50 διάσημοι συγγραφείς που έγραψαν το αριστούργημά τους πίσω από τα κάγκελα της φυλακής (1)

μέρος 1^ο: 25 «εγκληματίες» συγγραφείς μέχρι τα μέσα του 19^ου αιώνα

Οι συγγραφείς δεν διαφέρουν από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πέραν λοιπόν από το χάρισμα της ικανότητας της συγγραφής, έχουν κι ελαττώματα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και η τάση για εγκληματικότητα. Κι όταν ένας άνθρωπος εγκληματεί, όποιος κι αν είναι αυτός, τις περισσότερες φορές καταλήγει στη φυλακή.

Παραδοσιακά, οι συγγραφείς φυλακίζονται είτε για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις είτε για χρέη. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν συγγραφείς που καταδικάστηκαν για κλοπές, υπεξαιρέσεις, πλαστογραφίες, ληστείες, βιασμούς, απαγωγές, ακόμη και δολοφονίες, όπως κάθε κοινός εγκληματίας.

Σε κάποιους η φυλακή ήταν αβάσταχτη και έφτασαν στο σημείο να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Σε κάποιους άλλους αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και αφορμή για να γράψουν το καλύτερο τους έργο. Σε κάποιους η φυλακή κατέστρεψε την καριέρα τους. Σε κάποιους άλλους η φυλακή ανέδειξε το κρυφό ταλέντο και εκτόξευσε την καριέρα τους.

Η λίστα με αυτή την κατηγορία, με συγγραφείς δηλαδή που έγραψαν το καλύτερό τους έργο πίσω από τα κάγκελα, είναι μεγάλη.

Συγκεντρώσαμε τους πιο γνωστούς από αυτούς και τους παραθέτουμε σε 2 μέρη, με χρονολογική σειρά. Στο πρώτο μέρος θα δούμε τους πρώτους 25 που ξεκινάνε από τα πρώτα μετά Χριστό χρόνια και φτάνουν μέχρι τα μέσα του 19^ου αιώνα.

Απόστολος Παύλος

(5-15μ.Χ – 66-68 μ.Χ.)
Ο Απόστολος Παύλος (ή Άγιος Παύλος ή Σαούλ ή Απόστολος των Εθνών) έχει γράψει περίπου τα μισά βιβλία της Καινής Διαθήκης.
Φυλακίστηκε στη Ρώμη (2 φορές) και στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, εξαιτίας των κηρυγμάτων υπέρ του Χριστιανισμού.
Κατά την παραμονή του στη φυλακή έγραψε τις Επιστολές προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, Φιλήμονα και τη Β’ Επιστολή προς Τιμόθεον. Μετά τη δεύτερη περίοδο φυλάκισής του στη Ρώμη, ο Απόστολος Παύλος αποκεφαλίστηκε.

Boethius (Βοήθιος)

(477 μ.Χ. – 524 μ.Χ.)
O Anicius Manlius Severinus Boethius ήταν Ρωμαίος συγκλητικός, ύπατος, μάγιστρος, φιλόσοφος και συγγραφέας στις αρχές του 6^ου αιώνα. Επιχειρώντας να συμφιλιώσει τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία με την Κωνσταντινούπολη, κατηγορήθηκε ως πράκτορας του Βυζαντίου, φυλακίστηκε και ένα χρόνο μετά εκτελέστηκε.
Κατά την παραμονή του στη φυλακή ο Βοήθιος έγραψε το περίφημο έργο του «Η παρηγοριά της Φιλοσοφίας» («Consolatio Philosophiae», το οποίο θεωρείται ως το τελευταίο μεγάλο έργο της αρχαιότητας.

Rusticiano

(μέσα του 1200 – αρχές του 1300)
O Rustichello da Pisa, γνωστός και ως Rusticiano, ήταν Ιταλός ρομαντικός συγγραφέας.
Το 1299, έγραψε το διάσημο βιβλίο «Τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο» («The travels of Marco Polo») που του υπαγόρευε ο ίδιος ο Μάρκο Πόλο, την εποχή που οι δυο άντρες μοιράζονταν το κελί τους στη φυλακή της Γένοβα μετά από μια σύγκρουση μεταξύ Γένοβας και Βενετίας.

Niccolò Machiavelli (Μακιαβέλι)

(03.05.1469 – 21.06.1527)
Ο Niccolo di Bernando dei Machiavelli, ήταν Ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός, ιστορικός, ανθρωπιστής και συγγραφέας την πολυτάραχη περίοδο της Αναγέννησης. Κατείχε το αξίωμα του δεύτερου καγκελάριου της φλωρεντινής δημοκρατίας όταν το 1512 οι Μέδικοι επέστρεψαν στη Φλωρεντία και κατέλυσαν τη δημοκρατία.

Θεωρούμενος ως εχθρός του κράτους ο Μακιαβέλι κατηγορήθηκε για συνωμοσία, αρχικά βασανίστηκε και φυλακίστηκε, ενώ αργότερα εξορίστηκε.
Ήταν τότε που έγραψε το «il Principe» («ο Ηγεμών»). Η συγκεκριμένη πολιτική πραγματεία αποτέλεσε αργότερα λίθο πολιτικής στρατηγικής για πολλούς ηγεμόνες, όπως ο Άγγλος Ερρίκος Ζ’ της Αγγλίας, οι Αμερικανοί Πρόεδροι Benjamin Franklin και Thomas Jefferson, ο Γάλλος Μέγας Ναπολέων αλλά και ο ηγέτης της Μαφίας John Gotti.

Thomas Malory

(1415 – 14.03.1471)
Ο Sir Thomas Malory ήταν Άγγλος συγγραφέας, που έγινε γνωστός για το χρονικό του θρύλου του Αρθούρου «Ο Θάνατός του Αρθούρου» («Le Morte d’ Arthur») που δημοσιεύτηκε το 1485.

Αν και ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή του, ο Malory φυλακίστηκε για δύο χρόνια ως αιχμάλωτος πολέμου κατά τη διάρκεια των Πολέμων των Ρόδων. Δεν ήταν όμως αυτή η μοναδική του επαφή με τις φυλακές. O Malory, αν και ιππότης από ευγενική καταγωγή, κατηγορήθηκε για κλοπές, βίαιες ληστείες, απαγωγές και βιασμό. Θεωρείται πιθανό να επρόκειτο για συκοφαντίες από πιθανούς εχθρούς του με κυριότερο τον Δούκα του Buckingham. Τελικά καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για ένα χρόνο στο Marshalsea στο Λονδίνο.

Sir Thomas More 

(07.02.1478 – 06.07.1535)
Ο Thomas More, (άγιος κατά την Καθολική Εκκλησία), ήταν Άγγλος δικηγόρος, πολιτικός, φιλόσοφος και συγγραφέας.

Το διάσημο και αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα του «Utopia» («Ουτοπία») του 1516, περιγράφει το πολιτικό σύστημα μιας ιδανικής φανταστικής χώρας. Η Ουτοπία δημιούργησε ένα νέο λογοτεχνικό είδος, την ουτοπική μυθοπλασία με μετέπειτα παραδείγματα το «New Atlantis» του Francis Bacon, το «Erewhon» του Samuel Butler και το «Candide» του Βολτέρου.

Η αντίθεση του More στη διάσπαση του Ερρίκου Η’ από την Καθολική Εκκλησία και η άρνησή του να παρευρεθεί στη στέψη της Anne Boleyn ως βασίλισσας της Αγγλίας, δεν πέρασαν απαρατήρητες.  Καταδικάστηκε για προδοσία, φυλακίστηκε και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε στο Tower Hill του Λονδίνου.

Torquato Tasso

(11.03.1544 – 25.04.1595)
Ο Torquato Tasso ήταν Ιταλός ποιητής και συγγραφέας του 16^ου αιώνα. Είναι γνωστός για το αναγεννησιακό ρομαντικό έπος «Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ» («Gerusalemme Liberata»).
Το 1579, με συχνές νευρικές κρίσεις και μανία καταδίωξης θα επιτεθεί σε κάποιον αυλικό επειδή πίστευε ότι τον κατασκόπευε και θα συλληφθεί. Το έπος γράφτηκε κατά τη διάρκεια των 7 ετών που ο Tasso ήταν φυλακισμένος στο άσυλο της Αγίας Άννας στη Φεράρα.

Πέθανε σε ηλικία 51 ετών από ξαφνική αρρώστια, λίγο πριν την προγραμματισμένη στέψη του ως μεγάλο ποιητή, από τον Πάπα Κλήμη Η’.

Miguel de Cervantes (Θερβάντες)

(29.09.1547 – 22.04.1616)
Ο μεγαλύτερος συγγραφέας της Ισπανίας, με το διασημότερο έργο του «Δον Κιχώτης» («El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha») να θεωρείται το πρώτο σύγχρονο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα.
Ο Θερβάντες φυλακίστηκε για 5 χρόνια ως αιχμάλωτος του οθωμανικού στρατού αλλά και αργότερα, ως φοροεισπράκτορας, φυλακίστηκε δύο φορές για δημοσιονομικές παρατυπίες, το 1597 και το 1602. Και ήταν εκεί, πίσω από τα κάγκελα που ξεκίνησε να γράφει το αριστούργημά του.

Walter Raleigh

(1552 – 29.10.1618)
Ο Sir Walter Raleigh ήταν Άγγλος πολιτικός, εξερευνητής, ποιητής και συγγραφέας.
Φυλακίστηκε για ένα χρόνο επειδή παντρεύτηκε μία από τις “κυρίες της βασίλισσας σε αναμονή”, χωρίς την άδεια της βασίλισσας.
Το 1603 φυλακίστηκε, αυτή τη φορά για 14 χρόνια, επειδή συμμετείχε σε συνωμοσία εναντίον του Βασιλιά Τζέιμς Α’.

Του δόθηκε χάρη το 1616 ώστε να ηγηθεί σε μια αποστολή στη Νότια Αφρική. Παραβίασε όμως τους όρους της χάρης αλλά και τη συνθήκη ειρήνης με την Ισπανία, με αποτέλεσμα να συλληφθεί ξανά και αυτή τη φορά να αποκεφαλιστεί στην αυλή του παλατιού.

Κατά την παραμονή του στη φυλακή έγραψε το περισσότερο έργο του, συμπεριλαμβανομένου του 5τομου «Η Ιστορία του Κόσμου» («History of the World»)

Richard Lovelace

(09.12.1617 – 1657)
Ο Richard Lovelace ήταν Άγγλος ποιητής του 17^ου αιώνα. Το γνωστότερο έργο του «προς τη Αλθέα, από τη φυλακή» («Althea, from prison») γράφτηκε – φυσικά – όταν ήταν κλεισμένος για ένα χρόνο στη φυλακή το 1641 εξαιτίας ενεργειών του κατά της επισκοπικής εξουσίας. Το 1648 φυλακίστηκε για άλλον ένα χρόνο, λόγω της υποστήριξής του στον  βασιλιά Κάρολο Α’.
Πέθανε σε ηλικία 40 ετών από άγνωστη αιτία.

John Bunyan

(30.11.1628 – 31.08.1688)
Ο John Bunyan ήταν Άγγλος συγγραφέας και πουριτανός ιεροκήρυκας, που έγινε γνωστός κυρίως από τη συγγραφή της χριστιανικής αλληγορίας «Η Πορεία του Προσκυνητή». («The Pilgrim’s Progress»).
Εξαιτίας των κηρυγμάτων του, φυλακίστηκε και πέρασε 12 χρόνια έγκλειστος. Σε αυτό το διάστημα έγραψε το διάσημο έργο του αλλά και αρκετά ακόμα. Συνολικά έγραψε σχεδόν 60 έργα.

Μετά την αποφυλάκισή του το 1672 συνέχισε να γράφει και να κηρύττει, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί ακόμη μια φορά, όμως για μόνο 6 μήνες. Πέθανε σε ηλικία 59 ετών αφού αρρώστησε από μεγάλο πυρετό σε ένα ταξίδι στο Λονδίνο.

Daniel Defoe

(1660 – 24.04.1731)
Γεννημένος ως Daniel Foe, ο παραγωγικός συγγραφέας (με περισσότερα από 300 έργα) έγινε διάσημος για το μυθιστόρημά του «Ροβινσώνας Κρούσος» («Robinson Crusoe»). Έγραψε όμως και πολλά πολιτικά φυλλάδια, που τον οδήγησαν τελικά στη φυλακή Newgate του Λονδίνου με την κατηγορία συκοφαντικής δυσφήμισης.

Καταδικάστηκε σε πρόστιμο 200 μάρκων (σημερινά περίπου 65.000 ευρώ), 3ήμερη δημόσια ταπείνωση και αόριστο χρόνο φυλάκισης στη φυλακή Newgate μέχρι την πληρωμή του προστίμου. 
Λέγεται ότι κατά το δημόσιο εξευτελισμό του, αντί να του πετάει το πλήθος ζαρζαβατικά, αυγά και νεκρά ζώα, όπως συνηθίζονταν, απήγγειλαν το ποίημά του «Hymn to the pillory» και του πετούσαν τριαντάφυλλα.

Πέθανε το 1731, πιθανότατα από εγκεφαλικό, ενώ κρυβόταν από τους πιστωτές του.

Voltaire (Βολταίρος)

(21.11.1694 – 30.05.1778)
Ο Francois – Marie Arouet, ευρύτερα γνωστός με το ψευδώνυμο Βολταίρος ήταν ένας Γάλλος ιστορικός, φιλόσοφος, ποιητής και συγγραφέας. Θεωρείται η κεντρική μορφή του Διαφωτισμού, του 18^ου αιώνα.

Το πιο διάσημο έργο του είναι η σατιρική νουβέλα «Candide». Τόσο το φιλελεύθερο πνεύμα του όσο και η έντονη κριτική του στην Καθολική Εκκλησία τον οδήγησαν αρκετές φορές σε τόπους εξορίας αλλά και για 11 μήνες στις διαβόητες φυλακές της Βαστίλης (Bastille).
Πέθανε σε ηλικία 84 ετών από συγκίνηση ύστερα από την αποθέωση του κόσμου κατά την θεατρική πρεμιέρα του έργου του «Ειρήνη» («Irene»).

John Cleland

(1709 – 23.01.1789)
Ο John Cleland, ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, γνωστός κυρίως από το έργο του «Fanny Hill: the Memoirs of a woman of pleasure» («τα απομνημονεύματα μιας γυναικάς της ηδονής»).

Το διάσημο έργο του ολοκλήρωσε μέσα στη φυλακή Fleet του Λονδίνου όπου είχε φυλακιστεί το 1748 για χρέη. Αποφυλακίστηκε για λίγο και φυλακίστηκε ξανά το 1749, μετά την έκδοση του μυθιστορήματός του μαζί με τον εκδότη του και τον τυπογράφο του, για χυδαιότητα του έργου του. Για να αφεθεί ελεύθερος αναγκάστηκε να αποκηρύξει το έργο του, με αποτέλεσμα να περάσουν περισσότερα από 100 χρόνια μέχρι να δημοσιευτεί ξανά.
Πέθανε άγαμος και έχοντας πολλές οικονομικές δυσκολίες.

The Marquis de Sade (Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ)

(02.06.1740 – 02.09.1814)
Ο Donatien Alphonse Francois de Sade ήταν Γάλλος συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας και φιλόσοφος.
Τα έργα του, που περιέχουν προκλητική γραφή και ακραίες μορφές ερωτικών πρακτικών (εξού και ο όρος «σαδισμός»), είχαν ως αποτέλεσμα να περάσει 29 χρόνια της ζωής του έγκλειστος άλλοτε σε άσυλα και άλλοτε σε σωφρονιστικά ιδρύματα.

Τα περισσότερα έργα του γράφτηκαν ενώ ήταν έγκλειστος. Τα γνωστότερα από αυτά είναι τα «120 ημέρες στα Σόδομα», «Ζυστίν», «Ζυλιέτ», «Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ». Πολλά από τα ακυκλοφόρητα έργα του κατέληξαν στην πυρά μετά το θάνατό του.
Πέθανε σε ηλικία 74 ετών ενώ κοιμόταν στο άσυλο φρενοβλαβών Charenton.

Alexander Radischev (Ραντίσεφ)

(31.08.1749 – 12.09.1802)
Ο Alexander Nikolayevich Radishchev ήταν Ρώσος συγγραφέας.
Το μυθιστόρημά του «Από την Αγία Πετρούπολη στη Μόσχα» το 1790, παρουσίαζε τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δυσαρέσκεια της Αυτοκράτειρας Μεγάλης Αικατερίνης. Κι επειδή η γυναίκα δε σήκωνε και πολλά πολλά, τον φυλάκισε και τον καταδίκασε σε θάνατο.

Τελικά όμως ο Ραντίσεφ την έβγαλε καθαρή με μόνο 10 χρόνια εξορίας στη Σιβηρία. Μετά το θάνατο της Αικατερίνης το 1796, ο διάδοχος Τσάρος Παύλος ανακάλεσε τον Ραντίσεφ από την εξορία και του επέτρεψε να μείνει πάλι σε περιορισμό αλλά στο κτήμα του. Το σπίτι του έγινε κέντρο πολλών λογοτεχνικών κύκλων με παρόμοιες απόψεις. Όταν το 1802 ο Ραντίσεφ ξεθάρρεψε και εξέφρασε και πάλι τις ριζοσπαστικές του ιδέες, απειλήθηκε με νέα εξορία στη Σιβηρία. Μην αντέχοντας την ιδέα, αυτοκτόνησε πίνοντας δηλητήριο. 

Napoleon Bonaparte (Μέγας Ναπολέων)

(15.08.1769 – 05.05.1821)
Ο Ναπολέων Α’ Βοναπάρτης ή Μέγας Ναπολέων, ήταν Γάλλος στρατηγός και Αυτοκράτορας της Γαλλίας. Αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί συγγραφέας, έγραψε τα απομνημονεύματά του «Απομνημονεύματα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη» κατά την διάρκεια της εξορίας του στο μικρό νησί της Αγίας Ελένης στον κόλπο της Γουινέας, από το 1815 μέχρι το θάνατό του το 1821.

Πέθανε σε ηλικία 52 ετών, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή από καρκίνου του στομάχου. Πολλοί όμως είναι αυτοί που υποστηρίζουν ως αιτία θανάτου την εσκεμμένη δηλητηρίαση με αρσενικό.

Henry David Thoreau

(12.06.1817 – 06.05.1862)
Ο Thoreau ήταν Αμερικανός φιλόσοφος και συγγραφέας, γνωστός για το βιβλίο του «Walden: Η ζωή στο δάσος» («Walden: Life in the woods») και το δοκίμιο του «Αντίσταση στην πολιτική κυβέρνηση» («Civil Government»).

Το 1846 φυλακίστηκε για την άρνησή του να πληρώσει τους φόρους που προορίζονταν για την υποστήριξη του πολέμου Α:στο Μεξικό, έναν πόλεμο που ο Thoreau αποδοκίμαζε. Αν και έμεινε στη φυλακή μόνο ένα 24ωρο, η εμπειρία του αυτή αποτέλεσε την έμπνευση για να αρχίσει να γράφει το διάσημο δοκίμιό του.

Πέθανε εξαντλημένος από βρογχίτιδα αλλά και χρόνια φυματίωση, σε ηλικία 45 ετών.

Fyodor Dostoevsky (Ντοστογιέφσκι)

(11.11.1821 – 09.02.1881)
Ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Ρώσος Ντοστογιέφσκι έγινε γνωστός κυρίως για τα μυθιστορήματά του «Έγκλημα και Τιμωρία» (1866), «ο Ηλίθιος» (1869) και «Αδελφοί Καραμαζώφ» (1880).

Το 1849 κατηγορήθηκε για προδοτική συνωμοσία εξαιτίας των δοκιμίων του που θεωρήθηκαν επικριτικά προς την κυβέρνηση. Αν και η αρχική ποινή που του επιβλήθηκε ήταν η θανατική ποινή, τελικά τιμωρήθηκε με 4 χρόνια εξορίας και καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Παρόλο το τέλος της ποινής του, η εξορία του εξακολούθησε μέχρι το 1859.
Κατά την παραμονή του στη Σιβηρία έγραψε το «Σημειώσεις από το υπόγειο» που θεωρήθηκε το πρώτο υπαρξιακό μυθιστόρημα.  

Ο Ντοστογιέφσκι, που έπασχε από επιληψίες και ασθένεια των πνευμόνων, πέθανε σε ηλικία 60 ετών και η νεκρική πομπή που έγινε στην Αγία Πετρούπολη συγκέντρωσε χιλιάδες κόσμο.

Paul Verlaine

(30.03.1844  – 08.01.1896)

Ο Βερλαίν ήταν Γάλλος ποιητής που συνδέθηκε με το Συμβολιστικό και το Παρακμιακό κίνημα. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του fin de siècle στη διεθνή και γαλλική ποίηση.
Το 1873, ενώ βρισκόταν στην Αγγλία, μεθυσμένος πυροβόλησε λόγω ζήλιας τον εραστή του ποιητή Arthur Rimbaud, τραυματίζοντας τον αριστερό του καρπό.

Αποτέλεσμα ήταν να φυλακιστεί στο Mons. Μέσα στη φυλακή ασπάστηκε τον Ρωμαιοκαθολικισμό, γεγονός που επηρέασε το μετέπειτα έργο του. Πέθανε σε ηλικία 52 ετών, ζώντας τα τελευταία του χρόνια εθισμένος στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και πάμφτωχος.

Oscar Wilde

(16.10.1854 – 30.11.1900)
Ο Oscar Fingal O’ Flahertie Wills Wilde ήταν Ιρλανδός ποιητής και συγγραφέας. Στο απόγειο της φήμης του ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους θεατρικούς συγγραφείς του ύστερου βικτοριανού Λονδίνου. Το διασημότερο έργο του ήταν το μοναδικό του μυθιστόρημα, «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϊ» («The picture of Dorian Gray»), το 1890. Μεγάλη επιτυχία έκανε το 1895, η θεατρική του κωμωδία «Η σημασία του να είσαι σοβαρός» («The importance of being Earnest»).

Από τις πιο υψηλού προφίλ υποθέσεις δίωξης LGBTQ στην ιστορία, το 1895 καταδικάστηκε για βαριά απρέπεια, συναινετικές ομοφυλοφιλικές πράξεις και σοδομισμό. Η ποινή του ήταν η σκληρότερα δυνατή: δύο χρόνια φυλάκισης, με ταυτόχρονα βαριά καταναγκαστική εργασία.
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του έγραψε το «De Profundis».

Η σωματική και πνευματική καταπόνηση της φυλακής είχε ως αποτέλεσμα τον πρόωρο θάνατο του σε ηλικία 46 ετών από μηνιγγίτιδα.

William Sydney Porter (O. Henry)

(11.09.1862 – 05.06.1910)
Ο Αμερικανός Porter έγραψε 381 διηγήματα. Το 1895 ξεκίνησε να γράφει για την εφημερίδα «Post» αλλά ο μισθός του δεν επαρκούσε οπότε εργαζόταν και ως ταμίας στην τράπεζα First National Bank of Austin.

Ένας απρόσμενος έλεγχος από ομοσπονδιακούς ελεγκτές ανακάλυψε την υπεξαίρεση που είχε κάνει ο porter και τον οδήγησε σε 5 χρόνια στη φυλακή του Ohio.
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, καθώς ήταν διπλωματούχος φαρμακοποιός, εργάστηκε στο νοσοκομείο των φυλακών. Ταυτόχρονα έγραψε 14 διηγήματα, με διάφορα ψευδώνυμα.

Η εξυπνάδα, οι χαρακτήρες του και οι ανατροπές του στην πλοκή λατρεύτηκαν από τους αναγνώστες του, Το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε στα περισσότερα έργα του ήταν το O.Henry.
Πέθανε σε ηλικία 48 ετών από κίρρωση του ήπατος λόγω αλκοολισμού.
Η κληρονομιά του Porter περιλαμβάνει το βραβείο O. Henry, ένα ετήσιο βραβείο που απονέμεται σε εξαιρετικά διηγήματα.

Mahatma Gandhi (Γκάντι)

(02.10.1869 – 30.01.1948)
Ο Mohanndas Karamchand Gandhi ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και ακτιβιστής, που οργάνωσε και πέτυχε την ινδική ανεξαρτησία.
Αν και κατά τον αγώνα του χρησιμοποιούσε τη μέθοδο της παθητικής αντίστασης, δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέληγε στη φυλακή.

Το 1932, ενώ ο Γκάντι βρισκόταν στη φυλακή Yerwada στην Ινδία, έγραψε την αυτοβιογραφία του «The story of my experiments with truth» («Satya ke Prayog»). Το 1998, το βιβλίο χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα 100 πιο πνευματικά βιβλία του 20^ου αιώνα.
Σε ηλικία 79 ετών δολοφονήθηκε στο Νέο Δελχί από τον Ινδουιστή εθνικιστή Godse.

Jack London

(12.01.1876 – 22.11.1916)
Ο John Griffith Chaney London ήταν Αμερικανός μυθιστοριογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος, συνδικαλιστής και ακτιβιστής για τα ζώα.
Από τα πιο γνωστά του έργα είναι τα «The Call of the wild», «White Fang», «An Odyssey of the North».

Αν και ήταν από τους τυχερούς συγγραφείς που πρόλαβε και έβγαλε πολλά χρήματα από τη συγγραφή, εν ζωή, τα πρώτα του βήματα ήταν πολύ δύσκολα.
Ζώντας ως άστεγος, πέρασε 30 ημέρες στο σωφρονιστικό κατάστημα της κομητείας Eric. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα ότι αυτή του η εμπειρία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συγγραφή του.

Ο London ήταν εύρωστος οργανισμός και είχε περάσει πολλές σοβαρές ασθένειες ενώ ήταν αλκοολικός. Πέθανε σε ηλικία 40 ετών ουραιμία, μετά από οξύ νεφρικό κολικό.

Ezra Pound

(30.10.1885 – 01.11.1972)
Ο Ezra Weston Loomis Pound ήταν Αμερικανός ποιητής και δοκιμιογράφος. Μαζί με τον Τ.Σ.Έλιοτ θεωρούνται οι πιο σημαντικοί ποιητές του μοντερνισμού.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ζούσε στην Ιταλία και είχε ταχθεί υπέρ του Μουσολίνι. Μέσα από το Ιταλικό ραδιόφωνο άσκησε αρνητική κριτική στις ΗΠΑ και τους Εβραίους. Το 1945 συνελήφθη από τις αμερικανικές δυνάμεις με την κατηγορία της προδοσίας. Πέρασε αρκετούς μήνες υπό κράτηση στην Πίζα και 3 εβδομάδες σε ένα ατσάλινο κλουβί, που του προκάλεσε διανοητική κατάρρευση. Εξαιτίας αυτού, αλλά και προκειμένου να γλυτώσει από την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο στην Ουάσιγκτον για 12 χρόνια.

Όσο ήταν κρατούμενος στην Πίζα έγραψε το έργο του «The Pisan Cantos», το οποίο βραβεύτηκε με το Bollingen Prize το 1949.
Πέθανε σε ηλικία 87 ετών στη Βενετία.

Συνεχίζεται…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 50 συγγραφείς που έγραψαν το αριστούργημα τους πίσω από τα κάγκελα της φυλακής – μέρος 2^ο: 25 «εγκληματίες» συγγραφείς από το 19^ο αιώνα μέχρι σήμερα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ