Ο Γερμανός κατά συρροή δολοφόνος που επέλεγε τα θύματά του από τα δόντια !
Ο Friedrich Paul “Fritz” Honka (31.07.1935 – 19.10.1998) ήταν Γερμανός κατά συρροή δολοφόνος. Μεταξύ 1970 και 1975 σκότωσε τουλάχιστον τέσσερις γυναίκες στο Αμβούργο, διατηρώντας τα πτώματα στο διαμέρισμά του. Τελικά συνελήφθη αποκλειστικά και μόνο… κατά τύχη.
Τα παιδικά του χρόνια
Ο Friedrich Paul “Fritz” Honka (31.07.1935 – 19.10.1998) γεννήθηκε στη Λειψία από τον ξυλουργό Fritz Honka (Senior) και την καθαρίστρια Else Honka. Ήταν το τρίτο από τα εννέα παιδιά των Honka. Αν και τα 3 από αυτά πέθαναν μετά τη γέννα (γεγονός όχι ιδιαιτέρως ασυνήθιστο εκείνη την εποχή) η οικογένεια δυσκολευόταν να τα φέρνει βόλτα.
Σύμφωνα με μετέπειτα κατάθεσή του, όταν ο Fritz Honka ήταν 5 ετών, ο πατέρας του τον ξυλοκόπησε τόσο άσχημα που κινδύνεψε να πεθάνει.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο ο πατέρας Fritz Senior ως κομμουνιστής, όσο και ο μικρός Fritz Honka ως γιος κομμουνιστή, οδηγήθηκαν σε διαφορετικά γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέχρι την απελευθέρωσή τους από τους Ρώσους.
Το 1946 ο πατέρας πεθαίνει από αλκοολισμό και άλλα προβλήματα υγείας που του είχαν δημιουργηθεί κατά τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο. Η μητέρα του Fritz στέλνει τον ίδιο και τα αδέλφια του σε ορφανοτροφείο.
Λίγο αργότερα, μια απόπειρα αυτοκτονίας του έφηβου πλέον Honka, θα αποτύχει.
Τα νεανικά του χρόνια
Το 1950 ο Fritz Honka ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός χτίστης αλλά σύντομα εγκατέλειψε λόγω αλλεργίας στη σκόνη του τσιμέντου.
Το 1951 εργάστηκε ως ανειδίκευτος εργάτης σε ένα αγρόκτημα στο χωριό Brockhöfe στη Δυτική Γερμανία. Εκεί γνώρισε την Margot με την οποία έκανε έναν γιο, τον Heinrich. O Honka που ήθελε να αποφύγει τις ευθύνες συμβιβάστηκε με την πληρωμή ενός μεγάλου ποσού στη Margot ως διατροφή και εγκατάλειψε το χωριό.
Το 1956 πήγε στο Αμβούργο όπου εργάστηκε ως εργάτης στο λιμάνι. Ένα τροχαίο εργατικό ατύχημα θα έχει ως συνέπεια το σπάσιμο της μύτης του αλλά και έναν μόνιμο έντονο στραβισμό.
Το 1957 γνωρίζει την επίσης αλκοολική Inge Bosleman και παντρεύτηκαν σχεδόν αμέσως. Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο, τον Fritz (μα γιατί όλους στην οικογένεια τους βάπτιζαν Fritz;). Το 1960, ύστερα από έντονους καυγάδες το ζευγάρι χωρίζει. Ξαναπαντρεύονται δύο χρόνια αργότερα, κάπου ανάμεσα σε διαύγεια και μέθη και τελικά χωρίζουν οριστικά το 1967.
Οι πρώτες ενδείξεις της εγκληματικότητας του
Μετά τον οριστικό χωρισμό του, ο Fritz Honka μετακόμισε στη συνοικία Ottensen του Αμβούργου κοντά στην περιοχή των «κόκκινων φαναριών» στο Reeperbahn.
Το 1972 συζούσε ήδη με την Irmgard Albrecht όταν στις 15 Αυγούστου προσπάθησε με τη βία να αναγκάσει τη Ruth Dufner να κάνουν «τρίο» μαζί με τον ίδιο και την Irmgand. H Ruth κατάφερε να διαφύγει γυμνή από το διαμέρισμά του και πήγε απευθείας στην αστυνομία όπου και κατάγγειλε την απόπειρα βιασμού της.
Η αστυνομία αμέσως συνέλαβε τον Honka όπου βρέθηκε με υψηλό επίπεδο αλκοόλ στο αίμα του, κάτι που ο ίδιος χρησιμοποίησε ως δικαιολογία για την πράξη του.
Στις 4 Απριλίου 1975, το δικαστήριο του επέβαλε πρόστιμο 4500 DM (Γερμανικά Μάρκα) και να λάβει θεραπεία σε νοσοκομείο, αποσύροντας όμως την κατηγορία του βιασμού.
Η Irmgand τον εγκατάλειψε και ο Honka κατέληξε με ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα αλκοολισμού. Πλέον πήγαινε μόνο με ιερόδουλες που ψώνιζε σε παμπ ή στο δρόμο της οδού «Hamburger Berg».
Η πρώτη δολοφονία
Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ο Fritz Honka είχε ξεκινήσει τις δολοφονίες από το 1970, όταν εργαζόταν ως νυχτοφύλακας στην Shell.
Το Δεκέμβριο του 1970 οδήγησε στο διαμέρισμα του την 42χρονη κομμώτρια και περιστασιακά ιερόδουλη Gertraud Bräuer. Μετά από μια σεξουαλική νύχτα, το επόμενο πρωινό ο Honka ήθελε συνέχεια. Η Gertraud όμως που είχε ξεμεθύσει, αρνήθηκε. Τότε ο Honka θυμωμένος τη στραγγάλισε. Αμέσως μετά το φονικό, ο Honka τεμάχισε με πριόνι το σώμα του θύματος και τα μέλη τα μοίρασε στη γύρω περιοχή.
Αν και τις επόμενες ημέρες περίμενε τη σύλληψή του υποθέτοντας ότι κάποιος θα τον είχε δει στο μπαρ με το θύμα τη νύχτα της εξαφάνισής της, η αστυνομία δεν τον ενόχλησε.
Η εξαφάνιση της Gertraud δεν δηλώθηκε ποτέ, ενώ τα μακάβρια μέλη ανακαλύφθηκαν από έναν εργάτη οικοδομών ένα χρόνο μετά τη δολοφονία. Οι ερευνητές κατόρθωσαν και αναγνώρισαν το θύμα, όχι όμως και τον δολοφόνο.
Ο Fritz Honka γίνεται serial killer
Το μάθημα που πήρε ο Honka από την πρώτη του δολοφονία, ήταν ότι οι γυναίκες με τις οποίες περνούσε το χρόνο του, δεν ενδιέφεραν την κοινωνία γύρω του και άρα αποτελούσαν εύκολο στόχο.
Τον Αύγουστο του 1974, ο Fritz Honka και πάλι στο διαμέρισμά του στραγγάλισε την 54χρονη πόρνη Anna Beuschel. Αιτία του φονικού ήταν, όπως δήλωσε ο ίδιος αργότερα, ότι το θύμα δεν είχε αρκετό πάθος την ώρα που έκαναν σεξ.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά πυροδοτήθηκε το ένστικτο του serial killer και ο χρόνος ανάμεσα στα φονικά έγινε πολύ μικρότερος.
Με την ίδια μεθοδολογία ο Fritz Honka, τον Δεκέμβριο του 1974 δολοφόνησε και τεμάχισε την 57χρονη Frieda Roblick και τον Ιανουάριο του 1975 την 52χρονη πόρνη Ruth Schult.
Μιας και είχε ενημερωθεί από τον Τύπο ότι τα μέλη του πρώτου του θύματος είχαν βρεθεί από την αστυνομία, από το επόμενο θύμα και μετά όλα τα μέλη των τεμαχισμένων θυμάτων του τα έκρυβε σε διάφορα σημεία στο διαμέρισμά του.
Σκιαγράφηση του προφίλ του δολοφόνου
Ο Fritz Honka είχε ύψος 1,68m, αδύναμη σωματική διάπλαση και σοβαρό πρόβλημα στην ομιλία του. Επιπλέον, είχε το στραβισμό που του δημιουργήθηκε από το ατύχημα. Όλα αυτά τα εμφανισιακά στοιχεία επηρέασαν αρνητικά την αυτοπεποίθησή του.
Είχε μεγάλο πρόβλημα με τον αλκοολισμό. Κατά τη διάρκεια της μέθης του έβγαζε μεγάλη επιθετικότητα, ιδιαίτερα απέναντι σε αδύναμες γυναίκες, κάτι που έφερε ως συνέπεια την αποτυχία των δύο γάμων του.
Διωγμένος από μητέρα αλλά και δύο συζύγους, και με τόσα προβλήματα, συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να αποκτήσει μια φυσιολογική σχέση. Λόγω του αλκοολισμού του, δεν είναι ικανός να κρατήσει ούτε καν κάποιον φίλο.
Η μόνη παρηγοριά που έβρισκε ήταν οι ιερόδουλες που γνώριζε στα κακόφημα μπαρ όπου πήγαινε και μεθούσε. Αυτές οι γυναίκες ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που μπορούσε να επικοινωνήσειˑ ήταν οι «αδελφές ψυχές» του.
Στους τοίχους του δωματίου του είχε δημιουργήσει μια ταπετσαρία με πορνογραφικές φωτογραφίες, ενώ συχνά χρησιμοποιούσε ως παρτενέρ μία φουσκωτή κούκλα.
Τα θύματά του ήταν όλες ξεπεσμένες ιερόδουλες, μεγαλύτερης ηλικίας από τον ίδιο. Οι περισσότερες από αυτές δεν είχαν μόνιμο τόπο διαμονής και είχαν πρόβλημα με το ποτό. Τις γυναίκες οδηγούσε στο διαμέρισμά του και αφού έκαναν σεξ, πάντα έβρισκε έναν λόγο για να καυγαδίσουν, να εκνευριστεί και να τις στραγγαλίσει.
Έβρισκε μεγαλύτερη ικανοποίηση στο να του κάνουν στοματικό σεξ από την κάθε αυτού ερωτική πράξη. Σε συνδυασμό μάλιστα με ένα φετίχ – εμμονή ότι κινδυνεύει από ακρωτηριασμό κατά τη διάρκεια του στοματικού σεξ, επέλεγε πάντα γυναίκες χωρίς δόντια ή που φορούσαν μασέλα και την έβγαζαν κατά το σεξ.
Μετά από κάθε φόνο, πριόνιζε τα θύματά του και διατηρούσε τα μέρη των πτωμάτων στο διαμέρισμά του.
Η χρονική περίοδος που έπραξε ο Honka τα εγκλήματά του, έπαιξε κι αυτή το ρόλο της. Από την μία, αρκετά μακριά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε η χώρα να έχει ανακάμψει, έχοντας μάλιστα βιώσει ένα οικονομικό θαύμα, από την άλλη τόσο κοντά ώστε να παραμένουν αρκετά ζωντανά τα ψυχολογικά τραύματα αυτού του πολέμου.
Οι αντιδράσεις της αστυνομίας
Επειδή τα θύματα του Honka ήταν όλες ιερόδουλες, η αστυνομία δεν έδωσε την απαραίτητη σημασία στην εξαφάνισή τους (άλλωστε δεν υπήρχαν πτώματα).
Ταυτόχρονα όμως, δεν έδωσε επίσης την απαραίτητη σημασία στις καταγγελίες των υπολοίπων ενοίκων της πολυκατοικίας, όταν έκαναν παράπονα σχετικά με τη δυσοσμία στο διαμέρισμά του.
Ο Honka δικαιολογήθηκε στην αστυνομία λέγοντας ότι η μυρωδιά προέρχονταν από το διαμέρισμα πάνω από το δικό του, όπου ζούσαν κάποιοι Έλληνες (!) που μαγείρευαν «εξωτικά Ελληνικά φαγητά με πολλά μπαχαρικά».
Η εξήγησή του φάνηκε να πείθει την αστυνομία. Πάραυτα, ο Honka ξεκίνησε να χρησιμοποιεί αρωματικά μπλοκ τουαλέτας – ιδιαίτερα πεύκου – για να καλύψει την έντονη μυρωδιά, αλλά μάταια.
… ΜΟΛΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΗΚΕΣ
“Ο Γιώργος Λάμπρος κάνει σίγουρα μία εντυπωσιακή είσοδο στο χώρο της αστυνομικής μυθοπλασίας, συνδιάζοντας αριστοτεχνικά σε αυτή τη συλλογή τις περισσότερες κατηγορίες της λογοτεχνίας μυστηρίου.”
Η «καλή τύχη» της αστυνομίας
Ο Honka θα μπορούσε να απολαμβάνει την ελευθερία του και να αυξάνει τον αριθμό των θυμάτων του για πολύ καιρό ακόμη, αν δεν τον πρόδινε η κακή του τύχη.
Στις 15 Ιουλίου 1975, στις 03:37 π.μ., χτύπησε ο συναγερμός στον πυροσβεστικό σταθμό Ottensen.
Την ίδια ώρα που ο Fritz Honka βρισκόταν στη βάρδια του ως φύλακας σε ναυπηγείο, στο δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας στην Zeissstrasse 74, ένας Νορβηγός ναύτης που είχε απλήρωτο το ρεύμα και του το έκοψαν, αποκοιμήθηκε υπό το ρομαντικό φως των κεριών. Αποτέλεσμα ήταν να αρπάξει φωτιά το διαμέρισμα του και στη συνέχεια η φωτιά να επεκταθεί σε ολόκληρο το κτήριο. Σε αυτό το κτήριο βρισκόταν και το διαμέρισμα του Fritz Honka.
Οι πυροσβέστες που προσπάθησαν να ελέγξουν τις φλόγες, ανακάλυψαν έναν μερικώς αποσυντεθειμένο γυναικείο κορμό μέσα σε μια πλαστική σακούλα στο διαμέρισμα του Honka και ενημέρωσαν τις Αρχές. Στη συνέχεια έγινε έρευνα σε όλο το διαμέρισμα και ήρθαν στο φως όλο και περισσότερα μέλη ανθρωπίνων σωμάτων.
Μόλις ο Honka επέστρεψε στο σπίτι του το επόμενο πρωινό, τον περίμενε η αστυνομία.
Η ομολογία
Δεδομένης της χαμηλής νοημοσύνης του Honka, η ανάκριση δεν ήταν εύκολη. Η αστυνομία παράλληλα προσπαθούσε απεγνωσμένα να αναγνωρίσει την ταυτότητα των 4 πτωμάτων που είχε ανακαλύψει στο διαμέρισμά του ώστε να μπορέσει να στοιχειοθετήσει κατηγορία.
Τελικά, στις 29 Ιουλίου ο Fritz Honka ομολόγησε τις δολοφονίες του. Ως αιτία των πράξεων του παρουσίασε τον χλευασμό των γυναικών στην προτίμηση του για στοματικό σεξ αντί της σεξουαλικής επαφής. Ταυτόχρονα δήλωσε ότι επικοινωνούσε μαζί του ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης που τον παρακινούσε να προβεί σε αυτές τις δολοφονίες.
Τον Νοέμβριο του 1976, απέσυρε την ομολογία του, ισχυριζόμενος ότι δεν θυμόταν τίποτα.
Η υπόθεση του Fritz Honka μέσα από τον Γερμανικό τύπο
Όπως ήταν φυσικό, η υπόθεση σόκαρε τον τύπο της Γερμανίας.
«Τέσσερις γυναίκες τεμαχίστηκαν από νυχτοφύλακα», τιτλοφορεί η εφημερίδα «Bild».
«Ο μαζικός δολοφόνος ζούσε ανάμεσα σε κούκλες και πορνογραφία», γράφει άλλη εφημερίδα.
«Διασκέδαζε με σκληρά όργια», γράφει η «Hamburger Abendblatt».
Η «Morgenpost» παρουσιάζει: «Η σανίδα πάνω στην οποία ο Honka πριόνιζε τις νεκρές γυναίκες» και «ο θάλαμος βασανιστηρίων του δολοφόνου» και δημοσιεύει φωτογραφίες από το δωμάτιο του Honka.
Νέες μαρτυρίες
Μετά από τη δημοσίευση των εγκλημάτων του Honka στον Τύπο, πολλές ήταν οι γυναίκες – όλες ιερόδουλες – που κατέθεσαν στο αστυνομικό τμήμα του Αμβούργου ότι είχαν πάει κι οι ίδιες στο διαμέρισμα του.
Κάποιες γυναίκες έδειξαν σημάδια στο σώμα τους και δήλωσαν ότι προέκυψαν από την κακομεταχείρισή του Honka κατά τη διάρκεια του σεξ. Κάποιες άλλες κατέθεσαν ότι τους συμπεριφέρθηκε άσχημα και κατόρθωσαν να διαφύγουν από το διαμέρισμα.
Σε κάθε περίπτωση, κάποιες από αυτές είχαν σταθεί πολύ «τυχερές» εν αγνοία τους.
Η δίκη του Fritz Honka
Η δίκη του Honka έγινε στο Επαρχιακό Δικαστήριο του Αμβούργου. Ο δικηγόρος που τον εκπροσωπούσε ήταν ο διάσημος εκείνη την εποχή δικηγόρος του Μονάχου, Rolf Bossi.
Ο Bossi στήριξε την υπεράσπιση του σε τρία κυρίως σημεία:
Α. Στην υπόθεση ότι μόνο η περίπτωση της Anna Beuschel μπορούσε να χαρακτηριστεί ως δολοφονία. Οι υπόλοιπες είχαν παρακινηθεί από τα οράματα που είχε ο Honka με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, δεν ήταν προγραμματισμένες και διαπράχθηκαν μέσα στον πυρετό του σεξουαλικού πάθους.
Β. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και η συνήθης κατάχρηση αλκοόλ αποτελούν ελαφρυντικό παράγοντα, καθώς μειώνουν ακόμη περισσότερο τη νοητική του ικανότητα.
Γ. Αναφερόμενος στην ψυχιατρική αξιολόγηση του Honka, τον χαρακτήρισε ως «σοβαρή ψυχική ασθένεια με τιμή απόκλισης» («severe mental illness with a value of deviation»).
Στις 20 Δεκεμβρίου του 1976, το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον Fritz Honka για μία ανθρωποκτονία με δόλο και τρεις ανθρωποκτονίες από αμέλεια.
Κι ενώ αρχικά όλοι περίμεναν ότι η ποινή του Honka θα ήταν ισόβια κάθειρξη, τελικά καταδικάστηκε σε 15 χρόνια σε ψυχιατρείο.
Τα τελευταία χρόνια του Fritz Honka
Ο Honka έκτισε την ποινή του στην κλινική Ochsenzoll στο Αμβούργο. Από το 1993 αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή ενώ το 1996 αποφυλακίστηκε επίσημα. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια σε οίκο ευγηρίας στο Scharbeutz στη Βαλτική Θάλασσα, χρησιμοποιώντας το όνομα Peter Jensen. Αν και κανείς δεν γνώριζε ποιος πραγματικά ήταν, προς το τέλος της ζωής του παραπονιόταν ότι στο δωμάτιο του ερχόταν μια δυσωδία από νεκρά σώματα που αποσυντίθενται.
Στις 19 Οκτωβρίου 1998, ο Fritz Honka πέθανε σε ηλικία 63 ετών, στο νοσοκομείο του Langenhorn στο Αμβούργο, λόγω καρδιακής ανεπάρκειας.
Ο «τουριστικός» Fritz Honka
Τελικά, παρά την πυρκαγιά του 1975, το επί της οδού Zeissstrasse 74 κτήριο παραμένει όρθιο και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο.
Το ίδιο ισχύει και για την παμπ «Der goldene Handschuh» («Golden Glove», «Χρυσό γάντι») όπου σύχναζε ο Honka και «ψώνιζε» τα θύματά του.
Το όνομα «Χρυσό γάντι» το είχε πάρει η παμπ επειδή άνηκε σε έναν παλιό διάσημο μποξέρ. Σήμερα διατηρεί το παλιό της όνομα αλλά ονομάζεται ταυτόχρονα και «Honka-Stube» («το σαλόνι του Honka»). Πρόκειται για ένα αποπνικτικό καταγώγιο σε μια από τις πιο κακόφημες περιοχές του Αμβούργου, που όμως εκτός από τους περιθωριακούς και παραβατικούς θαμώνες του, εμφανίζονται συχνά και περίεργοι τουρίστες.
«Εδώ θα συναντήσεις, από την καθαρίστρια και τον λιμενεργάτη μέχρι τον εκατομμυριούχο. Οι χαμένες ψυχές θα σου πουν την ιστορία τους είτε θέλεις να την ακούσεις είτε όχι. Ό,τι μαθαίνεις εδώ, δεν θα το διαβάσεις στην εφημερίδα ή σε κάποιο βιβλίο και δεν θα το δεις σε καμία τηλεόραση. Μόνο εδώ θα γνωρίσεις την αγνή, αληθινή ζωή – χωρίς «βερνίκι» και θα δεις το Αμβούργο όπως πραγματικά είναι», αναφέρει ο τουριστικός οδηγός «hamburgtourist.info». (Η διεύθυνση του Golden Glove είναι: Hamburger Berg 2, 20359, Αμβούργο).
O Fritz Honka στη μουσική
Από το 1975 κι έπειτα, το όνομα και η ιστορία του Honka έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από Γερμανούς μουσικούς, κυρίως της underground και της ροκ μουσικής σκηνής.
Ενδεικτικά: HARRY HORROR – Gern hab ich die Frau`n gesägt RCA 1975 Fritz Honka!
O Fritz Honka στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο
Το 1989, ο Γερμανός σκηνοθέτης Andreas Scnaas γύρισε την «B-movie» χαμηλού budget ταινία τρόμου «Violent Shit» εμπνευσμένος από τα κατορθώματα του Fritz Honka. Παρότι η ταινία εισέπραξε πολύ κακές κριτικές, ο Scnaas προχώρησε σε «Violent Shit ΙΙ» το 1992 και «Violent Shit ΙΙΙ» το 1999.
Το 2016, ο Γερμανός συγγραφέας Heinz Strunk κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Der goldene Handschuh» («Το χρυσό γάντι») κερδίζοντας το Βραβείο Λογοτεχνίας Wilhelm Raabe. Το μυθιστόρημα περιέγραφε τη ζωή και το «έργο» του Fritz Honka.
Το 2019 ο Γερμανός τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτης Fatih Akin έκανε την κινηματογραφική μεταφορά του βιογραφικού μυθιστορήματος, με τον ίδιο τίτλο (αγγλ. «Golden Glove»).
Η προσέγγιση του Fatih Akin είναι απόλυτα ρεαλιστική σε εικόνες, ήχους, ακόμη και μυρωδιές, με αποτέλεσμα η ταινία να χρειάζεται γερά νεύρα για μπορέσει να τη δει κανείς. Γι’ αυτόν το λόγο άλλωστε και οι κριτικοί αλλά και μεγάλη μερίδα του κοινού, ήταν αρνητικοί και επιθετικοί απέναντι στην ταινία.
Παρότι το 1975 που αποκαλύφθηκαν τα εγκλήματα του Fritz Honka, ο Fatih Akin ήταν μόλις 2 ετών, ζούσε κι ο ίδιος με την οικογένεια του στο Αμβούργο. Αυτό ήταν ένα στοιχείο που έκανε την ταινία για τον Fatih λίγο «προσωπική».
«Για μένα, ο Honka ήταν ένας πραγματικός άνθρωπος από τη γειτονιά μου, την οποία και στιγμάτισε. Όταν ήμουν στο δημοτικό μας έλεγαν να είμαστε καλά παιδιά γιατί αλλιώς θα μας φάει ο Honka. Ήταν ο μπαμπούλας της παιδικής μου ηλικίας», δήλωσε σε συνέντευξή του. Και συμπλήρωσε:
«Όσοι αντέχουν ας δουν την ταινία μου. Οι άλλοι όχι».
Τον Fritz Honka υποδύεται με μεγάλη επιτυχία ο Jonas Dassler.
ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΓΑΝΤΙ Επίσημο Ελληνικό Trailer
Επίλογος
Ο Fritz Honka, ίσως να ήταν ένας «κατά λάθος» κατά συρροή δολοφόνος. Δεν ταίριαζε με το συνηθισμένο προφίλ του οργανωμένου serial killer που έχει καταγράψει το FBI – ήταν τελείως ανοργάνωτος. Τα εγκλήματά του ήταν ευκαιριακά, δεν παρακολουθούσε τα θύματά του, δεν σχεδίαζε τα εγκλήματα. Ήταν ένα «τέρας», γιατί δεν έμαθε ποτέ να είναι κάτι άλλο. Έζησε μέσα στην περιφρόνηση και την σκληρότητα και την ίδια ακριβώς συμπεριφορά ανταπόδωσε ο ίδιος στην κοινωνία.
Κι αυτό είναι τελικά που κάνει αυτή την υπόθεση, ακόμα και σήμερα, 50 χρόνια μετά, τόσο ανατριχιαστική.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
Πολύ ωραίο το ποστ σου!
Και ενώ παρακολουθώ γενικά συνεχώς serial killers και τις ιστορίες τους τον συγκεκριμένο δεν τον ήξερα. Θα δω και τις ταινίες!
Για μένα η καλύτερη ταινία του Fatih Akin. Πρώτη φορά μυρίζω το αίμα μέσα από την οθόνη