φωτογραφίες και διαπίστωσε ότι πολλές από αυτές είχαν τραβηχτεί στο δωμάτιο το οποίο βρισκόταν.

«Μα… αυτές είναι αληθινές!» είπε με έκπληξη ο αστυνομικός στον συνάδελφο του.

Ο Dahmer τότε προσπάθησε να το σκάσει αλλά οι δύο αστυνομικοί γρήγορα τον ακινητοποίησαν και του φόρεσαν χειροπέδες. Στη συνέχεια κάλεσαν ενισχύσεις και περίμεναν στο σπίτι.

Όσο περίμεναν, ο Mueller άνοιξε το ψυγείο και αντίκρυσε μπροστά του ένα φρεσκοκομμένο αντρικό κεφάλι.

Jeffrey-Dahmer-κατά-τη-σύλληψη

Η έρευνα στον τόπο των εγκλημάτων

Η έρευνα στο διαμέρισμα συνεχίστηκε από το Γραφείο Εγκληματολογικών Ερευνών και ανακάλυψαν:

Στη ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας, 7 κρανία —κάποια βαμμένα, άλλα λευκασμένα.
Στην κουζίνα, στο ψυγείο βρήκαν 4 κομμένα κεφάλια, 1 τάπερ γεμάτο μέχρι πάνω με αίμα, 2 πλαστικές σακούλες όπου μέσα είχαν 2ανθρώπινες καρδιές και ένα μέρος από βραχίονα.
Στον καταψύκτη οι ερευνητές ανακάλυψαν έναν ολόκληρο κορμό, και μια τσάντα με διάφορα ανθρώπινα όργανα.

Σε διάφορα σημεία του διαμερίσματος βρήκαν ακόμη, 2 ολόκληρους σκελετούς, 1 ζευγάρι κομμένα χέρια, 2 κομμένα και συντηρημένα πέη, 1 μουμιοποιημένο τριχωτό της κεφαλής και, 3 ακόμη διαμελισμένους κορμούς που διαλύονταν μέσα σε κουβάδες με διάλυμα οξέος.

Βρέθηκαν συνολικά 74 φωτογραφίες Polaroid που περιέγραφαν με κάθε λεπτομέρεια τον τεμαχισμό των θυμάτων του Dahmer.

Ο επικεφαλής της έρευνας δήλωσε αργότερα:
«Ένιωθα περισσότερο σαν να διαλύω το μουσείο κάποιου παρά σαν να κοιτάζω μια πραγματική σκηνή εγκλήματος».

Η ομολογία του Dahmer

Κατά την ανάκριση του ο Jeffrey Dahmer ομολόγησε ότι από το 1978 μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε δολοφονήσει 17 άτομα. Εξήγησε ότι τα περισσότερα από τα θύματα του είχαν χάσει τις αισθήσεις τους πριν από τη δολοφονία τους, αν και κάποια από αυτά είχαν πεθάνει ως αποτέλεσμα της ένεσης οξέος ή βραστού νερού στον εγκέφαλό τους.

Δήλωσε ακόμη ότι σε πολλές περιπτώσεις είχε πράξει νεκροφιλία, ασελγώντας πάνω στα νεκρά σώματα κάποιων θυμάτων του.

Σε ότι αφορά τη διατροφή του, δήλωσε ότι είχε καταναλώσει τις περισσότερες καρδιές, τα συκώτια, τους δικέφαλους μύες και κομμάτια από τους μηρούς, ωμά, ψητά, βραστά, πάντοτε όμως με την προσθήκη καρυκευμάτων.

«Μόλις έβλεπα κάποιον όμορφο άντρα, είχα μια αδιάκοπη επιθυμία να τον σκοτώσω για να τον τεμαχίσω», εξήγησε.

Στην ερώτηση γιατί είχε κρατήσει διάφορα μέλη, οστά και κρανία, ο Dahmer απάντησε ότι σκόπευε να τα χρησιμοποιήσει για την διακόσμηση ενός πρωτότυπου ιδιωτικού βωμού που ήθελε να κατασκευάσει, αφιερωμένο στον ίδιο του τον εαυτό.

Η δίκη

Η δίκη του Jeffrey Dahmer ξεκίνησε στις 30 Ιανουαρίου 1992 στο Milwaukee. Κατηγορήθηκε για τις 15 ανθρωποκτονίες που μπόρεσε η αστυνομία να βρει αποδεικτικά στοιχεία και όχι και για τις 17.
Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Dahmer εξακολούθησε να παραδέχεται την ενοχή του.

Η γραμμή της υπεράσπισης ήταν να αποδείξουν οι συνήγοροί του ότι έπασχε από ψυχική διαταραχή και διαταραχή προσωπικότητας, διαταραχές που στερούσαν από τον Dahmer την ικανότητα να εκτιμήσει την εγκληματική φύση της συμπεριφοράς του αλλά και την ικανότητα να μπορεί να ελέγχει και να αντιστέκεται στις παρορμήσεις του.

Οι ψυχιατρικές γνωματεύσεις για τον Dahmer

Οι ειδικοί ψυχίατροι που μίλησαν για την υπεράσπιση του Dahmer, είπαν:

Ο Dr. Fred Berlin, κατέθεσε ότι ο Dahmer δεν ήταν σε θέση να κοντρολάρει τη συμπεριφορά του γιατί έπασχε από παραφιλία και ιδιαίτερα από νεκροφιλία.
Την ίδια άποψη είχε και η Dr. Judith Becker.

O Dr. Carl Wahlstrom, διέγνωσε στον Dahmer επιπλέον της νεκροφιλίας του, οριακή διαταραχή προσωπικότητας, σχιζοτυπική διαταραχή προσωπικότητας, εξάρτηση από το αλκοόλ και ψυχωτική διαταραχή.

Σε αντίθεση, ο ψυχίατρος της κατηγορούσας αρχής Dr. Fred Fosntel κατέθεσε την πεποίθησή του ότι ο Dahmer έπασχε μεν από παραφιλία αλλά ήταν ένα πονηρό άτομο, ικανό να διακρίνει το σωστό από το λάθος, με την ικανότητα να ελέγχει τις πράξεις του.

Ο Dr. George Palermo δήλωσε ότι:
«Οι δολοφονίες ήταν το αποτέλεσμα μιας εγκλωβισμένης επιθετικότητας μέσα στον Dahmer. Σκότωσε αυτούς τους άνδρες επειδή ήθελε να σκοτώσει την πηγή της ομοφυλοφιλικής του έλξης προς αυτούς. Σκοτώνοντας τους, σκότωνε αυτό που μισούσε μέσα του».
Και κατέληξε ότι ο Dahmer είχε μια σοβαρή μικτή διαταραχή προσωπικότητας, με αντικοινωνικά, ιδεοψυχαναγκαστικά, σαδιστικά, φετιχιστικά, οριακά και νεκρόφιλα χαρακτηριστικά, αλλά κατά τα άλλα (???) νομικά υγιή.

Τέλος, ο ιατροδικαστής Park Dietz, κατέθεσε ότι δεν πίστευε ότι ο Dahmer έπασχε από ψυχική ασθένεια τη στιγμή που διέπραξε τα εγκλήματα, δηλώνοντας ότι:

«Ο Dahmer λάμβανε όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μένει μόνος με το θύμα του και να μην έχει μάρτυρες. (…) Προετοίμαζε εκ των προτέρων κάθε φόνο, επομένως, τα εγκλήματά του δεν ήταν παρορμητικά. (…) Η συνήθεια του Dahmer να μεθάει πριν διαπράξει κάθε φόνο δείχνει ότι χρειαζόταν το αλκοόλ για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τη λογική του που τον εμπόδιζε να σκοτώσει».

Η απόφαση του δικαστηρίου

Στις 17 Φεβρουαρίου 1992, ο Jeffrey Dahmer καταδικάστηκε σε 15 φορές ισόβια κάθειρξη συν κάθειρξη 80 ετών. Τρεις μήνες μετά, ο Dahmer καταδικάστηκε για ένα ακόμη από τα θύματα του, οπότε η ποινή του αυξήθηκε κατά μία ακόμη φορά ισόβια κάθειρξη. Συνολικά η ποινή του υπολογίστηκε στα 957 χρόνια κάθειρξης.

(Θυμίζει λίγο τον «Ισοβίτη» του Αρκά, όπου στο χιουμοριστικό κόμικ ο πρωταγωνιστής κατάδικος έχει καταδικαστεί για 622 χρόνια κάθειρξης).

Jeffrey-Dahmer-φυλακές

Τα χρόνια στη φυλακή

Τον Jeffrey Dahmer υποδέχθηκε το Σωφρονιστικό ίδρυμα της Columbia. Εκεί μελετούσε διαρκώς τη Βίβλο και αφοσιώθηκε στον Χριστιανισμό. Βαπτίστηκε εκ νέου τον Μάϊο του 1994 μέσα στη φυλακή.  

Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του Dahmer έγινε από τον συγκρατούμενό του Osvaldo Durruthy στις 3 Ιουλίου 1994. Ο Dahmer προσεύχονταν στο παρεκκλήσι της φυλακής όταν ο Durruthy επιχείρησε να του κόψει τον λαιμό με ένα ξυράφι που είχε στηρίξει πάνω σε μία οδοντόβουρτσα. Τελικά ο Dahmer δεν τραυματίστηκε σοβαρά.

Ο θάνατος

Το πρωί της 28ης Νοεμβρίου 1994, τρεις κρατούμενοι, ο Jeffrey Dahmer, ο Jessy Anderson και ο Christopher Scarver, οδηγήθηκαν στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου για να κάνουν καθαριότητες. Εκεί έμειναν χωρίς επίβλεψη. Λίγο αργότερα ο Scarver βγήκε από τα αποδυτήρια και ενημέρωσε έναν δεσμοφύλακα:
«Ο Θεός μου είπε να το κάνω. Ο Jeffrey Dahmer και ο Jessy Anderson είναι νεκροί».
Ο Scarver είχε χτυπήσει πολλαπλές φορές στο κεφάλι, πρώτα τον Dahmer και στη συνέχεια τον Anderson, με μια σιδερένια ράβδο 30 εκατοστών.

Αν και οι δύο άντρες ήταν ακόμη ζωντανοί όταν μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ο Dahmer υπέκυψε στα τραύματα του μία ώρα αργότερα ενώ ο Anderson δύο μέρες μετά.

Η οικογένεια του Jeffrey Dahmer

Ο πατέρας του, Lionel Dahmer, δεν σταμάτησε να δηλώνει την αγάπη του για τον γιο του. Το 1994 έγραψε ένα βιβλίο, «A Father’s Story» («Η ιστορία ενός πατέρα»), και δώρισε ένα μέρος των εσόδων του στις οικογένειες των θυμάτων.
Η μητέρα του, Joyce Flint, μετά την δημοσιοποίηση των φονικών αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Τελικά πέθανε από καρκίνο το 2000.
Ο μικρότερος αδελφός του, David Dahmer, άλλαξε το επώνυμο του και κανείς δεν γνωρίζει που βρίσκεται.

Jeffrey-Dahmer-κινηματογράφος

Ο Jeffrey Dahmer στον κινηματογράφο

1993, «The secret life: Jeffrey Dahmer»: Βιογραφική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία David Bowen, με πρωταγωνιστή τον Carl Crew στο ρόλο του Dahmer.

2002, «Dahmer»: Βιογραφική ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία David Jacobson με τον Jeremy Renner στο ρόλο του Dahmer.

2006, «Raising Jeffrey Dahmer» : Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Rich Ambler με τον Rusty Sneary στο ρόλο του Dahmer.

2013, «The Jeffrey Dahmer files»: Ανεξάρτητη ταινία ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Chris James.

2017, «My friend Dahmer»: Βιογραφική, ψυχολογική, δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Marc Meyers με τον Ross Lynch στο ρόλο του Dahmer.

2021, «Fresh Meat, Jeffrey Dahmer»: Ντοκιμαντέρ με τον Jake Arthur στο ρόλο του Dahmer.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ

2 Σχόλια

  1. Kostas Derm

    Πολύ καλό!

  2. Chrysiida Dimoulidou

    φοβερή υπόθεση

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

© 2024 Crime Fiction Fans

Θέμα εμφάνισης από τον Anders NorenΠάνω ↑