Ποιοί είμαστε;

Λίγα λόγια για εμένα ..

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, διαβάζω αστυνομικά μυθιστορήματα. Από την πρώτη τάξη του δημοτικού άλλωστε, όταν η δασκάλα μας διάβαζε στο «Αλφαβητάριον» το γνωστό «Λόλα να ένα μήλο» (που στην πραγματικότητα ήταν «Έλλη, να ένα μήλο» αλλά στο πέρασμα του χρόνου η τσαχπινούλα Λόλα επικράτησε της ντροπαλής Έλλης), εγώ ρωτούσα τη δασκάλα αν το μήλο ήταν αγοραστό ή η Λόλα (Έλλη) το είχε κλέψει από κάποιον ξένο κήπο ερχόμενη στο σχολείο.

Τα επόμενα χρόνια σπούδασα και ασχολήθηκα με τη φωτογραφία, τη σκηνοθεσία, την εκπαίδευση σκύλων και πολλά άλλα επαγγέλματα που αν κάτσω και τα αναλύσω, αυτό το άρθρο θα γίνει μυθιστόρημα. Πάντοτε όμως, ασχέτως με το είδος και τον τόπο του επαγγέλματος, είχα κι ένα αστυνομικό βιβλίο για να με χαλαρώνει στον ελεύθερό μου χρόνο. Ταυτόχρονα μελετούσα, μέσα από σπουδές και σεμινάρια αλλά και με την κλασσική πλέον αναζήτηση στο διαδίκτυο, όλη τη θεωρία γύρω από το αγαπημένο μου χόμπι: Εγκληματολογία, Ανακριτική, Δικαστική Ψυχολογία, Δικαστική Γραφολογία, Ποινικό Δίκαιο, κοκ.

Γνωρίζω πλέον τόσα πολλά γύρω από την αστυνομική έρευνα που θα μπορούσα εύκολα να γίνω ένας πετυχημένος ντετέκτιβ… ή ένας πετυχημένος δολοφόνος… Για την περίπτωση του ντετέκτιβ, θεωρώ ότι έχω μεγαλώσει αρκετά για να ξεκινήσω τώρα μια νέα σταδιοδρομία. Όσο για την περίπτωση του δολοφόνου, όπως έχει γράψει κι ο Νίκος Καββαδίας «Κι αφού κανέναν δεν μισώ στον κόσμο να σκοτώσω…» («Το Μαχαίρι» – Βασίλης Παπακωνσταντίνου) μάλλον μου λείπει το κίνητρο. Έτσι αποφάσισα να γίνω συγγραφέας.

Μετά από δύο βιβλία για τους αγαπημένους μου σκύλους («Ο σκύλος μου κι εγώ» και «Η φροντίδα του ηλικιωμένου σκύλου») ήρθε επιτέλους και το πρώτο αστυνομικό: «Μόλις Δηλητηριάστηκες», μια συλλογή με 15 εγκλήματα που συνέβησαν στην φαντασία μου και στην Ελλάδα.

Θέλοντας να μοιραστώ τις γνώσεις μου αλλά και να ανταλλάξω γνώσεις κι εμπειρίες, ξεκίνησα αυτό εδώ το blog.

Και έπεται συνέχεια…