Ένα από τα πιο μεγάλα ταμπού στον δυτικό πολιτισμένο κόσμο
Στο ζωικό βασίλειο, ως κανιβαλισμός, ορίζεται η διατροφή ενός οργανισμού από άλλους του είδους του. Αντίστοιχα στο ανθρώπινο είδος, είναι η πράξη όπου ένας άνθρωπος τρώει τη σάρκα, τα εσωτερικά όργανα ή πίνει το αίμα ενός άλλου ανθρώπου.
Για την κοινωνία μας, ο κανιβαλισμός είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο ακατανόητες πράξεις που μπορεί να διαπράξει ένα άτομο.
Ετυμολογία
Η λέξη «κανιβαλισμός» προέρχεται από το «Canibales», το όνομα που είχαν δώσει τον 16ο αιώνα οι Ισπανοί ερευνητές / κατακτητές στους ιθαγενείς της Καραϊβικής. Οι Ισπανοί τότε διέδιδαν ότι οι συγκεκριμένοι ιθαγενείς τρώγανε ανθρώπους (κάτι που ιστορικά δεν έχει αποδειχθεί). Με αυτόν τον τρόπο οι Ισπανοί είχαν κάθε δικαιολογία να κατακτήσουν τους «άγριους και βάρβαρους λαούς».
Αν και στην επιστημονική γλώσσα προϋπήρχε η ελληνική λέξη «ανθρωποφαγία» («anthropophagi») που περιέγραφε το φαινόμενο, για λόγους ευκολίας προστέθηκε η λέξη «κανιβαλισμός» («cannibalism») που ακούγεται πιο «εύκολη» στη χρήση.
Ο κανιβαλισμός στην ελληνική μυθολογία
Στην Ελληνική μυθολογία, όπως και στη μυθολογία άλλων παραδοσιακών λαών, έχουμε πολλά παραδείγματα κανιβαλισμού. Ενδεικτικά:
Ο Ατρέας και ο Θυέστης, τα δίδυμα αδέλφια που βασίλευαν εναλλάξ στις Μυκήνες, συγκρούστηκαν όταν ο Θυέστης ξεγέλασε τον αδελφό του για να κρατήσει ο ίδιος αποκλειστικά το θρόνο. Σαν να μην έφτανε αυτό, δημιούργησε ερωτική σχέση με τη γυναίκα του αδελφού του. Ο Ατρέας που εξοργίστηκε με τη συμπεριφορά του αδελφού του, κάλεσε τον Θυέστη σε «τραπέζι συμφιλίωσης» και τον τάισε – εν αγνοία του Θυέστη – τις ψημένες σάρκες των δύο γιών του.
Αλλά και ο Τηρέας, βασιλιάς των Θρακών, έφαγε τον γιο του, σερβιρισμένο από τη γυναίκα του Πρόκνη ως εκδίκηση επειδή ο Τηρέας βίασε την αδελφή της, Φιλομήλα.
Η Λάμια, βασίλισσα της Λιβύης μετατράπηκε σε δαίμονα και καταβρόχθιζε μικρά παιδιά για να εκδικηθεί την Ήρα που σκότωσε τα δικά της παιδιά που είχε κάνει με τον Δία.
Η πιο διάσημη ιστορία κανιβαλισμού στην ελληνική μυθολογία, είναι φυσικά του ηγέτη των Τιτάνων και πατέρα 6 εκ των 12 Θεών του Ολύμπου, τον Κρόνο. Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του με το φόβο μήπως κάποιο από αυτά του πάρει κάποια μέρα τη θέση. Τελικά ο Δίας με τη βοήθεια της μητέρας του Ρέας ξεγέλασαν τον Κρόνο ταΐζοντας τον μια πέτρα αντί για τον Δία, ενώ τελικά αργότερα πράγματι του πήρε το θρόνο.

Ο κανιβαλισμός στον δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο
«Είναι παράδοξο. Οι Ευρωπαίοι αποκαλούσαν τους λαούς της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής βάρβαρους και κανίβαλους για να δικαιολογήσουν τις κατακτήσεις τους, την ώρα που κι οι ίδιοι κατανάλωναν ανθρώπινη σάρκα, συχνά σε μεγαλύτερο βαθμό», γράφει η συγγραφέας Louise Noble.
Κατά το μεγάλο λιμό τον 11ο αιώνα στην Αγγλία το εμπόριο μαγειρεμένου ανθρώπινου κρέατος ήταν πολύ συνηθισμένο.
Το 1098, κατά τη διάρκεια των Α’ Σταυροφοριών, μετά την κατάκτηση της Συριακής πόλης Maarat, οι στρατιώτες έφαγαν το κρέας των αιχμαλώτων ως παραδειγματισμό με στόχο να τρομοκρατήσουν τους αντιπάλους.
Τον 16ο αιώνα, ο κανιβαλισμός για ιατρική χρήση ως μέσο θεραπείας βρισκόταν στο απόγειο του στην Αγγλία και την κεντρική Ευρώπη. Σάρκα, λίπος και αίμα, αποτελούσαν συστατικά πολλών θεραπευτικών αγωγών.
Το να τρώμε ανθρώπινη σάρκα σίγουρα κοινωνικά δεν είναι αποδεχτό. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας οι μητέρες να τρώνε τον πλακούντα τους μετά τον τοκετό, επικαλούμενες οφέλη για τη δική τους υγεία αλλά και του μωρού («πλακουντοφαγία»).
Διάφορες διασημότητες έχουν δηλώσει ότι έφαγαν τον πλακούντα τους, όπως η January Jones, η Kourtney Kardashian και η Katherine Heigl
Κατηγορίες κανιβαλισμού
Οι επιστήμονες, έχουν κατατάξει τον κανιβαλισμό σε 5 κατηγορίες με βάση τα κίνητρα που εκτελείται:
#1 Ανθρωποφαγία από διατροφική ανάγκη
Περιπτώσεις στο παρελθόν όπου οι άνθρωποι υπέφεραν από πείνα και το ένστικτο επιβίωσης τους οδήγησε στην κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος.
#2 Ανθρωποφαγία ως μυστηριακή τελετή
Δεν ήταν λίγες (ακόμη διατηρούνται κάποιες) οι θρησκευτικές τελετές όπου η ανθρωποφαγία αποτελούσε εξαγνισμό της ψυχής. Σε άλλες περιπτώσεις αντίστοιχων τελετών, αυτοί που έτρωγαν ανθρώπινο κρέας ή αίμα, πίστευαν ότι αποκτούσαν τις δυνάμεις του νεκρού.
#3 Ανθρωποφαγία για τρομοκρατία
Ο κανιβαλισμός νεκρών αντιπάλων έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς λαούς κατά τη διάρκεια πολέμων, με στόχο την τρομοκρατία, τον εκφοβισμό και την πτώση του ηθικού των εχθρών.
#4 Σεξουαλική ανθρωποφαγία
Ο κανίβαλος ερεθίζεται με αυτή του την πράξη και είναι πιθανόν να έρθει ακόμη και σε οργασμό τη στιγμή που καταναλώνει το σώμα του άλλου. Συνήθως αυτοί οι δράστες είναι ανοργάνωτοι και συλλαμβάνονται πριν επαναλάβουν το έγκλημα τους.
#5 Επιθετική ανθρωποφαγία
Ο δράστης τρώει ανθρώπινο κρέας για να ικανοποιήσει τις σαδιστικές του τάσεις, να αισθανθεί δύναμη και έλεγχο ή από εκδικητική μανία. Ο σαδιστής κανίβαλος είναι συνήθως οργανωμένος και μπορεί να επαναλάβει το έγκλημα του μέχρι να γίνει αντιληπτός από την αστυνομία.
Οι 5 αυτές κατηγορίες μπορούν να υφίστανται σε κάποιον άνθρωπο μεμονωμένα ή και συνδυαστικά.

Η ψυχολογία πίσω από τον κανιβαλισμό
Σύμφωνα με τον πατέρα της ψυχανάλυσης Sigmund Freud, ο κανιβαλισμός σχετίζεται μ’ ένα αρχαϊκό στάδιο της λίμπιντο. Κατά τη διάρκεια του απογαλακτισμού, το μωρό βιώνει το άγχος του αποχωρισμού. Έχει ανάγκη το βυζί που απότομα του στερήσαν και θέλει να κατασπαράξει τη μητέρα του. Ταυτόχρονα, όσο βγάζει τα πρώτα δοντάκια, θέλει να δαγκώσει οτιδήποτε βρει μπροστά του. Τότε εμείς οι γονείς αρχίζουμε τα «Μη» και την απαγόρευση, αναγκάζοντας έτσι το μικρό παιδί να καταπιεί και να αποθηκεύσει μέσα του αυτές τις ορμές του.
Είναι λοιπόν πιθανό, αν κάποια στιγμή στη μελλοντική ζωή του, δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες μέσω ενός τραύματος που θα του προκαλέσει έντονο στρες, αυτό το παιδί, ενήλικας πλέον, να βγάλει στην επιφάνεια αυτές τις «θαμμένες» ορμές.
Είναι παράνομος ο κανιβαλισμός;
Παρότι ο κανιβαλισμός αποτελεί κοινωνικά απαράδεκτο φαινόμενο, δεν προβλέπεται έγκλημα κανιβαλισμού στη νομοθεσία, σε καμία χώρα της Ευρώπης.
Από την άλλη βέβαια, δεν υπάρχει μεν Ποινική δίωξη για την κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας, αλλά τις περισσότερες φορές ο κανιβαλισμός συνοδεύεται από κάποιο άλλο έγκλημα:
#1 Η δολοφονία ενός ανθρώπου παραμένει έγκλημα, ασχέτως εάν η πράξη έγινε με σκοπό να καταλήξει τροφή!
#2 Η βεβήλωση ή ο ακρωτηριασμός ενός πτώματος αποτελούν εγκληματική ενέργεια.
#3 Σύμφωνα με τον κλινικό ψυχολόγο Dr. Gerald Labuschangne, ο Νόμος για την Υγεία ορίζει ότι είναι παράνομο να έχεις στην κατοχή σου ανθρώπινο ιστό χωρίς συγκεκριμένη εξουσιοδότηση.
Έρευνα του Reuter το 2017, έδειξε ότι μπορείς να αγοράσεις ανθρώπινα μέλη για εκπαιδευτική ή εργαστηριακή χρήση. Ενδεικτικές τιμές: 200$ για έναν αγκώνα και 600$ για ένα χέρι, από τον ώμο. (Τιμές εφάμιλλές με ένα εστιατόριο βραβευμένο με αστέρι Michelin).

Είναι έγκλημα να τρως ανθρώπινη σάρκα;
Στην περίπτωση που σε καλέσουν σε γεύμα και σου σερβίρουν ανθρώπινη σάρκα ως «gourmet πιάτο», εάν δεν το γνωρίζεις, μπορείς να φας χωρίς να κατηγορηθείς. Εάν το γνωρίζεις, κινδυνεύεις να κατηγορηθείς για απόκρυψη εγκλήματος.
Σε όλη την Ευρώπη καθώς και στις 49 από τις 50 Πολιτείες της Αμερικής, μπορεί κάποιος να φάει ανθρώπινη σάρκα χωρίς συνέπειες. Μόνο στο Αϊντάχο έχει οριστεί ποινή για τη συγκεκριμένη πράξη που φτάνει έως και τα 14 χρόνια κάθειρξης.
Το δεδικασμένο
Μια ιστορία που συνέβη στην Αγγλία το 1884 δημιούργησε ένα δεδικασμένο. Ένα πλήρωμα 4 ατόμων που ταξίδευε από Αγγλία προς Αυστραλία, ναυάγησε. Μετά από πολλές ημέρες πείνας ένα μέλος του πληρώματος αρρώστησε και οι υπόλοιποι άντρες αποφάσισαν να τον σκοτώσουν για να τον φάνε.
Όταν αργότερα διασώθηκαν, κατηγορήθηκαν για φόνο, με πιθανότερη ποινή τη θανατική ποινή. Τελικά η ποινή των δύο μετατράπηκε σε 6μηνη φυλάκιση, με την αιτιολογία ότι η δολοφονία ήταν αναγκαία για την επιβίωση τους. Ο τρίτος επιζώντας αθωώθηκε αμέσως γιατί, ναι μεν έφαγε από το θύμα, αλλά δεν συμμετείχε στην ανθρωποκτονία.
Ο κανιβαλισμός για επιβίωση
Στις 17 Νοεμβρίου του 2012, ο 36χρονος Jose Salvador Alvarenga, ψαράς από το Σαλβαδόρ και ο 22χρονος βοηθός του, Ezequiel Cordoba, απέπλευσαν με τη μικρή ψαρόβαρκά τους από το Μεξικό. Μία μεγάλη κακοκαιρία όμως είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν την πορεία τους.
14 μήνες αργότερα, στις 30 Ιανουαρίου 2014, ο Alvarenga βρέθηκε στα νησιά Μάρσαλ. Όλο αυτό το διάστημα ήταν ναυαγός και ζούσε τρώγοντας ωμά ψάρια και… τον συνταξιδιώτη του!
Αν και δεν αποδείχτηκε ποτέ το πως ακριβώς ο Cordoba κατέληξε στο στομάχι του Alvarenga, λέγεται ότι ο Cordoba δεν άντεξε τις κακουχίες και πέθανε, ζητώντας από τον Alvarenga να διατηρήσει το πτώμα του ώστε –αν τους έβρισκαν- να είχε μια κανονική ταφή. Ο Alvarenga επέλεξε να φάει τον βοηθό του, παρά να κουβαλάει μαζί του ένα πτώμα.
Αυτή είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις «κανιβαλισμού για επιβίωση», με πιο διάσημη, ίσως, τη συντριβή της πτήσης 571 της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης, στις 13 Οκτωβρίου του 1972.
Το αεροσκάφος ταξίδευε προς Χιλή με Ουρουγουανούς παίκτες, φίλους και συγγενείς τουςˑ συνολικά 40 επιβάτες και 5 μέλη του πληρώματος. Όταν λόγο κακοκαιρίας έπεσε στις χιονισμένες Άνδεις, 13 επιβάτες έχασαν τη ζωή τους ενώ 3 ακόμη απεβίωσαν το πρώτο βράδυ, λόγω παγωνιάς. Στις 21 Οκτωβρίου πέθανε ένας ακόμη και στις 29 Οκτωβρίου μια χιονοστιβάδα σκότωσε άλλους 8. Μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου 3 ακόμη είχαν χάσει τη ζωή τους. Τελικά, οι 16 εναπομείναντες επιζώντες βρέθηκαν τυχαία από έναν ορεσίβιο μεταφορέα και στις 23 Δεκεμβρίου του 1972 μεταφέρθηκαν σώοι στο Montevideo.
Πώς όμως άντεξαν 72 ημέρες μέχρι τη διάσωση τους χωρίς τρόφιμα, με θερμοκρασία κάτω του μηδενός και με περιορισμένο οξυγόνο (βρίσκονταν σε υψόμετρο 3.600 μ); Τρώγοντας τους νεκρούς τους.
«Μέσα από τα μάτια της πολιτισμένης κοινωνίας μας, ήταν μια αηδιαστική απόφαση. Ένιωσα την αξιοπρέπεια μου στο χώμα όταν άρπαξα ένα κομμάτι κρέας από τη σάρκα του νεκρού φίλου μου. Αλλά τότε σκέφθηκα τη μητέρα μου και ήθελα να κάνω τα πάντα για να την ξαναδώ. Κατάπια το κομμάτι κι αυτό ήταν ένα τεράστιο βήμα», δήλωσε ο τότε 19χρονος φοιτητής και σήμερα καρδιολόγος, Roberto Canessa.

Ο κανιβαλισμός με τη συγκατάθεση του θύματος
Το 2001 o Armin Meiwes (1.12.1961-) ένας τεχνικός υπολογιστών στη Γερμανία ανέβασε στο διαδίκτυο μια αγγελία, ζητώντας έναν καλοσχηματισμένο νεαρό άντρα για ερωτικές περιπτύξεις. Η ιδιαιτερότητα της αγγελίας υπόκειτο στη συνέχεια της: Ο άντρας που θα δεχόταν θα έπρεπε να προθυμοποιηθεί να σκοτωθεί και να φαγωθεί.
Περισσότερα από 200 άτομα ανταποκρίθηκαν θετικά στην αγγελία αλλά δεν προχώρησαν στη συνάντηση. Ο μηχανικός Bernd Jürgen Armando Brandes, από το Βερολίνο ήταν αυτός που δέχτηκε να προχωρήσει. Στις 9 Μαρτίου 2001, ο Brandes συνάντησε τον Meiwes στο εξοχικό του. Από την αρχή της συνάντησης ο Meiwes ξεκίνησε να βιντεοσκοπεί, με μοναδικό σκοπό να μπορεί να αποδείξει, εάν του ζητηθεί, ότι όλα έγιναν με τη συγκατάθεση του θύματος.
Αφού ο Brandes, μαζί με άφθονο αλκοόλ, κατάπιε 20 υπνωτικά χάπια κι ένα μπουκάλι σιρόπι για το βήχα ώστε να μην αισθάνεται τον πόνο, ο Meiwes του ακρωτηρίασε το πέος. Αρχικά δοκίμασαν να το φάνε και οι δύο ωμό, αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί ήταν πολύ σκληρό. Έτσι ο Meiwes τηγάνισε το πέος, πρόσθεσε αλάτι, πιπέρι και σκόρδο και δοκίμασαν και πάλι να το φάνε. Ο Brandes όμως, εξαιτίας της ακατάσχετης αιμορραγίας του, δεν είχε πλέον δυνάμεις να μασήσει. Το τηγανητό πέος κατέληξε μεζεδάκι στο σκύλο του Meiwes.
Στη συνέχεια ο Meiwes αφαίρεσε τη ζωή του Brandes κόβοντας του το λαιμό με ένα μαχαίρι. Από κι και πέρα ξεκίνησε να τεμαχίζει το πτώμα και να συσκευάζει «ταπεράκια». Για τους επόμενους 10 μήνες ο Meiwes είχε λύσει το πρόβλημα της διατροφής του.
Ο Armin Meiwes συνελήφθη το Δεκέμβριο του 2001 όταν ξαναέβαλε την ίδια αγγελία αναζητώντας νέο θύμα και κάποιος που την είδε ενημέρωσε την αστυνομία. Μετά από έρευνα στο σπίτι του, η αστυνομία βρήκε υπολείμματα από τον Brandes και τη βιντεοκασέτα.
Στις 30 Ιανουαρίου 2004, ο Meiwes δικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια και έξι μήνες φυλάκιση, με το ελαφρυντικό ότι η ανθρωποκτονία έγινε με τη θέληση του θύματος.
Στις 10 Μαΐου 2006, λόγω της δημόσιας κατακραυγής, η δίκη επαναλήφθηκε όπου ο Meiwes πλέον δικάστηκε για ανθρωποκτονία με σεξουαλικό κίνητρο χωρίς το ελαφρυντικό της θέλησης του θύματος, αφού το θύμα κατά τη δολοφονία του ήταν υπό την επήρεια ουσιών. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Τι γεύση έχει άραγε το ανθρώπινο κρέας;
Ακολουθούν μερικές δηλώσεις από ανθρώπους που έχουν γευθεί το ανθρώπινο κρέας:
«Σαν πλήρως ανεπτυγμένο μοσχάρι. Εάν δεν γνωρίζεις τι σου έχουν σερβίρει είναι αδύνατο να εντοπίσεις τη διαφορά».
Η δήλωση ανήκει στον William Seabrook (22.02.1884 – 20.09.1945), Αμερικάνο συγγραφέα και δημοσιογράφο που πέρασε χρόνο με μια φυλή κανίβαλων στη Δυτική Αφρική τη δεκαετία του 1920.
Την ίδια άποψη είχε και ο Βραζιλιάνος Jorge Beltrao Negromonte da Silveira που το 2012, μαζί με τη γυναίκα του και μία φίλη τους έκαναν τσιμπούσι με τα σώματα 3 γυναικών που δολοφόνησαν. Το κρέας το μαγείρεψαν με διάφορους τρόπους: σαν μεξικάνικο στιφάδο, σαν κοκκινιστό στην κατσαρόλα, αλλά και σαν κρεατόπιτα, που τη μοίραζαν στη γειτονιά!
«Έχει πολύ καλή γεύση. Όπως το χοιρινό».
Είπε ο Armin Meiwes, ο Γερμανός που έφαγε το 2002 τον άντρα που απάντησε στην αγγελία του.
Την ίδια άποψη είχε και ο Αμερικανός ανθρωπολόγος και ακτιβιστής Tobias Schneebaum (25.03.1922 – 20.09.2005) όταν υποχρεώθηκε το 1955 να φάει ανθρώπινο κρέας προσκεκλημένος σε γεύμα από μία φυλή του Περού. Το μενού περιλάμβανε 6 ιθαγενείς της αντίπαλης φυλής.

«Έχει γεύση σαν ψαρονέφρι».
Ο Jeffrey Dahmer (21.05.1960 – 28.11.1994) ήταν Αμερικανός serial killer που καταδικάστηκε για 15 ανθρωποκτονίες στο διάστημα από το 1978 μέχρι το 1991. Αρκετά από τα θύματά του αποτέλεσαν τροφή του. (βλπ. άρθρο: Jeffrey Dahmer, ο serial killer που καταδικάστηκε σε 957 χρόνια κάθειρξης)
«Ήταν σχεδόν σαν κρέας ελαφιού».
Ο χρήστης του “Reddit” με το ψευδώνυμο «Incredibly Shiny Shart» (ISS) (δεν έχει δημοσιοποιηθεί το πραγματικό του όνομα), είχε ένα τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή του. Στο νοσοκομείο αναγκάστηκαν να του ακρωτηριάσουν το ένα πόδι και ο ISS, ζήτησε να το κρατήσει.
Σε αρκετά νοσοκομεία έχουν την πολιτική να δίνουν τα ακρωτηριασμένα μέλη στον ασθενή επειδή υπάρχουν θρησκείες που απαιτούν μετά το θάνατο την ταφή ολόκληρου του σώματος. Ο ISS όμως είχε διαφορετικό κίνητρο.
Στις 10 Ιουλίου 2016, κάλεσε στο σπίτι του 10 φίλους για δείπνο. Το πόδι το είχε μαρινάρει από το προηγούμενο 24ωρο και το σοτάρισε με κρεμμύδια, πιπεριές, αλάτι, πιπέρι και χυμό λάιμ. Το σέρβιρε πάνω σε τορτίγιες με σάλτσα τομάτας. Όλοι οι παραβρισκόμενοι ήταν ενήμεροι για το τι έτρωγαν. Σε κανέναν δεν ασκήθηκε Ποινική Δίωξη.
«Είναι σαν κρέας ταρτάρ»
Ο Nicolas Claux (22.03.1972-), τον Μάιο του 1997 καταδικάστηκε για μία ανθρωποκτονία. Πέρα από αυτό του το έγκλημα όμως, το διάστημα που εργαζόταν σε ένα παιδικό νοσοκομείο στο Παρίσι, έκλεβε μέλη από νεκρά παιδιά που κατέληγαν στο νεκροτομείο και τα πήγαινε στο σπίτι του. Έτρωγε τα μέλη επειδή τα θεωρούσε «λαχταριστό μεζέ» και επέλεγε να τα τρώει ωμά για «να μη χαλάει η γεύση».
Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία από πρόθεση, ένοπλη ληστεία, πλαστογραφία. Καμία ποινή δεν έλαβε για τις επιλογές της διατροφής του – ούτε καν για τις ληστείες τάφων (τυμβωρυχίες). Τελικά, αφού πέρασε 7 χρόνια και 4 μήνες στη φυλακή, αποφυλακίστηκε το 2002. Από τότε άλλαξε το όνομα του σε Nicolas Castleaux και εργάζεται με επιτυχία ως ζωγράφος. Έχει γράψει διάφορα βιβλία, με πιο γνωστά το «Η Μαύρη Βίβλος του Διαβόλου», το «οι συνταγές του Κανίβαλου» και πολλές βιογραφίες γνωστών serial killers.
«Τόσο γλυκό!».
Η Omaima Nelson (1968-), αιγυπτιακής καταγωγής μοντέλο, στις 28 Νοεμβρίου 1991 σκότωσε και ακρωτηρίασε τον σύζυγό της επειδή την κακοποιούσε σεξουαλικά. Ήταν τόσο το μένος της που μαγείρεψε τα πλευρά του και τα έφαγε με σάλτσα μπάρμπεκιου. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
«Σκέτο, είναι άγευστο».
Ο Ιάπωνας Issei Sagawa (26.04.1949-), (βλπ. άρθρο: Issei Sagawa, o κανίβαλος που κυκλοφορεί ανάμεσά μας) φοιτούσε στο Παρίσι όταν, το 1981, δολοφόνησε και έφαγε τη συμφοιτήτρια του. Αφού δοκίμασε όλα τα σημεία του σώματος κατέληξε ότι την καλύτερη γεύση είχαν οι μηροί, αφού προσθέσεις όμως αλάτι και μουστάρδα.
Ο Issei Sagawa παραμένει ελεύθερος εξαιτίας ενός δικαστικού λάθους. (βλπ. παλαιότερο άρθρο)
Ο ρόλος της κοινωνίας στον κανιβαλισμό
Είναι γεγονός ότι οι κινηματογραφικές ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές με ήρωες/αντιήρωες βρικόλακες, ζόμπι ή εγκληματίες κανίβαλους, έχουν πολύ μεγάλο κοινό.
Η πράξη της ανθρωποφαγίας κατά έναν ανατριχιαστικό τρόπο μας υπενθυμίζει ότι η ανθρώπινη φύση έχει μία πρωτόγονη πλευρά η οποία, κάτω από ακραίες συνθήκες, μπορεί να αφυπνιστεί και να βγει στην επιφάνεια.
Ταυτόχρονα, η ίδια η κοινωνία δρα «κανιβαλιστικά» απέναντι στους πολίτες της, πιέζοντάς τους και ωθώντας τους να ακολουθήσουν την ίδια τακτική ως μοναδικό πλέον μέσο επιβίωσης. Τελευταία μάλιστα αυτή η αντιμετώπιση – και παράλληλα χειραγώγηση – γίνεται περισσότερο ρεαλιστικά παρά μεταφορικά.
«Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της», τραγουδάει η Μελίνα Τανάγρη («Βυζάκια έξω λοιπόν», 1987), φράση που όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται από πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Είναι αναμενόμενο λοιπόν με τόση πίεση, να προκαλούνται σοβαρά ψυχολογικά και ψυχασθενικά προβλήματα. Τότε είναι που όλα τα κρυμμένα ένστικτα καραδοκούν και πανηγυρίζουν. Ίσως άλλωστε αυτού του είδους οι αντιδράσεις να αποτελούν τον στόχο της σύγχρονης κοινωνίας.
«Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι.
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου»
έγραψε προφητικά ο Γιάννης Μαρκόπουλος το 1975 και το πρωτο-τραγούδησε ο αείμνηστος Παύλος Σιδηρόπουλος (που τελικά ο ίδιος «ψήθηκε από τους ανθρωποφάγους»)…
Ωστόσο, για να μην «βαραίνω» άλλο την ατμόσφαιρα, θα ήθελα τουλάχιστον να πιστεύω ότι κανένας από τους αναγνώστες του άρθρου δεν σκοπεύει να επιβεβαιώσει τα παραπάνω σχόλια, με μια δοκιμή!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
Μόλις πέταξα την μοσχαρίσια μπριζόλα. άντε να δούμε τι θα φάμε για μεσημεριανό τώρα
Άλλο ένα υπέροχο άρθρο σου. Είναι για συλλογή…
Υπέροχο άρθρο. Ίσως σας ενδιαφέρει ένα βιβλίο που είχα ανεβάσει προ καιρού, το “φάε τον γείτονα σου”. Αυτή τη περίοδο βλέπω τη σειρά χανιμπαλ και περιμένω το σετ.