Η Μήδεια του Καλαμακίου

Η υπόθεση που ενέπνευσε τον Ζυλ Ντασέν και την έκανε ταινία με τη Μελίνα Μερκούρη

Ήταν ένα ήρεμο Σαββατιάτικο ανοιξιάτικο βράδυ, όταν η Nita Baker άφησε το στίγμα της στην Ελληνική εγκληματική ιστορία ως «Η Μήδεια του Καλαμακίου».

Ποια ήταν η Nita Baker

Η Nita Baker γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1933 στο Texas, στις ΗΠΑ. Σεμνή και έντονα θρησκευόμενη γυναίκα, θα γνωρίσει το 1951 τον έναν και μοναδικό έρωτα της ζωής της σε ένα φιλικό σπίτι στην North Carolina.
Ο γάμος την με τον κατά 9 χρόνια μεγαλύτερο της λοχία Joel Baker θα γίνει πολύ γρήγορα.

«Το αίσθημα μας ήταν δυνατό και σχεδόν αμέσως παντρευτήκαμε», εξήγησε αργότερα ο λοχίας. Με τον ίδιο τρόπο δεν θα αργήσουν να ακολουθήσουν και τα 3 τους παιδιά, η Susanna, η Kitty και ο Joel Jr.

Το ζευγάρι στην Ελλάδα

Το καλοκαίρι του 1960, ο Joel Baker πήρε μετάθεση στη Βάση των ΗΠΑ στο Ελληνικό. Έτσι όλη η οικογένεια μετακόμισε στην Ελλάδα και έμειναν σε μια γωνιακή μονοκατοικία στο Καλαμάκι, στις οδούς Θουκυδίδου και Μεγίστης. (Τότε Παδελοπούλου 17).
Η Nita αν και λίγο μελαγχολική, φαινόταν στον περίγυρο της ως υπόδειγμα μητέρας και συζύγου και όλοι θεωρούσαν ότι το ζευγάρι ζούσε αρμονικά και ευτυχισμένα.      

Ο «τρίτος» άνθρωπος

Με την μετάθεση του στην Ελλάδα ο Joel Baker έπρεπε να μάθει την ελληνική γλώσσα. Ως «δασκάλα ελληνικών» ο στρατός του όρισε την όμορφη Ελληνίδα Βενετία Σιταρά η οποία επίσης εργαζόταν στην Αμερικάνικη Βάση ως τηλεφωνήτρια.
Μιας και η χώρα μας φημίζεται για τις παραλίες της, ο Joel και η Βενετία επέλεξαν να συνδυάσουν τα μαθήματα με βόλτες στις ακροθαλασσιές. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν άργησαν να κάνουν σχέση.

Οι αμαρτωλές φωτογραφίες

Η Nita έχει αρχίσει να υποψιάζεται ότι κάτι τρέχει με το σύζυγό της. Από τη μία η αλλαγή στη συμπεριφορά του, από την άλλη το κραγιόν στο πουκάμισό του, την είχαν κάνει να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα.

Το πρωί στις 26 Μαΐου, η Nita πήγε να πάρει το αυτοκίνητο της οικογένειας από το συνεργείο. Επιστρέφοντας στο σπίτι, είδε στο πίσω κάθισμα τον χαρτοφύλακα του άντρα της και αποφάσισε να τον πάρει μέσα στο σπίτι.

Κι επειδή «ένας ερωτευμένος χωρίς αδιακρισία δεν είναι καθόλου ερωτευμένος» (Άγγλος συγγραφέας και ποιητής Thomas Hardy) η Nita άνοιξε τον χαρτοφύλακα. Εκεί μέσα, εκτός των άλλων, υπήρχε ένας φάκελος με φωτογραφίες από τις τρυφερές στιγμές του Joel και της Βενετίας, κατά τη διάρκεια των «εκπαιδευτικών» εκδρομών τους.
Εκείνη την ημέρα αποφάσισε να μην πει τίποτα στο σύζυγό της.

Το μοιραίο βράδυ: Η προετοιμασία

Και η επόμενη ημέρα, 27 Μαΐου 1961, κύλησε φυσιολογικά. Μόνο όμως μέχρι το βράδυ.
Κατά της 8 το βράδυ, την ώρα που ο Joel ήταν με τη Βενετία σε κάποιο σινεμά στο Χαλάνδρι, έχοντας πει στη γυναίκα του ότι δούλευε «υπερωρίες», η Nita Baker σέρβιρε το βραδινό φαγητό στα παιδιά της και το συνόδευσε με μια νόστιμη πουτίγκα. Μετά το φαγητό, έστειλε τα παιδιά της για ύπνο.

«Δεν ήθελα αυτή η βραδιά που θα ήταν και η τελευταία τους να ήταν διαφορετική από τις άλλες», δήλωσε αργότερα η Nita. 
Τα φίλησε και τους ζήτησε να κοιμηθούν αμέσως γιατί την επόμενη ημέρα «θα πήγαιναν ένα μεγάλο, μακρινό ταξίδι», όπως τους είπε χαρακτηριστικά.

Η ίδια κάθισε για λίγο στο τραπέζι της κουζίνας και άνοιξε την αγαπημένη της Βίβλο για να διαβάσει την «επί του Όρους ομιλία», από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και πιο συγκεκριμένα τα εδάφια περί μοιχείας (Ματθ. Κεφ. Ε’, 28).

«᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.» («Εγώ όμως σας λέω ότι καθένας που βλέπει γυναίκα, με σκοπό να επιθυμήσει αυτήν, ήδη μοίχεψε με αυτή μέσα στην καρδιά του).

Αφού υπογράμμισε αυτή τη φράση, άφησε το βιβλίο ανοιχτό σε αυτή τη σελίδα πάνω στο τραπέζι και ξεκίνησε να γράφει ένα γράμμα. Μόλις τελείωσε και με το γράμμα, κατευθύνθηκε προς τα υπνοδωμάτια των παιδιών της.

Το ανατριχιαστικό έγκλημα

Το όπλο του εγκλήματος δεν ήταν τυχαία επιλογή. Η Nita χρησιμοποίησε τα κορδόνια που είχε κρατήσει σαν ηρωικό ενθύμιο ο σύζυγός της, από ένα αλεξίπτωτο που είχε ο ίδιος πέσει κατά τον πόλεμο της Κορέας. Με αυτό το κορδόνι έπνιξε τα παιδιά της.

Τα δύο κορίτσια (2,5 και 5 χρονών) κοιμόντουσαν βαριά και δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν κατά τον πνιγμό τους. Ο 8χρονος Joel Jr. όμως ξύπνησε και προσπάθησε να αμυνθεί. (Αυτό το υπέθεσε ο ιατροδικαστής, από το δέρμα της μητέρας του κάτω από τα νύχια του και τα σημάδια στα χέρια της Nita). Τελικά κι ο γιος σύντομα υπέκυψε.

Για να σφραγίσει όμως αυτή την τραγωδία η Nita, έπρεπε να κάνει κάτι ακόμα. Επέστρεψε στην κουζίνα, άνοιξε το συρτάρι και έπιασε ένα μεγάλο μαχαίρι. Το κόλλησε παράλληλα στο λαιμό της και επιχείρησε να κόψει την καρωτίδα της. Με τα χέρια της όμως να τρέμουν, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την πράξη της πριν χάσει τις αισθήσεις της και πέσει κάτω λιπόθυμη.

Ο Joel επιστρέφει στο σπίτι

Ελάχιστα λεπτά μετά τη λιποθυμία, ο Joel Baker επέστρεψε στο σπίτι του συνοδευόμενος από έναν φίλο και συνάδελφό του, τον λοχαγό Havron. Στην προσπάθεια του να ανοίξει την πόρτα διαπίστωσε ότι ήταν φρακαρισμένη από την μέσα μεριά με μια εφημερίδα. Οι δυο άντρες έσπρωξαν με δύναμη για να κατορθώσουν να την ανοίξουν.

Μπαίνοντας μέσα ο Joel ανήσυχος άρχισε να φωνάζει, αλλά δεν πήρε καμίαν απάντηση, γεγονός που του φάνηκε περίεργο επειδή Σαββάτο βράδυ τα παιδιά δεν κοιμόντουσαν πολύ νωρίς. Φτάνοντας στην κουζίνα, είδε τη σύζυγό του στο πάτωμα μέσα στα αίματα. Παρατήρησε και το γράμμα πάνω στο τραπέζι αλλά το διάβασε αργότερα, αφού πρώτα έτρεξε στα δωμάτια των παιδιών του και τα βρήκε νεκρά.

Ο Joel Baker έπαθε νευρικό κλονισμό και άρχισε να ουρλιάζει. Ο φίλος του τηλεφώνησε στην αστυνομία και στην Αμερικάνικη Βάση και λίγο αργότερα ένα ασθενοφόρο παρέλαβε τον Joel και την Nita και τους μετέφερε στο Αμερικάνικο νοσοκομείο του Ελληνικού.

Το ανατριχιαστικό σημείωμα

Το σημείωμα που είχε γράψει η Nita Baker ήταν ουσιαστικά ένα παραλήρημα όπου κατηγορούσε τον σύζυγό της Joel για την πράξη της:

«Ελπίζω τώρα να είσαι ευχαριστημένος με αυτό που έγινε. Στα παιδιά μας εξασφάλισα ένα ήσυχο και χριστιανικό καταφύγιο, ώστε να μείνουν μακριά από το βούρκο της αμαρτίας μέσα στον οποίο είχε κυλιστεί ο πατέρας τους. Βαρέθηκα, φίλε, να ζω σε αυτό το σπίτι με τον εφιάλτη των καθημερινών οργίων σου. Είναι βέβαια τρομερό αυτό που έκανα και μεγάλη ντροπή για μένα να αναγκάζομαι να αφαιρέσω τη ζωή από αυτά τα τόσο όμορφα και καλά παιδιά, για τα οποία ξέρεις πόσο υπέφερα και θα υποφέρω στον άλλο κόσμο, γιατί εσύ με έσπρωξες να τους κόψω το νήμα της ζωής τους για να μην τα αφήσω να μεγαλώσουν και μάθουν τι έκανες.
(…) Θα έπρεπε να τα σκεφτείς τα παιδιά, όταν άρχισες τα όργια σου.
(…) Με γελούσες με τα γλυκόλογα σου, τώρα όμως, πάνε τα ψέματα. Ξέρω τι έκανες κάθε βράδυ με εκείνη ή εκείνες.
Τώρα που δεν έχεις κανέναν να ασχοληθείς μπορείς χα! χα! να συνεχίσεις τα όργια σου. Κανείς δεν θα σε γκρινιάζει. Γλέντα όσο θέλεις και όπως θέλεις. Εγώ και τα παιδιά θα είμαστε μακριά και δεν θα βλέπουμε το κατάντημα σου».

Η ομολογία της Nita Baker

Κατά την ανάκριση της η Nita θα δηλώσει:
«Πριν από έξι μήνες ήμουν η πιο ευτυχισμένη μητέρα του κόσμου. Τον τελευταίο όμως καιρό η ζωή μου ξαφνικά άρχισε να γίνεται μια κόλαση. Ο άντρας μου μου φερόταν σκληρά και ψυχρά. Κι όταν του παραπονέθηκα, με απείλησε ότι θα ζητούσε μετάθεση για να επιστρέψουμε στην Αμερική.
(…) Μόνο τα βιβλία μου με έκαναν να ηρεμώ και να σκέφτομαι λογικά.
(…) Μετά κατάλαβα ότι ο άντρας μου με απατούσε με άλλη. Δεν έπρεπε να ζήσουμε πια, ούτε εγώ, ούτε τα παιδιά μου». 

Το έγκλημα μέσα από τα ΜΜΕ

Η αποστροφή για την «Αμερικάνα Μήδεια», την «σύγχρονη Μήδεια», ή την «Μήδεια του Καλαμακίου» εκφράστηκε έντονα μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της εποχής.

«Φρικιαστικόν Έγκλημα με ηρωϊδα μιαν σύγχρονον Μήδειαν. Η δολοφόνος που ήθελε να εκδικηθεί τον σύζυγόν της απεπειράθη ν’ αυτοκτονήση αλλά διεσώθη. Ανατριχιαστικαί λεπτομέριαι του δράματος…»

Το Δικαστήριο

Η Nita Baker εμφανίστηκε στο δικαστήριο στις 23 Σεπτεμβρίου του 1961, φορώντας ένα μαύρο φόρεμα με κλειστό γιακά στον λαιμό κι έναν σταυρό να κρέμεται απ’ έξω.

Το βλέμμα της ήταν αυστηρό και σκληρό ενώ μέχρι και όλη τη διάρκεια της δίκης δεν έδειξε κανένα σημάδι μεταμέλειας. Δήλωσε ότι η πράξη της δεν είχε εκδικητικό χαρακτήρα αλλά σκοπός της ήταν η λύτρωση των παιδιών από τον αμαρτωλό και άπιστο πατέρα τους.

Οι συνήγοροι της, κ. Σταύρος Τριανταφύλλου και κ. Θεοφανόπουλος, από την πρώτη στιγμή επιχείρησαν να παρουσιάσουν την πελάτισσά τους ως ψυχασθενή που βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση.

Η κατάθεση της ερωμένης

Η Βενετία Σιταρά θα καταθέσει στο δικαστήριο:

«Στην αρχή δεν είχα καμία ύποπτη σχέση με τον Joel. Ανέλαβα να του μάθω τη γλώσσα μας με δίδακτρα συγκαταβατικά, αφού είμαστε συνάδελφοι. Η σχέση μας ήταν μαθητή προς δασκάλου. Στις αρχές του Μάρτη, που είχαμε πάει στο Σούνιο, μου είχε πει πως μ’ αγαπά και πως ήταν διατεθειμένος, αν εγώ το ήθελα, να αφήσει τη γυναίκα του και να ζήσουμε μαζί. Αρνήθηκα γιατί δεν ήθελα να γίνω αφορμή να χωρίσει το ζευγάρι. Επέμεινε και στο τέλος αναγκάστηκα να υποχωρήσω.
Μια μέρα δε θυμάμαι ποτέ, είχε έρθει στο ραντεβού μας πολύ στεναχωρημένος και όταν τον ρώτησα μου είπε πως η γυναίκα του υποψιάζεται πως την απατά με κάποια άλλη. Μου είπε πως προδόθηκε από κάτι κοκκινάδια που βρέθηκαν στο πουκάμισο του και στο μαντίλι.»

Η κατάθεση του Joel Baker

Ο Joel Baker κατάθεσε μια διαφορετική εικόνα για το γάμο του. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η σχέση τους είχε διαλυθεί πολλά χρόνια πριν από τη σχέση του με την Βενετία Σιταρά και απλώς παρέμεναν μαζί λόγω των παιδιών.
Φανατική Λουθηρανή, η Nita Baker σταδιακά απέφευγε τη σεξουαλική επαφή, ενώ μετά τη γέννηση του τρίτου παιδιού αποφάσισε πως το ζευγάρι θα κοιμάται πλέον σε ξεχωριστά κρεβάτια ενώ οι ερωτικές τους σχέσεις σταμάτησαν τελείως.

«Η διασκέδαση της γυναίκα μου δεν ήταν άλλη από το να διαβάζει θρησκευτικά βιβλία. Μας χώριζε ένα μεγάλο και αγεφύρωτο ψυχικό χάσμα. Περνούσαμε μια ζωή ήσυχη και αδιάφορη, χωρίς να υπάρχει η απαιτούμενη ανταπόκριση εκ μέρους της γυναίκας μου.
Έκανα ό,τι μπορούσα για να αναζωπυρώσω τον έρωτά μας, αλλά η Nita απέρριπτε όλες μου τις προτάσεις.
(…) Δεν ανταποκρινόταν πια στο άγγιγμα μου. Αν δεν υπήρχαν τα παιδιά θα είχαμε χωρίσει. Εκείνη ήταν κλεισμένη στον εαυτό της και εγώ την αντιμετώπιζα πλέον με αδιαφορία.
(…) Η ψυχρότητά της ήταν που με ανάγκασε να βρω άλλη γυναίκα».

Ψυχιατρική γνωμάτευση

Ο ψυχίατρος κ. Μικρόπουλος που εξέτασε την κατηγορουμένη δύο ημέρες μετά το έγκλημα, καθώς και δύο ακόμη ψυχίατροι που την εξέτασαν τις επόμενες ημέρες συμφώνησαν στη διάγνωση τους: «ψυχογενής μελαγχολία σοβαρής μορφής», ήταν το επίσημο πόρισμα.

«Νομίζω ότι η κατηγορουμένη είχε αντίληψη του τι έκανε, αλλά διέπραξε το έγκλημα ακριβώς επειδή είχε ανώριμη προσωπικότητα και δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στη ζωή μαζί με τον σύζυγό της. Ήταν σχιζοειδής τύπος. Η Baker ήταν κλειστός χαρακτήρας. Δεν μπορούσε να εκφρασθεί και να αντιδράσει σε ό,τι έκανε ο άντρας της. Θα μπορούσε να σκοτώσει τον σύζυγό της, αλλά θεωρούσε ότι δεν άξιζε αυτός μια τέτοια τιμωρία. Ήθελε να αυτοκτονήσει. Αυτή ήταν η βαθύτερη επιθυμία της, αλλά θα άφηνε έτσι πίσω της τα παιδιά. Θα έπεφταν στα χέρια του συζύγου της. Θέλησε λοιπόν να τα λυτρώσει. Με την πράξη της αυτή ήθελε να εκδικηθεί τον άπιστο σύζυγό της», κατέθεσε ο κ. Μικρόπουλος.

Η απόφαση της δίκης

Την επόμενη ημέρα, στις 24 Σεπτεμβρίου 1961, οι ένορκοι του Κακουργιοδικείου Αθηνών, που δυσκολεύονταν να διαννοηθούν πώς μπορεί μια λογική γυναίκα να οδηγηθεί σε μια τόσο φρικτή πράξη, έκριναν ότι η Nita Baker ήταν ψυχικά ασθενής και έπρεπε να κλειστεί σε ψυχιατρική κλινική.

Η επανάληψη της δίκης

Παρά την απόφαση των ενόρκων, ο εισαγγελέας ζήτησε να κηρυχθεί η απόφαση πεπλανημένη. Το αίτημα του έγινε δεκτό και αποφασίστηκε η επανάληψη της δίκης.
Η δεύτερη δίκη έγινε στο Κακουργοδικείο Πειραιώς την 16^η Νοεμβρίου 1961.

Αυτή τη φορά η διανοητική κατάσταση της Nita Baker λειτούργησε μεν ως ελαφρυντικό στοιχείο, όχι όμως ως απαλλακτικό. Με αυτό το δεδομένο άλλαξε και η υπερασπιστική γραμμή της κατηγορούμενης. Τώρα στηρίχτηκε στην κακομεταχείρηση που υπέστη από τον άντρα της τα τελευταία χρόνια (κάτι που όμως δεν αποδείχθηκε) με σκοπό να παρουσιαστεί και η ίδια ως θύμα. Παραδέχτηκε τους ισχυρισμούς του λοχία ότι απ’ όταν ήρθαν στην Ελλάδα εκείνη αρνούνταν να κάνει έρωτα μαζί του, κάτι που όπως απέδωσε σε φόβο που είχε απέναντί του.

«Σκότωσα τα παιδιά μου για να σταματήσω τον άντρα μου να με χτυπά», κατέθεσε αυτή τη φορά η Nita στο δικαστήριο.

Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο καταδίκασε την Nita Baker σε κάθειρξη 16 ετών με την απόφαση ότι «διέπραξε τους φόνους εν βρασμώ ψυχικής ορμής και με μέτρια σύγχυση».

Η ανεξήγητη απελευθέρωση

Κάτω από άλλες συνθήκες, η ποινή της Nita Baker θα ήταν 3 φορές ισόβια κάθειρξη. Ακόμη χειρότερα για την ίδια, αν αυτή η δίκη γίνονταν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, πιθανόν η ποινή της να ήταν θανατηφόρα ένεση.
Πάραυτα, το 1963, δύο μόλις χρόνια μετά από το στυγνό της έγκλημα, δόθηκε «χάρη» στην Nita Baker και η ίδια επέστρεψε απολύτως ελεύθερη στις ΗΠΑ.  

Η Μήδεια του Ευριπίδη

Θυμίζουμε ότι η «Μήδεια» αποτελεί μία από τις τραγωδίες του Ευριπίδη που πρωτοπαίχτηκε το 431 π.Χ. Σύμφωνα με το έργο, η Μήδεια, η κόρη του βασιλιά της Κολχίδας που βοήθησε τον Ιάσονα να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας, τον ερωτεύτηκε παράφορα και τον ακολούθησε στην Ελλάδα, ενώ έκανε μαζί του δύο παιδιά, τον Φέρητα και τον Μέρμερο.

Ο Ιάσονας όμως αποφασίζει να παρατήσει την Μήδεια αφού επέλεξε για νέα του γυναίκα την κόρη του βασιλιά της Κορίνθου, Κρέοντα. Ο Κρέοντας, φοβούμενος την αντίδραση της, ζητάει από την Μήδεια να εγκαταλείψει την πόλη.

Για να εκδικηθεί τον Ιάσονα η Μήδεια, αφού πρώτα σκοτώνει τον Κρέοντα και την κόρη του, στη συνέχεια δολοφονεί τα παιδιά της. Η Μήδεια φεύγει για την Αθήνα με το φτερωτό άρμα που της έδωσε ο Ήλιος, αφήνοντας πίσω τον Ιάσονα να θρηνεί για τον χαμό των παιδιών του.

Μέσα από το έργο του ο ποιητής παρουσιάζει την προσωπικότητα της Μήδειας, ένα πρόσωπο πολυδιάστατο που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα μητρικά της αισθήματα και την επιθυμία της για εκδίκηση. Και καταλήγει απεικονίζοντας τον βαθμό μανίας,  αγριότητας και παραφροσύνης που μπορεί να φθάσει η απατημένη σύζυγος.

Ο ποιητής περιγράφει χαρακτηριστικά:

«Κι αν η γυναίκα με φόβο στέκεται μπροστά στα όπλα και στον πόλεμο, όταν της γίνει στο γάμο αδικία, πιο φονική ψυχή δε γίνεται να υπάρχει»

Ωστόσο, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η Μήδεια, παρά τη θηριώδη φύση του εγκλήματος της, προκαλεί την έλξη και τη συμπάθεια του θεατή.

Συγκρίνοντας τις δύο περιπτώσεις παρατηρούμε εκτός των εμφανών κοινών στοιχείων (απιστία – ζήλια – εκδίκηση – δολοφονία τέκνων) ότι και οι δύο σύζυγοι έμειναν πίσω να θρηνούν τα παιδιά τους. Ενώ και οι δύο γυναίκες (Μήδεια – Nita) έφυγαν ελεύθερες για άλλη πόλη με το «φτερωτό άρμα» (αεροπλάνο).

Κραυγή γυναικών

Το ειδεχθές αυτό έγκλημα, αποτέλεσε την έμπνευση του Ζυλ Ντασέν (Jules Dassin) να γυρίσει το 1978 την ταινία «A dream of passion». Στην Ελλάδα η ταινία είχε τον τίτλο «Κραυγή γυναικών» ή «Η άλλη Μήδεια».

Πρωταγωνίστρια είναι η Μάγια (Μελίνα Μερκούρη) ηθοποιός που πρόκειται να ανεβάσει την Μήδεια. Για τις ανάγκες του ρόλου, η Μάγια έρχεται σε επαφή με την έγκλειστη στις φυλακές Κορυδαλλού Nita Baker η οποία έχει δολοφονήσει τα 3 της παιδιά. (Στην ταινία το όνομα της είναι Brenda Collins και την υποδύεται η Ellen Burstyn). Η Μάγια κερδίζει σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη της Μπρέντα και αναπτύσσει μαζί της ψυχολογική σύνδεση.

Το καστ της ταινίας ήταν εκπληκτικό. Εκτός από τη Μελίνα Μερκούρη και την Ellen Burstyn, συμμετείχαν: Ανδρέας Βουτσινάς (Κώστας), Δέσπω Διαμαντίδου (Μαρία), Δημήτρης Παπαμιχαήλ (Δημήτρης), Γιάννης Βόγλης (Edward), Φαίδων Γεωργίτσης (Ronny), Μπέτυ Βαλάσση (Μαργαρίτα), Ανδρέας Φιλιππίδης (Στάθης) Κώστας Αρζόγλου, Μάνος Κατράκης (Κρέων), Αλέκα Κατσέλη, ενώ εμφανίστηκε και ο Φρέντυ Γερμανός (Εκδότης).

Η ταινία ήταν υποψήφια για το Βραβείο Χρυσής Σφαίρας Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Ήταν επίσης υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1978.

Δείτε την «Κραυγή γυναικών» στο U-tube:

Ο τόπος του εγκλήματος σήμερα

Μετά από λίγο καιρό η μονοκατοικία της οδού Θουκυδίδου και Μεγίστης όπου τελέστηκε το έγκλημα δόθηκε αντιπαροχή.  Στη θέση της ξεκίνησε να χτίζεται μία πολυκατοικία. Ωστόσο, μέχρι και σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί το χτίσιμό της και ποτέ δεν μαθεύτηκε το γιατί. 

Η Nita Baker σήμερα

Λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση της, η Nita Baker έστειλε γράμμα στον δικηγόρο της Σταύρο Τριανταφύλλου όπου του έγραφε ότι ήταν πλέον καλά ψυχολογικά και ότι της έλειπε και νοσταλεί την Ελλάδα. (Δεν έκανε καμία αναφορά ότι της έλειπαν τα παιδιά της).

Έκτοτε δεν υπάρχει κανένα νεότερο της. Εάν ζει σήμερα θα είναι 89 ετών… Ίσως, αν έκανε νέα οικογένεια, να έχει γίνει και γιαγιά. Και τα βράδια να κάθεται με τα εγγονάκια της γύρω από τη ζεστασιά του τζακιού και να τους διαβάζει αποσπάσματα από τη Βίβλο…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ

Πηγές: alimosonline.gr (27.09.2016), nou-pou.gr (19.06.2017), newsbomb.gr (01.02.2021), nitro.gr (21.02.2021), tromaktiko.gr (05.06.2021), notia.gr (22.02.2022), maleviziotis.gr (22.02.2022), mixanitouxronou.gr, mikros-romios.gr, ampa.lifo.gr, Wikipedia.org.