Βόρεια Κορέα: Park Myung-sik

Έγινε κατά συρροή δολοφόνος για το καλό της υγείας του

Απλά και μόνο μία εικονική στατιστική μας οδηγεί στο βέβαιο  συμπέρασμα ότι πολλά άτομα που έχουν το ψυχολογικό προφίλ να είναι κατά συρροή δολοφόνοι ζουν στη Βόρεια Κορέα, όπως και σε κάθε άλλη χώρα.

Λόγω όμως της έντονης λογοκρισίας στη χώρα, οι πληροφορίες που μπορέσαμε να μαζέψουμε για εγχώριους serial killers, ήταν ελάχιστες.

Τελικά ανακαλύψαμε ότι μέχρι και σήμερα, δύο μόνο Βορειοκορεάτες έχουν επίσημα αναγνωριστεί από την κυβέρνηση της χώρας, ως κατά συρροή δολοφόνοι: Ο Park Myung-sik με 12 θύματα και ο Kim Yong-se με 8 θύματα. Και οι δύο κατέληξαν στην κρεμάλα.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης του Park Myung-sik, ήταν όχι τόσο ο αριθμός των θυμάτων του, αλλά η ιδιομορφία των κινήτρων του.

Ο Park Myung–sik πριν γίνει κατά συρροή δολοφόνος

Από τα λίγα πράγματα που μάθαμε για τον Park Myung-sik (1951 – 10.1991), ήταν ότι ζούσε στο Sinpo, ένα λιμάνι στην επαρχία South Hamgyŏng. Εργαζόταν ως εργάτης σε ένα εργοστάσιο στην ίδια πόλη. Οι συνάδελφοί του τον περιέγραψαν ως ντροπαλό και συνεσταλμένο.

Η δύσκολη αρρώστια

Ύστερα από έντονους, μακροχρόνιους πόνους, αφού οι τοπικοί γιατροί δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν, ο Park νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο στο Hamhung, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βόρειας Κορέας. Εκεί διαγνώστηκε με κίρρωση του ήπατος. Η θεραπεία που του πρόσφεραν στο νοσοκομείο όχι μόνο δεν αντιμετώπιζε το πρόβλημα, αλλά δεν του ανακούφιζε καν τους πόνους.

Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, ο Park βρισκόταν σε απόγνωση. Τότε ένας συνάδελφός του, του μίλησε για έναν σαμάνο (šamán: ιερέας – μάγος – μάντης – γιατρός ενός πολύπλοκου αρχέγονου λατρευτικού και μαγικο – θρησκευτικού κινήματος που διαμορφώνεται γύρω από την τεχνική της έκστασης και της επικοινωνίας με τα πνεύματα).

Καθώς, μάλιστα, οι θρησκευτικές πρακτικές απαγορεύονται και διώκονται αυστηρά στη χώρα, ο συνάδελφος φρόντισε να του κλείσει ένα κρυφό ραντεβού με τον πιθανό σωτήρα του.

Η επίσκεψη που θα του αλλάξει τη ζωή

Όταν ο Park Myung-sik συνάντησε το σαμάνο, τον παρακάλεσε για πιθανές λύσεις με σκοπό να θεραπεύσει την ασθένειά του. Αρχικά ο μάντης δεν έδωσε καμία απάντηση στον Park. Του ζήτησε απλώς να τον επισκεφθεί και πάλι μετά από μερικές ημέρες.

Πράγματι, ύστερα από λίγες μέρες ο Park επέστρεψε στο σαμάνο, με ακόμη μεγαλύτερο πόνο. Αν και ο σαμάνος δεν είχε κάτι να του πει, ύστερα όμως από πιέσεις και παρακαλετά, υπέκυψε και έδωσε τη λύση:
«Ο μόνος τρόπος για να θεραπεύσει την ασθένειά του ο Park ήταν να καταναλώνει ανθρώπινα συκώτια! Τα θύματα θα έπρεπε να ήταν νεαρά και υγιή».

Απογοητευμένος ο Park από την παράλογη πρόταση του σαμάνου, επέστρεψε στο σπίτι του.

Ο καιρός περνούσε και ο πόνος γίνονταν όλο και μεγαλύτερος.
«Μήπως, τελικά; …» σκέφτηκε κάποια μοιραία στιγμή ο Park Myung-sik.

Το Modus Operandi

Από το τέλος του φθινοπώρου και για περίπου 60 ημέρες, στη Βόρεια Κορέα, είναι υποχρεωτικό για τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου να «δραστηριοποιούνται». Αυτό σημαίνει ότι στέλνονται στην επαρχία για να εργαστούν βοηθώντας στις αγροτικές δουλειές. Η δουλεία ξεκινάει στις 8 π.μ. και τελειώνει στις 6 μ.μ. Στη συνέχεια οι μαθητές κοιμούνται ομαδικά στις αγροικίες ή σε κοιτώνες.

Το modus operandi του Park ήταν να γυρίζει τις πιο  απομονωμένες φάρμες στα κοντινά αγροτικά χωριά και να αναζητάει νεαρά άτομα που εργάζονταν εκεί. Τότε παρέμενε κρυμμένος περιμένοντας για την κατάλληλη στιγμή και στο τέλος επιτίθονταν στο θύμα του.

Και οι δολοφονίες ξεκινούν

Η πρώτη δολοφονία έγινε τον Απρίλιο του 1990.
Γύρω στις 11 το βράδυ, ενώ τα παιδιά ύστερα από μία εξουθενωτική ημέρα κοιμόντουσαν βαριά, ο Park Myung-sik εισέβαλε σε έναν από τους κοιτώνες. Αφού διάλεξε τυχαία μια 15χρονη μαθήτρια, κάλυψε με το χέρι του το στόμα της και αμέσως τη μαχαίρωσε μία αλλά μοιραία φορά.

Στη συνέχεια επιχείρησε να τη μεταφέρει κάπου πιο απομονωμένα ώστε να αφαιρέσει το συκώτι της. Ωστόσο, καθώς άκουσε τα σκυλιά να γαβγίζουν ανήσυχα και στη συνέχεια ανθρώπινες φωνές, εγκατέλειψε το πτώμα της κοπέλας και τράπηκε σε φυγή. Η κοπέλα βρέθηκε με βαριά αιμορραγία αλλά ακόμη ζωντανή. Το επόμενο όμως πρωί, ξεψύχησε.

Τα μακάβρια δείπνα

Λίγες μέρες αργότερα, ένας αγρότης σε μια φάρμα 4 χιλιόμετρα κοντά στο σημείο του πρώτου φόνου, βρήκε το ακρωτηριασμένο σώμα μιας άλλης μαθήτριας. Η κοιλιά της κοπέλας είχε ανοιχθεί και το συκώτι της έλειπε. Ο ίδιος ο αγρότης βλέποντας αυτή την εικόνα, λιποθύμησε.

Το επόμενο θύμα βρέθηκε στην ίδια κατάσταση, στο κέντρο της πόλης Sinpo. Αυτή τη φορά επρόκειτο για μια 20χρονη γυναίκα – το μεγαλύτερο σε ηλικία θύμα του Park Myung-sik.

Οι μακάβριες δολοφονίες συνεχίζοντας για τους επόμενους μήνες.
Οι κάτοικοι της πόλης και των γύρω χωριών, είχαν τρομοκρατηθεί και τα βράδια κλείνονταν στα σπίτια τους.

Η αντίδραση της αστυνομίας

Οι αρχές της Βόρειας Κορέας ερεύνησαν τις υποθέσεις αλλά δεν κατάφεραν να βρουν στοιχεία.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το 1990 στη Βόρεια Κορέα, όχι μόνο η ανάλυση DNA δεν υπήρχε, αλλά δεν διέθεταν καν μια βάση δεδομένων δακτυλικών αποτυπωμάτων (δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 2000).

Ο λαός έριχνε ευθύνες στο κράτος για την ανικανότητα του να βρει το δολοφόνο. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που όταν ο επικεφαλής γραμματέας του κόμματος του Sinpo πήγε σε συνάντηση στην πρωτεύουσα Pyongyang  του έδωσαν το παρατσούκλι «Στρατηγός δολοφόνος».

Η κατάσταση έγινε τόσο άσχημη που ο ίδιος ο Kim il-sung  (Πρόεδρος και απόλυτος ηγέτης της Βόρειας Κορέας από το 1948 μέχρι το θάνατό του το 1994), εξουσιοδότησε τα μέσα ενημέρωσης, τόσο την Κρατική Τηλεόραση (Chosun Central TV) όσο και την ελεγχόμενη από το κράτος εφημερίδα Rodong Sinmunμ,  να δημοσιοποιήσουν την υπόθεση και να ενημερώσουν το κοινό.

(Παρατήρηση: Αυτές οι δημοσιεύσεις έγιναν γνωστές στη γειτονική Νότια Κορέα που αμέσως αποκάλυψε τις συνεχιζόμενες κατά συρροή δολοφονίες στον υπόλοιπο κόσμο).

Η σύλληψη και η ομολογία

Τον Οκτώβριο του 1990, ο Park επιχείρησε να απαγάγει το επίδοξο 13^ο θύμα του, μία μαθήτρια  που επέστρεφε από το κοινοτικό αγρόκτημα. Η νεαρή κοπέλα αντιστάθηκε και άρχισε να φωνάζει. Ο Park προσπάθησε να διαφύγει, αλλά έγινε αντιληπτός από πολίτες που του έκλεισαν τον δρόμο και του επιτέθηκαν. Αφού τον ακινητοποίησαν, τον  προσήγαγαν στο αστυνομικό τμήμα.

Η αστυνομία δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να αποσπάσει την ομολογία του Park Myung-sik για όλα τα εγκλήματα. Κατά την ανάκριση, τους αποκάλυψε το κίνητρό του και τον σαμάνο που τον οδήγησε στις πράξεις του.

Αμέσως συνελήφθη και ο σαμάνος.

Ο λαός έδωσε στον Park το παρατσούκλι «The Liver Harvester» (ελλ. ερμηνεία: «η θεριστική μηχανή του συκωτιού»).

… ΜΟΛΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΗΚΕΣ

“Ο Γιώργος Λάμπρος κάνει σίγουρα μία εντυπωσιακή είσοδο στο χώρο της αστυνομικής μυθοπλασίας, συνδιάζοντας αριστοτεχνικά σε αυτή τη συλλογή τις περισσότερες κατηγορίες της λογοτεχνίας μυστηρίου.”

Η δίκη

Η δίκη του Park Myung-sik πραγματοποιήθηκε στα μέσα Οκτωβρίου 1991 ενώπιον του Λαϊκού Δικαστηρίου στο Sinpo.
Ο ίδιος παραδέχτηκε ην ενοχή του.
Καταδικάστηκε σε θάνατο.

Ο σαμάνος καταδικάστηκε σε 15 χρόνια καταναγκαστικά έργα σε ειδική σωφρονιστική αγροτική φυλακή. Αν και οι συνθήκες σε μια τέτοια φυλακή έχουν συνήθως ως συνέπεια ο κρατούμενος πολύ σύντομα να χάνει τη ζωή του, είτε από την εξαθλίωση είτε από τη βία των δεσμοφυλάκων, ο σαμάνος εξέτισε πλήρως την ποινή του και αφέθηκε ελεύθερος το 2006, εξορισμένος όμως σε άλλη επαρχία.

Ένα μήνα μετά τη δίκη, ο Park Myung-sik εκτελέστηκε δημόσια με απαγχονισμό.

Το αντίκτυπο στο εξωτερικό

Με την διάρρευση της υπόθεσης στο δυτικό κόσμο, η Βόρεια Κορέα επικρίθηκε ότι ενώ είναι μια χώρα που ισχυρίζεται ότι βασίζεται στην «ιδεολογία Juche», οι κάτοικοι όμως της χώρας τελικά προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους βασιζόμενοι σε μαγείες και μαγγανείες. 

Τι είναι η ιδεολογία Juche

Σύμφωνα με την «ιδεολογία Juche» (ή ιδεολογία της Εθνικής Αυτάρκειας), η ευημερία της κορεατικής κοινωνίας θα έρθει όταν ο λαός και το κράτος κατακτήσουν την αυτάρκεια και την ανεξαρτησία σε όλους τους τομείς.

Σύμφωνα με τον ορισμό που έδωσε ο ίδιος ο Kim il-sung:
«Juche, σημαίνει, με λίγα λόγια, να γίνει ο καθένας από μας κύριος της επανάστασης και της ανασυγκρότησης της χώρας μας. Αυτό σημαίνει να κρατάμε σταθερά μια ανεξάρτητη θέση, απορρίπτοντας την εξάρτηση από τους άλλους, να χρησιμοποιεί ο καθένας το δικό του μυαλό, να πιστεύει στη δική του δύναμη, επιδεικνύοντας το επαναστατικό πνεύμα της αυτοδυναμίας λύνοντας έτσι τα δικά του προβλήματα με δική του ευθύνη κάτω από όλες τις περιστάσεις.» 

Kim Yong–se – Ο δεύτερος κατά συρροή δολοφόνος της Βόρειας Κορέας

Αν οι πληροφορίες που μπορέσαμε να συλλέξουμε για τον Park Myung-sik ήταν ελάχιστες, για τον Kim Yong-se ήταν πραγματικά μηδενικές.

Γνωρίζουμε ότι δολοφόνησε 8 γυναίκες. Αφού τις έβαζε στο αυτοκίνητό του (πιθανόν να επρόκειτο για οδηγό ταξί) τις παρέσυρε σε ένα ορυχείο ασβέστη. Εκεί τις βίαζε και στη συνέχεια τις δολοφονούσε. Ο τόπος του εγκλήματος που επέλεγε ήταν βολικός και για την εξαφάνιση του πτώματος. Τα νεκρά θύματα του τα έκαιγε μέσα σε έναν λέβητα, ενώ λέγεται ότι έτρωγε και μέρος από τη σάρκα τους.

Τελικά συνελήφθη, επειδή το τελευταίο του θύμα βιασμού, ήταν τόσο όμορφη που λυπήθηκε να τη σκοτώσει και την άφησε ελεύθερη.

Βορειοκορεάτης serial killer; μόνο στον κινηματογράφο

Η αστυνομική ταινία δράσης «V.I.P.» του 2017, σε σκηνοθεσία Park Hoon-jung, παρουσιάζει τις αρχές της Νότιας και της Βόρειας Κορέας να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να συλλάβουν έναν ύποπτο δολοφόνο και γιο υψηλόβαθμου στρατηγού της Βόρειας Κορέας.

Η έρευνα για τους κατά συρροή δολοφόνους στη Βόρεια Κορέα, μας οδηγεί σχεδόν προστακτικά στο επόμενο μας άρθρο:

Η Νομοθεσία στη Βόρεια Κορέα – Ασυνήθιστοι Νόμοι που δεν μπορείτε να φανταστείτε ότι ισχύουν.

ΓΙΩΡΓΟΣ  ΛΑΜΠΡΟΣ