Ο κανίβαλος που κυκλοφορεί ανάμεσα μας
Τα πρώτα χρόνια του Issei Sagawa
O Issei Sagawa (26.04.1949-), γεννήθηκε στο Κόμπε, την έβδομη σε μέγεθος πόλη της Ιαπωνίας. Ήταν πρόωρο και ασθενικό μωρό και εξελίχθηκε σε κοντό και αδύνατο άντρα. Η οικογένεια του ήταν πολύ πλούσιαˑ ο πατέρας του, Akira Sagawa, ήταν μεγαλοεπιχειρηματίας και ο παππούς του αρχισυντάκτης σε μία από τις 4 μεγαλύτερες εφημερίδες της Ιαπωνίας, την «the Asahi Shimbun». (Από έντυπη κυκλοφορία, σήμερα πρόκειται για την δεύτερη εφημερίδα σε πωλήσεις στον κόσμο).
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, θυμόταν καθαρά και με νοσταλγία ένα γεγονός που έζησε σε νηπιακή ηλικία και που σημάδεψε όλη του τη ζωή. Ήταν κάποια γιορτή (ίσως αποκριές). Ο θείος του είχε ντυθεί τέρας και είχε βάλει μέσα σε ένα ταψί φούρνου τον μικρό Sagawa και τον αδελφό του, δήθεν ότι θα τους έτρωγε. Τα δύο παιδιά δεν είχαν τρομάξει αλλά διασκέδαζαν κι αυτά με την παράσταση του θείου.
Μέχρι και την παιδική του ηλικία, ο Issei Sagawa αναζητούσε παραμύθια όπου παρουσίαζαν ανθρώπους να τρώγονται. Αγαπημένο του παραμύθι ήταν το «Χάνσελ και Γκρέτελ» («Hansel and Gretel») των αδελφών Γκριμ, όπου τα δύο αδέλφια αιχμαλωτίζονται από την ανθρωποφάγο μάγισσα.
Σε μια συνέντευξή του στο «Vice» το 2011, ομολόγησε ότι από την πρώτη τάξη του δημοτικού βίωνε κανιβαλιστικές επιθυμίες, κοιτάζοντας τους αστραγάλους κοριτσιών αλλά και αγοριών.
Λίγο αργότερα προς το τέλος του δημοτικού, θα κτηνοβατήσει με το σκύλο του.
Η εύθραυστη υγεία του τον έκανε εσωστρεφή όπου, χωρίς ιδιαίτερες παρέες, διάβαζε διαρκώς λογοτεχνία.
Το πρώτο δείγμα του τι θα ακολουθούσε
O Issei Sagawa, τελείωσε το Πανεπιστήμιο και συνέχισε με μεταπτυχιακό στην Αγγλική Λογοτεχνία στο Wako, στο Tokyo.
Στα 24 έτη του κι ενώ δεν είχε τελειώσει ακόμη με τις σπουδές του, ακολούθησε ένα βράδυ μία ψηλή Γερμανίδα μέχρι το σπίτι της και μόλις εκείνη έπεσε για ύπνο ο Sagawa εισέβαλε στο διαμέρισμά της.
Της επιτέθηκε και τη δάγκωσε στους γλουτούς την ώρα που εκείνη κοιμόταν αλλά – όπως ήταν φυσικό – η κοπέλα ξύπνησε, τον έριξε κάτω και κάλεσε την αστυνομία.
Κατηγορήθηκε για απόπειρα βιασμού. Οι κατηγορίες όμως αποσύρθηκαν, μόλις η Γερμανίδα εισέπραξε το μεγάλο ποσό που της πρότεινε ο πατέρας του Issei Sagawa για να κλείσει η υπόθεση.
Αυτό που δεν ήξερε τότε η Γερμανίδα και που έμαθε πολύ αργότερα από ομολογία του Issei Sagawa, ήταν ότι ο στόχος του δεν ήταν να τη βιάσει αλλά να την φάει.
Και οι σπουδές συνεχίζονται
Στα 32 του, ο Issei Sagawa, πήγε στο Παρίσι να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης για να πάρει το διδακτορικό του στη λογοτεχνία.
Παρόλη την εσωστρέφεια του, κατόρθωσε να κάνει μια φίλη: την 25χρονη Ολλανδή συμφοιτήτρια του, Renee Hartevelt.
Η δολοφονία
Στις 11 Ιουνίου 1988 ο Sagawa κάλεσε τη φίλη του στο σπίτι του για να δουλέψουν μαζί σε μια εργασία για την ποίηση που είχαν και για δείπνο.
Η άτυχη Renee πήγε στο σπίτι του Sagawa χωρίς να υποπτεύεται ότι η ίδια θα αποτελούσε το δείπνο του.
Κάποια στιγμή που η Renee του είχε γυρισμένη την πλάτη, εκείνος την πυροβόλησε με το τουφέκι του στο λαιμό.
«Αρχικά το μετάνιωσα και σκέφτηκα να καλέσω ασθενοφόρο», ομολόγησε αργότερα. «Αλλά αμέσως μετά θύμισα στον εαυτό μου ότι κάτι τέτοιο το ονειρευόμουν εδώ και 32 χρόνια. Και τώρα επιτέλους γινόταν».
Στη συνέχεια έκανε έρωτα στο άψυχο της σώμα και τέλος, άρχισε να την κομματιάζει με ένα μαχαίρι κρεοπωλείου.
«Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κόψω τον γλουτό της. Όσο βαθιά κι αν έκοβα έβλεπα μόνο λίπος κάτω από το δέρμα. Χρειάστηκε χρόνος για να φτάσω σε πραγματικό, καθαρό κρέας. Αυτό ήταν το πρώτο κομμάτι που έφαγα».
Αφού συνέχισε το μενού με μέρος από το πρόσωπο κι απ’ το στήθος της, συσκεύασε σε ταπεράκια μερίδες για τις επόμενες ημέρες.
«Αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν να φάω τη σάρκα της, όχι απαραίτητα να τη σκοτώσω».
Σε όλα τα στάδια της διαδικασίας ο Sagawa τραβούσε φωτογραφίες.
Στη συνέχεια, μοίρασε ότι είχε απομείνει από το σώμα της Renee σε δύο βαλίτσες. Με τις βαλίτσες αυτές πήρε ένα ταξί και κατευθύνθηκε στο πάρκο Bois de Boulogne για να τις ξεφορτωθεί μέσα σε μία λίμνη του πάρκου. Όμως διάφοροι περαστικοί παρατήρησαν ότι από τις βαλίτσες έσταζε αίμα και ειδοποίησαν τη γαλλική αστυνομία.
Η κράτηση στη Γαλλία
Ο Issei Sagawa έγινε γρήγορα γνωστός ως «The Kobe Cannibal» («Ο κανίβαλος του Κόμπε») και κρατήθηκε προφυλακιστέος για δύο περίπου χρόνια.
Ο πλούσιος πατέρας του είχε επιστρατεύσει τους καλύτερους δικηγόρους. Πριν καν ξεκινήσει η δίκη, ο δικαστής Jean-Louis Bruguière έκρινε τον Sagawa νομικά παράφρων οπότε και ακατάλληλο να δικαστεί. Ως ποινή όρισε την κράτηση επ’ αόριστον σε ψυχιατρικό ίδρυμα.
Στο ίδρυμα τον επισκέφθηκε ο διάσημος στην Ιαπωνία συγγραφέας, Inuhiko Yomota. Επιστρέφοντας στην Ιαπωνία ο συγγραφέας έδωσε μεγάλη διεθνή δημοσιότητα στο θέμα.
Αυτό είχε ως συνέπεια να πιεστούν οι γαλλικές αρχές και τελικά να απελάσουν τον Sagawa στην Ιαπωνία.
Το νοσοκομείο στην Ιαπωνία
Ο Issei Sagawa οδηγήθηκε στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Matsuzawa στο Tokyo. Οι γιατροί που τον εξέτασαν δήλωσαν ότι τον βρήκαν απόλυτα λογικό και ότι το κίνητρο του για το φόνο ήταν μόνο η σεξουαλική του διαστροφή.
Η απελευθέρωση
Πίσω στη Γαλλία, πίστευαν ότι ο Issei Sagawa θα συνέχιζε την παραμονή του σε ψυχιατρείο. Έτσι οι κατηγορίες εναντίον του Sagawa είχαν αποσυρθεί και τα έγγραφα του γαλλικού δικαστηρίου σφραγιστεί.
Κατά συνέπεια, χωρίς κατηγορίες και όντας διαπιστωμένος λογικός, ο Sagawa δεν μπορούσε να συνεχίζει να κρατείται στην Ιαπωνία.
Λόγω αυτού του νομικού κενού, από τις 12 Αυγούστου του 1986, ο Issei Sagawa κυκλοφορεί και πάλι ελεύθερος.
Τα χρόνια της ελευθερίας του Issei Sagawa
Από το 1986 μέχρι και το 2005, ο Issei Sagawa έβγαζε τα προς το ζην από το έγκλημα του, έχοντας γίνει μια μικρή διασημότητα στην Ιαπωνία.
Ήταν πολύ συχνά προσκεκλημένος ομιλητής σε διάφορες παρουσιάσεις και τηλεοπτικές εκπομπές.
Έχει γράψει περίπου 20 βιβλία γύρω από το έγκλημα του και άλλες φρικιαστικές ιστορίες που έχει μέσα στο μυαλό του.
Το 1992 εμφανίστηκε στην ελαφρού πορνό ταινία «Unfaithful wife: shameful torture» («Άπιστη σύζυγος: επαίσχυντα βασανιστήρια») στο ρόλο του σαδιστή σεξουαλικού βασανιστή.
Συνεργάστηκε με το περιοδικό «Spa», γράφοντας κριτικές εστιατορίων!
Τα τελευταία χρόνια
Το 2005, ο Sagawa έχασε τους γονείς του και άρχισε να τον παίρνει η κάτω βόλτα.
Το 2013, νοσηλεύτηκε λόγω εγκεφαλικού, το οποίο του προκάλεσε αρκετή βλάβη στο νευρικό του σύστημα.
Το 2015, υπέστη δύο καρδιακές προσβολές, ενώ πάσχει από διαβήτη. Πλέον ζει με την καθημερινή φροντίδα του αδελφού του ή άλλων δημοσίων φροντιστών.
Έχει ο Issei Sagawa μετανιώσει για το έγκλημά του;
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του δηλώνει αμετανόητος.
«Είναι απλά ένα φετίχ. Για παράδειγμα, αν ένας φυσιολογικός άντρας φανταζόταν ένα κορίτσι, θα ένιωθε φυσικά την επιθυμία να είναι κοντά της, να τη μυρίζει και να τη φιλάει, σωστά; Για μένα, το φαγητό είναι απλώς μια επέκταση αυτής της αίσθησης. Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι οι υπόλοιποι δεν αισθάνονται αυτήν την επιθυμία να φάνε, να καταναλώσουν, άλλους ανθρώπους».
«Η επιθυμία μου να τρώω ανθρώπους γίνεται τόσο έντονη γύρω στον Ιούνιο, όταν οι γυναίκες αρχίζουν να φορούν λιγότερα ρούχα και να δείχνουν περισσότερο δέρμα», είπε. «Όταν βλέπω τέτοια πράγματα, σκέφτομαι ότι θα ήθελα να φάω ξανά κάποιον όσο είμαι ακόμη ζωντανός, ώστε να φύγω τουλάχιστον ικανοποιημένος όταν πεθάνω».
Πλέον έχει να προτείνει και μαγειρική άποψη:
«Νομίζω ότι το Sukiyaki και το Shabu Shabu είναι ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσει κανείς τη φυσική γεύση του ανθρώπινου κρέατος».
(Sukiyaki και Shabu Shabu: γνωστά πιάτα της γιαπωνέζικης κουζίνας με λεπτοκομμένα λαχανικά και ελαφρώς βρασμένο ή τηγανισμένο σε σόγια κρέας, κομμένο σε λεπτές φέτες σαν χαρτί).
Το 2018, μπροστά στις γαλλικές κάμερες, ο αδελφός του τον ρώτησε:
«Ως αδελφός σου, θα με έτρωγες;».
Η απάντηση του Issei Sagawa ήταν η βαθιά σιωπή του κι ένα κενό βλέμμα…
Σημείωση: Για όσους θα θέλανε να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για τον κανιβαλισμό, για το κατά πόσο αποτελεί ποινικό αδίκημα ή όχι και για ΤΗΝ ΓΕΎΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΊΝΟΥ ΚΡΕΑΤΟ΅Σ (!) δεν έχουν παρά να διαβάσουν και το άρθρο μας “Κανιβαλισμός και έγκλημα: Ένα από τα πιο μεγάλα ταμπού στον δυτικό πολιτισμένο κόσμο“…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
«Τι να πει κανείς; Αν το διαβάζαμε σε βιβλίο ή το βλέπαμε σε ταινία θα λέγαμε κατηγορηματικά “αποκλείεται, δε γίνονται αυτά”. Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία…