Ο «Δράκος» στην Eγκληματολογία: γιατί οι δράκοι, δε ζουν μόνο στα παραμύθια

Δράκος ή δράκοντας (αρχ. δράκων) είναι το μυθικό ον, το οποίο έχει μορφή φτερωτού τεράστιου ερπετού ή σαύρας. Εκτός από τη μεγάλη του δύναμη, το ισχυρότερο όπλο του δράκου είναι η φωτιά που βγάζει από το στόμα του και μπορεί να την εκτοξεύσει αρκετά μακριά καίγοντας οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του.

Τον δράκο τον συναντάμε στη μυθολογία αρκετών πολιτισμών και μπορεί να είναι καλός ή κακός. Μπορεί να σώζει μια πριγκήπισσα από την κακιά μητριά της ή να την κατασπαράζει και μετά να καταστρέφει ολόκληρα χωριά.

Στην κινέζικη μυθολογία συνήθως ο δράκος δεν έχει φτερά και είναι καλός. Σύμφωνα με τους κινέζους, ένας δράκος ήταν αυτός που έδωσε τα μυστικά της γραφής στον πρώτο Κινέζο Αυτοκράτορα.

Στην Ευρωπαϊκή μυθολογία όμως, ιδιαίτερα από το Μεσαίωνα και μετά, ο δράκος συμβολίζει το κακό. Στην Ελληνική θρησκεία άλλωστε, και συγκεκριμένα στην ορθόδοξη αγιογραφία, ο δράκος (ο αρχέκακος όφις – Σατανάς) απαιτεί να ταϊστεί με τη βασιλοπούλα (τη Νύμφη του Χριστού). Τότε ο ήρωας Άγιος Γεώργιος (o γεωργός, δηλαδή η πνευματική “καλλιέργεια”), παλεύει με το δράκο (η καθημερινή πάλη απέναντι στο φόβο που προκαλείται από την έλλειψη πίστης) και χάριν της πίστεως του στο Θεό, νικά, με αποτέλεσμα ο δράκος να χάνει την υπόστασή του.

Με αφορμή αυτόν το θρύλο του Αγίου Γεωργίου, η ελληνική αστυνομία από πολύ παλιά χρησιμοποιούσε το προσωνύμιο «δράκος» σε περιπτώσεις αποτρόπαιων εγκληματιών χωρίς αίσθηση ηθικής που αρέσκονταν να βασανίζουν τα θύματα τους μέχρι θανάτου. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι «δράκοι» ήταν κατά συρροή βιαστές και δολοφόνοι ανυπεράσπιστων θυμάτων.

Τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας, το φαινόμενο των «δράκων» παρατηρείται να λιγοστεύει. Όχι επειδή έχει μειωθεί αυτού του είδους η εγκληματικότητα – το αντίθετο. Απλώς η κοινωνία μας έχει εξελιχθεί σε πολύ πιο σκληρή και πιο ανθεκτική σε παρόμοια φαινόμενα και δύσκολα πλέον «δρακοποιεί» τους σκληρούς και αδίστακτους serial killers. Έτσι οι «δράκοι» – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάποιων παλιομοδίτικων δημοσιογράφων που εξακολουθούν μεμονωμένα να προσδίδουν αυτόν τον τίτλο σε εγκληματίες – είναι είδος προς εξαφάνιση. Και θα χαθούν κι αυτοί, όπως οι συνομήλικοί τους οι δεινόσαυροι…

Οι πιο διάσημοι «δράκοι» της χώρα μας

Ο «Δράκος» της Καλογρέζας

Δαμιανός Μαυρομάτης

Γεννήθηκε το 1904
Περίοδο που έδρασε: 1936
Τόπος δράσης: Αθήνα (Καλογρέζα)

Μεθοδολογία

Πρόσφερε καραμέλες σε μικρά παιδιά και με την υπόσχεση ότι θα τους έδινε κι άλλες, τα παράσερνε σε μια σπηλιά στο δάσος Βεḯκου όπου ζούσε. Εκεί τα βίαζε και τα σκότωνε.

Καταδίκη

Καταδικάστηκε για το βιασμό και το φόνο δύο παιδιών: του Στέλιου Βλαντή και της Φωτεινής Ουραλίδου.

Απολογία του και σύντομο προφίλ

Με τη σύλληψη του αμέσως ομολόγησε τα εγκλήματα του και περίγραψε τη μεθοδολογία του. Δικαιολόγησε τις πράξεις του ως συνέπειες θυμού απέναντι σε όλα τα παιδιά, επειδή τον πειράζανε, τον αποκαλούσαν «τρελο-Δαμιανό» και του πετούσαν πέτρες.

Ήταν φτωχός, με προβλήματα υγείας λόγω υπερβολικής χρήσης χασισιού και αλκοόλ. Πολύ πριν από αυτές του τις πράξεις είχε φυλακιστεί για κλοπές και αργότερα είχε εγκλειστεί στο ψυχιατρείο Αγίας Ελεούσας και στη συνέχεια στο Δαφνί.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Τρουπάκη, το πρόσωπο του είχε όλα τα στοιχεία που δείχνουν εγκληματική προσωπικότητα, βάση της θεωρίας του Λομπρόζο. (Θα υπάρξει εκτενέστερο άρθρο στο μέλλον για αυτή τη θεωρία).
Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν δήλωσαν ότι πιθανότατα γεννήθηκε με κληρονομικότητα ψυχασθενούς που  επιδεινώθηκε με το χασίς και το αλκοόλ σε βαθμό τοξικής φρενίτιδας. Τον περιέγραψαν επίσης ως άνθρωπο σαδιστή που έπασχε από «φονολαγνεία» και επικίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια.

Ποινή

Ισόβια κάθειρξη. Λίγο αργότερα δεν άντεξε τον εγκλεισμό και πέθανε στη φυλακή.

Ο «Δράκος» της Βουλιαγμένης

Μιχάλης Στεφανόπουλος

Γεννήθηκε το 1928
Περίοδο που έδρασε: 1953
Τόπος δράσης: Μικρό Καβούρι Βουλιαγμένης

Μεθοδολογία

Παρακολουθούσε κρυμμένος τα ζευγαράκια που απολάμβαναν την απομόνωση τους σε συνδυασμό με τη θάλασσα και το ρομαντικό τοπίο. Στη συνέχεια παραμένοντας κρυμμένος, επιτίθονταν. Σε μία περίπτωση επιτέθηκε με πέτρα, τραυματίζοντας θανάσιμα τον νεαρό Φώτη Προβελέγγιο. Σε άλλη  περίπτωση επιτέθηκε με χειροβομβίδα στον Μιχάλη Καλλίτση και την Ελισάβετ Καπρή, τραυματίζοντας σοβαρά το ζευγάρι. Στην τελευταία περίπτωση πυροβόλησε με περίστροφο σκοτώνοντας τον Θόδωρο Δέγλερη και τραυματίζοντας σοβαρά την κοπέλα του Σοφία Μαναβάκη. Αμέσως μετά εμφανίστηκε μπροστά της ως «περαστικός» και προσποιήθηκε ότι την βοηθούσε αρπάζοντας ταυτόχρονα το ρολόι του θύματος, την τσάντα της και στη συνέχεια έφυγε τρέχοντας.

Καταδίκη

Καταδικάστηκε για μία ανθρωποκτονία (η συμμετοχή του στη δολοφονία του Προβελέγγιου δεν αποδείχτηκε) και 3 απόπειρες ανθρωποκτονίας.

Απολογία του και σύντομο προφίλ

Ο ίδιος δήλωσε ότι αιτία ήταν τα δύσκολα παιδικά του χρόνια όπου οι γονείς του τσακώνονταν καθημερινά μέχρι να το πάρουν απόφαση και να χωρίσουν.
Έπασχε από «υποσπονδείαση», δηλαδή είχε την ουρήθρα στην ρίζα του πέους, κάτι που τον ανάγκαζε να ουρεί καθιστός και του δημιούργησε ψυχολογικά και σεξουαλικά προβλήματα.

«Το πάθος μου με τύφλωσε. Τους έβλεπα εκεί μπροστά μου να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται, κι εγώ έβλεπα. Μόνο έβλεπα και άκουγα τους ψιθύρους και τους στεναγμούς τους. Εγώ ήμουν καταδικασμένος μόνο να βλέπω… Δεν θυμάμαι πως μου ήρθε να τραβήξω το πιστόλι και να ρίξω μία, δυο, τρεις, τέσσερις φορές… Κι έπειτα ήρθε η χαρά. Η κοπέλα ήταν πια ανυπεράσπιστη. Έτρεξα να τη βοηθήσω. Ήταν δικιά μου πια η κοπέλα. Ο φίλος της ξεψυχούσε. Ήταν δικιά μου, με καταλαβαίνεις; Και την αγκάλιασα και την έσυρα κοντά μου κι εκείνη νόμισε ότι ήθελα να την βοηθήσω κι εγώ την έπιανα…»

Ποινή

Το δικαστήριο του επέβαλε τη θανατική ποινή και στις 10 Αυγούστου 1954 εκτελέστηκε.

Πληροφορία

Στον εντοπισμό του δράστη και τη διαλεύκανση της υπόθεσης καθοριστικό ρόλο έπαιξε η συνεργασία της Ελένη Κικίδου, ένα αναγνωρισμένο μέντιουμ της «Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών».

Ο «Δράκος» του Σέιχ Σου

Αριστείδης Παγκρατίδης

Γεννήθηκε το 1940
Περίοδο που έδρασε: 1958-1959
Τόπος δράσης: Θεσσαλονίκη

Μεθοδολογία

Παρακολουθούσε κρυμμένος γυναίκες μόνες τους ή ζευγαράκια, σε δάση και ερημικές τοποθεσίες και τους επιτίθονταν με πέτρες. Σε μία από τις περιπτώσεις δολοφόνησε τον Κωνσταντίνο Ραϊση και στη συνέχεια βίασε την Ευδοκία Παληογιάννη. Σε άλλη περίπτωση, μπήκε στο Δημοτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και σκότωσε, πάλι με πέτρα, την φοιτήτρια νοσοκόμα Μελπομένη Πατρικίου.

Καταδίκη

Μετά από μία δίκη «φιάσκο», καταδικάστηκε για δύο ανθρωποκτονίες, και απόπειρες ληστειών.

Απολογία του και σύντομο προφίλ

Μέχρι και το τέλος, ο Παγρατίδης δήλωνε την αθωότητα του.
Ήταν αμόρφωτος, λιποτάκτης από το στρατό και εκπορνεύονταν για χρήματα. Ήταν τοξικομανής και αλκοολικός. Είχε φυλακιστεί στο παρελθόν για ληστείες και απόπειρα βιασμού. Σίγουρα προβληματική περίπτωση. Όμως ακόμη και μέχρι σήμερα, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ήταν ο δράστης των συγκεκριμένων ανθρωποκτονιών.

Ποινή

Το δικαστήριο του επέβαλε δις εις θάνατον και ισόβια κάθειρξη. Εκτελέστηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1968.

(περισσότερες πληροφορίες για τον Αριστείδη Παγκρατίδη σε προηγούμενο άρθρο)

Ο «Δράκος» της Δράμας

Κυριάκος Παπαχρόνης

Γεννήθηκε το 1960
Περίοδο που έδρασε: 1981-1982
Τόπος δράσης: Δράμα, Ξάνθη, Καβάλα, Θεσσαλονίκη

Μεθοδολογία

Εκτός από το πρώτο του θύμα, την ιερόδουλη Γραμμένη Θεοχαρίδου, που τη δολοφόνησε μέσα στο σπίτι της, τα υπόλοιπα θύματα του ήταν κοπέλες που τις ακολουθούσε κι όταν τις απομόνωνε τους επιτέθονταν με μαχαίρι. Στόχος του ήταν ο βιασμός αλλά και ο τραυματισμός ή η δολοφονία.

Καταδίκη

Καταδικάστηκε για 2 ανθρωποκτονίες, 4 απόπειρες ανθρωποκτονιών, 2 προκλήσεις επικίνδυνων σωματικών βλαβών, 8 απόπειρες βιασμού, 1 κλοπή, 9 περιπτώσεις οπλοφορίας και οπλοχρησίας.

Απολογία του και σύντομο προφίλ

Ο ίδιος δικαιολόγησε τις πράξεις του ως συνέπεια ενός παιδικού τραύματος που είχε όταν ήταν 14 ετών. Κατά την επίσκεψη του σε έναν οίκο ανοχής και στην προσπάθεια του να κάνει σεξ, δεν τα κατάφερε και η ιερόδουλη προσέβαλε τον αντρισμό του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μισήσει όλες τις γυναίκες.
Στο δικαστήριο δήλωσε ότι εξαιτίας αυτού του μίσους, δεν θα σταματούσε να σκοτώνει αν δεν προλάβαιναν να τον συλλάβουν.

«Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο. Την χτυπούσα, τελείωνε».
«Κάθε φορά που χτυπούσα, ένιωθα σαν να παίρνω ένα καινούργιο πιστοποιητικό του ανδρισμού μου».

Ναρκισσιστική προσωπικότητα που έπασχε από αλγολαγνεία (σαδομαζοχιστική τάση όπου το άτομο διεγείρεται σεξουαλικά όταν προκαλεί πόνο στον εαυτό του ή στους άλλους).

Ποινή

Δις εις θάνατον και κάθειρξη 23 ετών. Αργότερα η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη και τελικά το 2004 αποφυλακίστηκε μετά από 21,5 χρόνια φυλάκισης. 

Ο «Δράκος» της παραλίας (ή της παραλιακής)

Σπύρος Μπέσκος

Γεννήθηκε το 1946
Περίοδο που έδρασε: 1981 – 1983
Τόπος δράσης: Νότια προάστια Αττικής (κυρίως παραλιακή από Πειραιά μέχρι και Βούλα), Μαρούσι και Εκάλη.

Μεθοδολογία

Κυκλοφορούσε νύχτα – κυρίως Σαββατοκύριακα – με το αυτοκίνητο του, ένα μπλε autobianchi abarth a112, και με διάφορους τρόπους παράσερνε τα θύματα του μέσα στο αυτοκίνητο. Είτε με τη θέληση τους, όπως έγινε σε δύο περιπτώσεις ιερόδουλων, είτε χτυπώντας και ακινητοποιώντας το θύμα. Στη συνέχεια με τη χρήση σχοινιού ή της ζώνης του παντελονιού του τους έσφιγγε το λαιμό. Σε πολλές περιπτώσεις τους φίμωνε το στόμα χρησιμοποιώντας ότι έβρισκε μπροστά του: λευκοπλάστ, κουκουνάρι, το σουτιέν του θύματος, το φουλάρι του θύματος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες προχωρούσε στο βιασμό του ανυπεράσπιστου θύματος που 2 φορές κατέληξε και στο θάνατό του, από πνιγμό ή ασφυξία.

Καταδίκη

Καταδικάστηκε για 2 ανθρωποκτονίες από πρόθεση, 14 απόπειρες ανθρωποκτονίας, 6 βιασμούς, 2 απόπειρες βιασμού, 7 ληστείες.

Απολογία του και σύντομο προφίλ

Πρόκειται για την περίπτωση του ανθρώπου που λέμε «υπεράνω πάσης υποψίας». Πτυχιούχος φυσιοθεραπευτής, με πετυχημένη επαγγελματική καριέρα και δικό του ιδιωτικό ιατρείο. Ήταν παντρεμένος με μία συνάδελφό του με την οποία είχαν αποκτήσει ένα κοριτσάκι.
Κανένας δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ακριβώς ήταν αυτό που τον οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά. Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν δήλωσαν ότι δεν κατάφεραν να διαγνώσουν καμία ψυχική νόσο. Ένας μάλιστα από τους ψυχιάτρους ανέφερε ότι, εφόσον δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτές του τις εκρήξεις, ίσως πρόκειται για περίπτωση διχασμένης προσωπικότητας που όμως, αυτή η δεύτερη προσωπικότητα δεν έχει εμφανιστεί από τη σύλληψή του και μετά.

Κατά την απολογία του δήλωσε:
«Θα ήθελα να είχα πεθάνει πριν συμβούν αυτά τα γεγονότα. Δεν ήρθα με διάθεση να υπερασπιστώ αυτό το κτήνος που έκανε αυτές τις απάνθρωπες και αφάνταστες πράξεις, που εγώ καταδικάζω… Νιώθω βαθιά ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από τα θύματα και τους δικούς τους.»

Ποινή

Καταδικάστηκε δις εις θάνατον, αν και η θανατική ποινή είχε καταργηθεί. Στο Εφετείο η ποινή του μετατράπηκε σε δις ισόβια κάθειρξη για τις ανθρωποκτονίες και επιπλέον 340 χρόνια φυλάκισης για τα υπόλοιπα εγκλήματα του! Αυτό βέβαια μεταφράζεται σε κάθειρξη 25 ετών.

Αποφυλακίστηκε το 2008, έχοντας εκτίσει τα 25 χρόνια φυλάκισης. Από το 1999 όμως του είχε χορηγηθεί «άδεια ημιελεύθερης διαβίωσης», οπότε και είχε ανοίξει ένα φυσιοθεραπευτήριο στην Ηλιούπολη. Εξακολουθεί και εργάζεται ως φυσιοθεραπευτής με μεγάλη επιτυχία μιας και θεωρείται ένας από τους καλύτερους φυσιοθεραπευτές «με τα μαγικά του χέρια». Έχει ξαναπαντρευτεί, μιας και η πρώτη σύζυγός του ζήτησε διαζύγιο μετά την καταδίκη του.

Πληροφορία

Ένα από τα θύματα του έμεινε έγκυος από το βιασμό της. Είναι άγνωστο εάν κράτησε το παιδί ή όχι.

Ο «Δράκος της Θράκης»

Ο Έλληνας «Zodiac»

«Zodiac» είχαν βαφτίσει τα ΜΜΕ στην Αμερική τον serial killer που για μια δεκαετία, από το 1965 έως το 1975, δολοφονούσε ζευγάρια στις ΗΠΑ και δεν πιάστηκε ποτέ. Στην Ελλάδα, που αντιγράφει πάντοτε μόνο τα «κακά» των Αμερικάνων, οφείλαμε να δημιουργήσουμε τον εγχώριο Zodiac.

Περίοδο που έδρασε: 1988 – 1990
Τόπος δράσης: Θράκη (Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Εθνική Οδό)

Μεθοδολογία

Δολοφονούσε με καραμπίνα τα ζευγάρια που σταματούσαν απόμερα τα αυτοκίνητα τους. Το κίνητρο της ληστείας δεν υπήρχε, μιας και τα θύματα διατηρούσαν τα τιμαλφή τους. Ασελγούσε στο πτώμα της νεκρής κοπέλας, ενώ μετά το πρώτο του έγκλημα, έκαιγε τα θύματά του μέσα στο αυτοκίνητό τους.

Σύντομο προφίλ

Ο ιατροδικαστής Κωνσταντίνος Χουρδάκης, που νεκροτόμησε πολλά από τα θύματά του, δήλωσε:

«Αυτός είναι διακριτικός στη μοναξιά του και στις επιδρομές του. Σκοτώνει για το πάθος του, τακτοποιεί τα πάντα, εξαφανίζει στοιχεία και αθόρυβα εξαφανίζεται και ο ίδιος. Θα έλεγα ότι μέσα στο διαταραγμένο μυαλό του έχει μήνες ολόκληρους αγρανάπαυσης, ώσπου ξαναπαίρνει το όπλο του και βγαίνει παγανιά, ντυμένος θάνατος».

Μετά την 8^η δολοφονία του το 1990, η δράση του διακόπηκε, παραμένοντας το μεγαλύτερο άλυτο μυστήριο της Ελληνικής Αστυνομίας. Οι πιθανές ερμηνείες που έδωσαν εκείνη την εποχή οι Αρχές, ήταν:
1^ο σενάριο: Επρόκειτο για άτομο που την διετία της δράσης του υπηρετούσε τη θητεία του στην Αλεξανδρούπολη.
2^ο σενάριο: Έφυγε από τη χώρα μετά το τελευταίο έγκλημα.
3^ο σενάριο: έφυγε από τη ζωή.

Ο «Δράκος» των ασανσέρ

Χρήστος Γκίλης

Γεννήθηκε το 1977
Περίοδο που έδρασε: 1996 – 1997
Τόπος δράσης: Αθήνα

Μεθοδολογία

Από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 5 το πρωί, παραμόνευε σε πολυκατοικίες. Όταν το ανυποψίαστο θύμα έμπαινε στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου βρισκόταν το διαμέρισμά της, την ακολουθούσε. Έμπαινε μαζί της στο ασανσέρ, τη χτυπούσε βίαια, της έκλεβε τη τσάντα και ότι κοσμήματα φορούσε και με την απειλή μαχαιριού επιχειρούσε να τη βιάσει.

Καταδίκη

Καταδικάστηκε για βιασμούς 28 γυναικών και ληστείες.

Απολογία του και σύντομο προφίλ

Ως δικαιολογία για τη δράση του αναφέρθηκε σε ψυχολογικά τραύματα που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο. Τραύματα που πιθανόν να οφείλονταν στα παιδικά του χρόνια που πέρασε σε ορφανοτροφείο. Αργότερα, με αφορμή κάποιες κλοπές κατέληξε στο αναμορφωτήριο. Από όταν ενηλικιώθηκε και μετά, μπαινόβγαινε στις φυλακές.

Ο ίδιος παραδέχτηκε τις κλοπές, αλλά μέχρι και σήμερα δηλώνει αθώος για τους βιασμούς.

Ποινή

179 χρόνια. Κατά συγχώνευση, η ποινή μετατράπηκε σε 50 χρόνια. Το 2008 αφέθηκε ελεύθερος, αλλά γρήγορα συνελήφθη και πάλι για κλοπές.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2021 ο Χρήστος Γκίλης καταδικάστηκε επιπρόσθετα για το φόνο του Νικήτα Κορωνιού που είχε γίνει στις 13 Μαΐου 1996. Ο Γκίλης καταδικάστηκε με βάση νεότερες αναλύσεις σε ένα αποτύπωμα παλάμης που είχε εντοπιστεί στο αυτοκίνητο του θύματος. Με τα σύγχρονα μέσα τεχνολογίας η ΔΕΕ (Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών) ταυτοποίησε με βεβαιότητα τον Γκίλη. Η ποινή είναι ισόβια κάθειρξη.

Ο «Δράκος» της Giant

Ο Γιάγκος Δράκος είναι βέβαια ο πιο διάσημος από όλους τους «δράκους» της χώρας μας.
Περίοδο που έδρασε: 1991 – 2005 (14 ολόκληρα χρόνια!)
Τόπος δράσης: Σε καθημερινή βάση, στη «Λάμψη» μέσα από το τηλεοπτικό κανάλι του ANT1.

Μεθοδολογία

Αγωνίζονταν καθημερινά να διατηρήσει τη θέση της εταιρίας του ανάμεσα στις μεγάλες πολυεθνικές παγκοσμίως, με οποιοδήποτε αντίτιμο.

Καταδικάστηκε

Καταδικάστηκε για τη συμμετοχή του σε 3.457 εγκληματικά επεισόδια!

Απολογία και σύντομο προφίλ

Αμείλικτος μεγιστάνας με άστατη ζωή και με πολλές ερωμένες. Για να πετύχει τους στόχους του δε δύσταζε να πατήσει… επί πτωμάτων!

Ως δικαιολογία για τις πράξεις του, ο Γιάγκος Δράκος δήλωσε σε κάποιο επεισόδιο:
«Η Giant, όπως και κάθε μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος δε λειτουργεί με κριτήρια κατηχητικού.»

Ποινή

Ο ηθοποιός Χρήστος Πολίτης που ερμήνευε το ρόλο του Γιάγκου Δράκου, έχει πλέον εγκαταλείψει την καριέρα του και έχει αποσυρθεί στο σπίτι του στην Επίδαυρο.

Σχολιασμός του αρθρογράφου

Τα ρεαλιστικά παραδείγματα των εγκληματιών που αναφέραμε, μας δείχνουν (με εξαίρεση τον  Σπύρο Μπέσκο όπου δεν έχουμε στοιχεία) ότι κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους να καταλήξουν «Δράκοι». Το ότι κι οι ίδιοι υπήρξαν θύματα στο παρελθόν, τους δίνει σίγουρα κάποιο ελαφρυντικό. Όμως με τίποτα δεν μπορεί να τους απαλλάξει από την ατομική ευθύνη που φέρει ο καθένας, και να δικαιολογήσει τις πράξεις τους.

Άλλωστε η φιλοσοφία που κρύβεται μέσα στη θρησκεία μας, στην αρχαιοελληνική παράδοση μας αλλά και στις επιστημονικές ερμηνείες της ανθρώπινης ψυχολογίας, όλα καταλήγουν στο ότι, από λίγο ως πολύ, όλοι κρύβουμε έναν δράκο μέσα μας.
Το πως θα εξελιχθεί αυτός ο δράκος, αυτό το «κατοικίδιο» μας, εξαρτάται αποκλειστικά από το χειρισμό μας. Θα τον αποδεχθούμε και με αγάπη θα τον εκπαιδεύσουμε ώστε να γίνει ο «καλός» σοφός κινέζικος δράκος; Θα τον αποφύγουμε και θα τον διατηρήσουμε σε χειμερία νάρκη; Θα τον ταϊζουμε με μια «light» και «υγιεινή» διατροφή ώστε να παραμένει ήρεμος; Θα τον αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο ή θα κρυφτούμε φοβούμενοι από αυτόν;
Σε κάθε περίπτωση, είναι δική μας η επιλογή αν θα τον εξαγριώσουμε ώστε να καταφέρει να βρει το αδύνατο μας σημείο και να βγει παραέξω ή αν θα τον τιθασεύσουμε.

Στην παγκόσμια μυθολογία, ο δράκος είναι συχνά φύλακας ενός πολύτιμου θησαυρού και των μυστικών της ζωής, του θανάτου, αλλά και της αθανασίας. Στον Ταοϊσμό είναι το Γινγκ και το Γιανγκ. Σε εμάς τους Ευρωπαίους είναι η αιώνια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό.
Είναι απόλυτα δική μας ευθύνη το τι θα επιλέξουμε…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ