η νεότερη γυναίκα δολοφόνος της Βρετανίας
Το γεγονός
Η Sharon Carr δολοφόνησε με 29 μαχαιριές την 18χρονη Katie Rackliff, καθώς επέστρεφε στο σπίτι της από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης τον Ιούνιο του 1992. Το θύμα είχε επιλεγεί τυχαία. Η δολοφόνος ήταν μόλις 12 ετών όταν έκανε τον φόνο, εξασφαλίζοντας έτσι τη θέση της στην εγκληματική ιστορία ως η νεότερη γυναίκα δολοφόνος της Βρετανίας.
Το θύμα
Στις 7 Ιουνίου 1992, η κομμώτρια Katie Rackliff έφυγε από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο Camberley και την τελευταία φορά που την είδαν ζωντανή, έμπαινε σε ένα αυτοκίνητο. Το σώμα της βρέθηκε μόλις πέντε ώρες αργότερα, κατακρεουργημένη, με 27 πληγές.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, κάποιοι από τους τραυματισμούς στα γεννητικά όργανα έγιναν όσο το θύμα ήταν ακόμη ζωντανό. Υπήρχαν πολλαπλές βλάβες στο στήθος, τον κόλπο και τον πρωκτό. Τα σεξουαλικά της όργανα ακρωτηριάστηκαν ενώ κάποια από τα χτυπήματα του μαχαιριού, ήταν τόσο δυνατά που διέσχισαν το κορμί της και πέρασαν από την άλλη πλευρά. Παρόλα αυτά, δεν υπήρχαν ενδείξεις σεξουαλικής κακοποίησης.
Ο Clive Discoll, πρώην επικεφαλής επιθεωρητής ντετέκτιβ της Μητροπολιτική αστυνομίας μεταξύ 2003-2014 αποκάλυψε την έκταση των τραυματισμών στο σώμα. Όπως δήλωσε: «Ήταν σχεδόν ένα περιστατικό παρόμοιο με τα θύματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη».
Οι έρευνες
Η λανθασμένη σκιαγράφηση του προφίλ του δολοφόνου που είχε κάνει η αστυνομία, είχε ως αποτέλεσμα να περάσουν πέντε χρόνια προτού ανακαλυφθεί η πραγματική ένοχη.
Οι αξιωματικοί αρχικά υπέθεσαν ότι ο δολοφόνος ήταν άντρας γύρω στα 30, ο οποίος θα είχε τη δύναμη να επιτεθεί σε γυναίκα 18 ετών.
Επιπλέον, οι γυναίκες δολοφόνοι χρησιμοποιούν συνήθως μόνο την απαραίτητη βία για να σκοτώσουν το θύμα τους, οπότε δεν θα το μαχαιρώσουν πολλές φορές ούτε θα το ακρωτηριάσουν.
Ο θύτης – Πώς συνέλαβαν την Sharon
«Γεννήθηκα για να είμαι δολοφόνος.
Κάθε βράδυ βλέπω τον διάβολο στα όνειρά μου»
Στις 7 Ιουνίου του 1994, ακριβώς δύο χρόνια μετά τη δολοφονία της Katie, η Sharon Carr επιτέθηκε και μαχαίρωσε στους πνεύμονες μια άλλη μαθήτρια, την Ann-Marie Clifford, χωρίς προφανή λόγο, στις τουαλέτες του σχολείου στο Collingwood College Comprehensive στο Camberley του Surrey. Η κοπέλα επέζησε χάρη σε μια ομάδα μαθητών που μπήκαν στις τουαλέτες και ακινητοποίησαν την Sharon.
Εν αναμονή της δίκης, στάλθηκε σε κέντρο αξιολόγησης όπου προσπάθησε να στραγγαλίσει δύο μέλη του προσωπικού. Οι δύο κατηγορίες σωματικής βλάβης ελήφθησαν υπόψη όταν δικάστηκε για τον τραυματισμό της Ann-Marie και καταδικάστηκε για κράτηση «at Her Majesty‘s pleasure».
Σημείωση: «At Her Majesty‘s pleasure» είναι ένας βρετανικός νομικός όρος που αναφέρεται στην αόριστη και απροσδιόριστη διάρκεια ποινής ενός κρατούμενου. Ένας δικαστής μπορεί να χρησιμοποιήσει τον όρο «κρατείται κατά την ευχαρίστησή της Βασίλισσας» για σοβαρά αδικήματα όταν υπάρχει η περίπτωση της εγκεφαλικής πάθησης ή της σχιζοφρένειας, αλλά και όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος επανάληψης του εγκλήματος. Ωστόσο, χρησιμοποιείται συχνότερα για ανηλίκους παραβάτες, συνήθως ως υποκατάστατο της ισόβιας καταδίκης.
Για παράδειγμα, το άρθρο 90 του νόμου 2000 του Ποινικού Δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου ορίζει:
«Όταν ένα πρόσωπο που καταδικάστηκε για δολοφονία ή οποιοδήποτε άλλο αδίκημα, η ποινή για την οποία ορίζεται από το νόμο ως ισόβια εφόσον το πρόσωπο ήταν ηλικίας κάτω των 18 ετών τη στιγμή που διαπράχθηκε το αδίκημα, το δικαστήριο τον καταδικάζει για κράτηση κατά τη διάρκεια της ευχαρίστησης της Αυτού Μεγαλειότητας.»
Έτσι η Sharon Carr μεταφέρθηκε στο ίδρυμα των νέων παραβατών του Bulwood Hall.
Λίγο καιρό αργότερα, το προσωπικό του ιδρύματος ειδοποίησε την αστυνομία αφού η Sharon άρχισε να δίνει λεπτομέρειες για το έγκλημα της Katie Rackliff σε έναν αξιωματικό της φυλακής τον οποίο είχε ερωτευθεί, καθώς και στον προσωπικό της αξιωματικό επιτηρητή.
Ύστερα από ανάκριση 27 ωρών και έρευνα στο σπίτι της Sharon η αστυνομία ανακάλυψε το ημερολόγιο της καθώς και άλλα γραπτά και σκίτσα.
Κατά την ανάκριση έδωσε τρεις διαφορετικές ομολογίες για το πώς σκότωσε την Katie, αλλά σε όλες το κεντρικό θέμα ήταν ότι τη μαχαίρωσε επανειλημμένα. Στις δύο από τις εκδοχές, η Sharon είπε ότι ήταν με δύο αγόρια σε ένα αυτοκίνητο τη στιγμή της επίθεσης και ότι είχαν εμπλακεί σε σεξουαλική δραστηριότητα με την Katie πριν την δολοφονήσουν. Αφού ονομάτισε τα δύο αγόρια η αστυνομία τους ανέκρινε, αλλά παρείχαν άλλοθι ο ένας στον άλλον, και γρήγορα απομακρύνθηκαν από την έρευνα.
(Ωστόσο, αργότερα, η εισαγγελία δεν μπόρεσε να εξηγήσει ικανοποιητικά τον τρόπο με τον οποίο η 18χρονη Katie, έπεσε σε ένα πεζοδρόμιο και ακινητοποιήθηκε από ένα 12χρονο κορίτσι).
Η Sharon συνέχισε να κρατάει σημειώσεις ακόμα και μετά από την ανάκριση της από την αστυνομία. Τον Απρίλιο του 1996, ένα μήνα πριν από την επίσημη κατηγορία της, έγραψε:
«Δεν είμαι σαν ένα από αυτά τα όμορφα κορίτσια που καταρρέουν λόγω ένοχης συνείδησης. Τα τελευταία εξήμισι χρόνια που προκαλώ θλίψη στους ανθρώπους, ακόμα δεν έχω νιώσει την παραμικρή ενοχή».
Στις 7 Ιουνίου, έγραψε: «Σεβασμός στην Katie Rackliff. Τέσσερα χρόνια σήμερα».
Το ημερολόγιο της Sharon Carr
Ο τρόπος γραφής στο ημερολόγιο της ήταν με κείμενα, σκίτσα και γραφικά. Έγραφε ατέλειωτα για τη δολοφονία και σχεδίαζε φωτογραφίες ενός μαχαιριού.
Σε μία σελίδα έγραφε: «Είμαι δολοφόνος. Η δολοφονία είναι δουλειά μου – και η επιχείρηση είναι καλή.»
Σε άλλη σελίδα: «Γεννήθηκα για να είμαι δολοφόνος. Η δολοφονία για μένα είναι μια μαζική ενεργοποίηση και απλώς με κάνει να νιώθω τόσο ανεβασμένη που δεν θέλω ποτέ να κατέβω. Κάθε βράδυ βλέπω τον Διάβολο στα όνειρά μου – μερικές φορές ακόμη και στον καθρέφτη μου , αλλά συνειδητοποιώ ότι ήταν μόνο εγώ.»
Και άλλη σελίδα: «Φέρνω το μαχαίρι στο στήθος της. Τα μάτια της είναι κλειστά. Αυτή η στάση με προκαλεί, γι’ αυτό φέρω ξανά και ξανά το μαχαίρι. Δεν θέλω να την πληγώσω αλλά πρέπει να της ασκήσω βία … Πρέπει να ξεπεράσω την ομορφιά της, την ηρεμία της, την ασφάλειά της. Αυτό δείχνει το πρόσωπό της όσο πεθαίνει. Ξέρω ότι νιώθει τη ζωή της να τραβιέται σιγά-σιγά από αυτήν και την ακούω. υποθέτω ότι προσπαθούσε να αναπνεύσει.»
«Ο αέρας σταματά στο πίσω μέρος του λαιμού της. Ξέρω ότι όλη της τη ζωή η αναπνοή της λειτούργησε, αλλά τώρα πλέον δεν λειτουργεί. Και είμαι χαρούμενη.»
Η δίκη της Sharon Carr
Στην δίκη που έγινε στο Winchester Crown Court ειπώθηκε ότι στα χρόνια που ακολούθησαν, η Carr φάνηκε να είναι ενθουσιασμένη για τη δολοφονία, αλλά και στοιχειωμένη από αυτήν.
Η υπεράσπιση ισχυρίστηκε ότι όσα είχαν γραφτεί στο ημερολόγιο της ήταν απλά οι φαντασιώσεις ενός βαθιά διαταραγμένου μυαλού.
Αντίθετα, ο κατήγορος τα παρουσίασε ως τις αναμνήσεις μιας διαβολικής μαθήτριας που δόξαζε τον εαυτό της για αυτό που είχε κάνει.
Η ίδια, παρότι είχε ομολογήσει επανειλημμένως στην αστυνομία την πράξη, κατά τη διάρκεια της δίκης αρνήθηκε ότι δολοφόνησε την Katie Racliffe.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχαν εγκληματολογικά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά, όπως επεσήμανε η εισαγγελία, η Sharon γνώριζε λεπτομέρειες για την δολοφονία που δεν ήταν διαθέσιμες στο κοινό. Για παράδειγμα, περιέγραψε γραφικά έναν συγκεκριμένο τραυματισμό, ενώ γνώριζε επίσης ότι ένα βραχιόλι είχε κλαπεί από την Katie Rackliff.
Οι δικαστές και η κριτική επιτροπή (δεν υπάρχουν ένορκοι σε δίκες ανηλίκων στην UK) δεν είχαν καμία αμφιβολία. «Τα ημερολόγιά της ήταν γεμάτα βίαιες εικόνες και σκοτεινές περιγραφές, δείχνοντας ότι η Sharon δεν μετανιώνει για το έγκλημά της, αλλά και εκφράζοντας την αυξανόμενη επιθυμία της να σκοτώσει ξανά.»
Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη (τουλάχιστον 14 έτη) στις 25 Μαρτίου 1997. Στις 10 Δεκεμβρίου 2003, η ποινή μειώθηκε σε 12 έτη.
Γεννήθηκε διαβολική ή μήπως μια βίαιη παιδική ηλικία οδήγησε τη μαθήτρια, 12 ετών, να γίνει η νεότερη γυναίκα δολοφόνος της Βρετανίας;
Η σειρά ντοκιμαντέρ «Killer Kids» έχει εξερευνήσει την παιδική ηλικία της Sharon και εγείρει το ερώτημα, μήπως η Carr γεννήθηκε διαβολική ή ήταν η βίαιη παιδική της ηλικία που τη μετέτρεψε σε ψυχρή δολοφόνο;
Ο τηλεοπτικός παρουσιαστής Jo Frost, ένας ειδικός περί της γονικής μέριμνας, πιστεύει ότι η ιστορία της Sharon είναι τροφή για τη φύση. Όπως δήλωσε:
«Όταν κοιτάζω μικρά παιδιά που δεν τους έχει δοθεί ποτέ σωστή καθοδήγηση, αγάπη, φροντίδα, που ποτέ δεν τους έχουν τεθεί όρια, αυτό που βλέπω μπροστά μου είναι το σώμα ενός μικρού παιδιού που έχει χαθεί όλη η αθωότητά του. Αυτό σκέφτομαι κι όταν μιλάμε για την Sharon Carr.»
Το προφίλ του θύτη – τα παιδικά χρόνια της Sharon Carr
Η σαδιστική βία φαίνεται ότι αποτελούσε μέρος της ζωής της Sharon.
Η Sharon γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά στο Μπελίζ της Κεντρικής Αμερικής, στις 21 Δεκεμβρίου του 1979. Οι γονείς της ήταν ένας αλκοολικός πατέρας και μια βίαιη μητέρα. Όταν χώρισαν, η Sharron ακολούθησε την μητέρα της και τον νέο της σύζυγο, έναν βρετανό στρατιωτικό, στην Αγγλία. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Camberley, στο Surrey.
Σύντομα όμως, μετά από μία βίαιη αντιπαράθεση η μητέρα της χώρισε και τον νέο της σύζυγο, αφού πρώτα έχυσε πάνω του βραστό νερό μπροστά στα μάτια της μικρής Sharon.
Mε την καθοδήγηση ενός επαγγελματία συμβούλου η Sharon αγωνίστηκε να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή και ανατράφηκε για μικρό διάστημα από παρένθετη οικογένεια, αλλά μετά από ένα μήνα επέστρεψε στο σπίτι της μητέρας της.
Στο σχολείο, οι δάσκαλοί της την περιέγραψαν αρχικά ως ευγενικό και εργατικό παιδί, αλλά στην πορεία η συμπεριφορά χειροτέρεψε και προσπαθούσε να δημιουργήσει αναστατώσεις αναζητώντας την προσοχή.
Η Sharon ήταν θύμα της βίαιης κακοποίησης της μητέρας της κατά την παιδική της ηλικία. Συχνά υποβάλλονταν σε σκληρούς ξυλοδαρμούς ενώ διαρκώς η μητέρα ανακάλυπτε καινούργιους τρόπους να τιμωρεί την κόρη της: Μια από τις μεθόδους τιμωρίας ήταν και το χύσιμο πιπεριού στα γεννητικά της όργανα.
Η μητέρα επίσης την έμαθε να εξασκεί βουντού, μια παράδοση που κουβαλούσε από την Κεντρική Αμερική, βασανίζοντας και σκοτώνοντας ζώα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των γειτόνων, ως παιδί η Sharon είχε αποκεφαλίσει μία γάτα ενός γείτονα με μαχαίρι, έναν σκύλο ενός άλλου γείτονα με φτυάρι, και είχε τηγανίσει ζωντανά τα χάμστερς ενός συμμαθητή της.
Η Sharon από πολύ μικρή άρχισε να καπνίζει κάνναβη και κέρδισε τη φήμη ότι ήταν βίαια και εκφοβιστική στους γείτονές της.
Για όλα αυτά, όταν αποκαλύφθηκε η Sharon ως η δολοφόνος της Katie Rackliff, η κοινή γνώμη την ονόμασε: «Η κόρη του Διαβόλου».
Η άποψη των ειδικών
Ο ντετέκτιβ λοχίας Paul Clements, ο οποίος ανέκρινε εκτενώς την Carr, σχολίασε:
«Ήταν σχεδόν σαν να ζούσε σε έναν άλλο κόσμο. Αυτό που μένει στο μυαλό μου μετά από τις ομιλίες μαζί της ήταν η ψυχρότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ανακρίνω δείχνουν κάποια αίσθηση για το γιατί έχουν κάνει ό,τι έκαναν. Αλλά μαζί της υπήρχε πλήρης απουσία συναισθημάτων και λόγου.»
Η Δρ Ελισάβετ Γιάρντλι, εγκληματολόγος, είπε: «Τα ημερολόγια είναι ένας τρόπος αναβίωσης των δολοφονιών, είναι ένας τρόπος για να διατηρηθούν ζωντανές οι αναμνήσεις, να είναι σε θέση να επιστρέψει η δολοφόνος και να επαναφέρει εκείνη τη στιγμή όπου ένιωσε πανίσχυρη. Δεν θέλει να το ξεχάσει.»
Ο Criminal psychologist, Gordon Tressler, δήλωσε: «Είναι μια δύσκολη υπόθεση. Μπορεί κανείς να βρει προηγούμενα από μικρά παιδιά που σκοτώνουν άλλα μικρά παιδιά, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ήταν ένα παιδί που σκότωσε κάποιον που ήταν ενήλικας. (…) Πρόκειται για ένα εξαιρετικά επικίνδυνο άτομο επειδή είναι σαφώς διατεθειμένο να σκοτώσει χωρίς επαρκές κίνητρο. Αυτό την καθιστά πολύ απρόβλεπτη και πολύ επικίνδυνη. Είναι ένας μεγάλος κίνδυνος για το κοινό.»
Ο καθηγητής Francesca Happé, νευρολόγος, δήλωσε ότι η χρήση κάνναβης μπορεί να έχει επιβλαβείς συνέπειες σε ένα νεαρό άτομο, εξηγώντας: «Γνωρίζουμε ότι η χρήση κάνναβης στους πολύ νέους είναι ένας πραγματικός παράγοντας κινδύνου για μεταγενέστερη ψύχωση και σαφώς αυξάνει τον κίνδυνο για αυτή τη σχιζοφρένεια».
Οι νευρολόγοι επίσης δήλωσαν ότι η Sharon, υπέφερε από σχιζοσυναισθηματική διαταραχή, καθώς και οριακές και αντικοινωνικές διαταραχές προσωπικότητας.
Η εκτέλεση της ποινής της Sharon Carr
Αν και αρχικά φυλακίστηκε σε κανονική φυλακή, η Sharon Carr αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση μιας και είχε συνεχόμενες επιθέσεις σε άλλους κρατούμενους αλλά και στο προσωπικό της φυλακής. Αποτέλεσμα ήταν να μετακινείται συχνά μεταξύ διαφόρων φυλακών. Τελικά αποσπάστηκε βάσει του νόμου περί ψυχικής υγείας 1983 και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Broadmoor στις 16 Ιουνίου 1998, όπου εκτιμήθηκε ότι πάσχει από σχιζοσυναισθηματική διαταραχή.
Το 2001 στο παρεκκλήσι του Broadmoor η Sharon Carr παντρεύτηκε τον επί δύο χρόνια σύντροφό της Robbie Layne, τον οποίο γνώρισε στο νοσοκομείο. Έκτοτε είχαν τακτικές, εποπτευόμενες συναντήσεις διάρκειας μίας ώρας κατά τις οποίες τους επιτρεπόταν να φιλιούνται και να αγκαλιάζονται.
Ο ίδιος βρισκόταν εκεί επειδή είχε σκοτώσει την μητέρα του και στη συνέχεια της έβγαλε τα μάτια με ένα μαχαίρι.
Η Sharon παρέμεινε στο νοσοκομείο Broadmoor έως ότου το Broadmoor άλλαξε από νοσοκομείο μικτού φύλου σε νοσοκομείο μόνο για άνδρες, οπότε και μεταφέρθηκε σε διαφορετικό νοσοκομείο στο Λονδίνο.
Η Sharon παραμένει στη φροντίδα των επαγγελματιών ψυχικής υγείας. H ποινή της έληξε στις 25 Μαρτίου 2009 και εάν βρισκόταν στη φυλακή θα μπορούσε να υποβάλει αίτηση για απαλλαγή και να αφεθεί ελεύθερη. Εφόσον όμως βρίσκεται στο νοσοκομείο υπό ιατρική περίθαλψη, δεν μπορεί να υποβάλει αίτηση για απαλλαγή.
Έτσι, η Sharon Carr θα κερδίσει την ελευθερία της μόνο όταν θεωρείται ότι δεν αποτελεί πλέον απειλή για την κοινωνία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Sun», πρόσφατα μάλιστα (Μάρτιος 2020) η ίδια ζήτησε να μεταφερθεί τουλάχιστον από την μονάδα υψηλής ασφάλειας που βρίσκεται σε μια νοσηλευτική μονάδα με πιο ήπιο περιβάλλον. Ο υπέθυνος δικαστής Julian Knowles όμως αρνήθηκε το αίτημα της μιας και ανακάλυψε ότι η Sharon φαντασιώνονταν να δολοφονήσει μια άλλη τρόφιμο, ανοίγωντας της το κεφάλι και ρίχνοντας την στη συνέχεια από τη σκάλα.
Η μητέρα της Katie Rackliff έχει οργανώσει εκστρατεία για να παραμείνει η Sharon φυλακισμένη: «Δεν αμφιβάλλω ότι η Carr θα σκότωνε ξανά αν είχε τα μέσα. Το καλύτερο που πρέπει να κάνει το κράτος είναι να την κλειδώσει σε ένα κελί και να πετάξει το κλειδί».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
Σχολιάστε