Ένα τυχαίο δυστύχημα ή μια ανεξιχνίαστη δολοφονία, που σήμανε την αντίστροφη πορεία για τον Ωνάση;
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης (30.04.1948-23.01.1973) ήταν γιος του μεγιστάνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση (15 ή 20.01.1906 – 15.03.1975) και της Αθηνάς (Τίνα) Λιβανού (19.03.1929 – 10.10.1974).
Τα παιδικά χρόνια του Αλέξανδρου Ωνάση
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1948 ενώ δύο χρόνια αργότερα γεννήθηκε η αδελφή του, Χριστίνα (11.12.1950 – 19.11.1988).
Η οικογένεια ζούσε ανάμεσα στο Παρίσι, τη Γαλλική Ριβιέρα, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, το από το 1963 ιδιόκτητο Λευκαδίτικο νησί Σκορπιός και την πολυτελή θαλαμηγό «Χριστίνα» («Christina O»).
Η λίστα των προσκεκλημένων του Ωνάση στη «Χριστίνα» συχνά συμπεριλάμβανε προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, όπως ο Πρόεδρος της Αμερικής John F. Kennedy, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Winston Churchill, ο βασιλιάς της Αιγύπτου και του Σουδάν Farouk A’ και ο πρίγκηπας του Μονακό Rainier Γ’. Δεν έλειπαν και προσωπικότητες από τον χώρο του θεάματος όπως η Grace Kelly, η Greta Garbo, η Marilyn Monroe, η Elizabeth Taylor, ο Richard Burton, ο Frank Sinatra και φυσικά η Μαρία Κάλλας.
Ο νεαρός Αλέξανδρος Ωνάσης
Ως νεαρός ο Αλέξανδρος ήταν μετρημένος και χαμηλών τόνων, σε αντίθεση με την αδελφή του Χριστίνα.
Με το τέλος του σχολείου ο πατέρας του τον αποτράβηξε από τις σπουδές για να τον «στρώσει» στη δουλειά. Παρόλα αυτά ο Αλέξανδρος, χωρίς καμία ιδιαίτερη μόρφωση, είχε μεγάλη ευστροφία και ταλέντο στις μηχανές.
Χόμπι – ή μάλλον «πάθος» – του νεαρού Αλέξανδρου ήταν η ταχύτητα, τα γρήγορα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα.
Αν και δεν υπήρχαν ιδιαίτερες συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια, ο Αλέξανδρος ήταν περισσότερο προσκολλημένος με τη μητέρα του παρά με τον Αριστοτέλη Ωνάση, που ως πολυάσχολος περνούσε μεγάλα διαστήματα μακριά από την οικογένεια.
Έτσι, όταν ο Αριστοτέλης εγκατέλειψε την Τίνα για την Μαρία Κάλλας, η σχέση των δύο αντρών έγινε ακόμη πιο απόμακρη. Αυτό συνεχίστηκε και με τον δεύτερο γάμο του Αριστοτέλη, με την πρώην «Πρώτη Κυρία» των ΗΠΑ, Jackie Kennedy (28.09.1929 – 19.05.1994).
Ο έρωτας με την Fiona Campbell – Thyssen
Η Fiona Frances Elaine Campbell-Walter (25.06.1932-), πρώην βαρόνη Thyssen-Bornemisza de Kászon et Impérfalva, ήταν κόρη Άγγλου αξιωματούχου και γεννήθηκε στη Νέα Ζηλανδία.
Τη δεκαετία του 1950 έκανε μεγάλη καριέρα ως μοντέλο της «Vogue». Ζούσε κυρίως στο Λονδίνο και το St. Moritz αλλά κυκλοφορούσε σε όλα τα ευρωπαϊκά «σαλόνια».
Στενή φίλη της Ευγενίας Νιάρχου (κόρη του Σταύρου Λιβανού και σύζυγος του Σταύρου Νιάρχου) δέχτηκε πρόθυμα την πρόσκληση σε πάρτι από την θεία της φίλης της και μητέρα του Αλέξανδρου, Τίνα Λιβανού. Εκεί γνώρισε τον κατά 16 χρόνια μικρότερο της, Αλέξανδρο Ωνάση. Εκείνη είχε μόλις χωρίσει από τον Βαρόνο και είχε 2 παιδιά. Εκείνος, την ερωτεύτηκε παράφορα.
Τον δεσμό του Αλέξανδρου με τη Fiona ποτέ δεν τον δέχτηκε ο Αριστοτέλης Ωνάσης και προσπαθούσε να τον διαλύσει με κάθε μέσο.
Ο Αλέξανδρος στις επιχειρήσεις
Παρόλη την όχι και τόσο ζεστή σχέση μεταξύ τους, ο «Αρίστος» είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Αλέξανδρο και τον προόριζε ως διάδοχο στις επιχειρήσεις του.
Από το 1957 ο Ωνάσης έχει αγοράσει από το ελληνικό κράτος την αεροπορική εταιρία ΤΑΕ και την έχει ονομάσει «Ολυμπιακή Αεροπορία». Το 1971 ιδρύει την θυγατρική εταιρία «Ολυμπιακή Αεροπλοΐα». Γενικό διευθυντή ορίζει τον γιο του Αλέξανδρο.
Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 1973
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης βρίσκεται στην Αθήνα. Μένει στην μόνιμα κλεισμένη για την οικογένεια Ωνάση, σουίτα του Hilton.
Έχει κανονίσει μια πτήση με το μικρό υδροπλάνο «Piaggio SX 80C – 136», το αγαπημένο αεροσκάφος του Αριστοτέλη. Το συγκεκριμένο υδροπλάνο το χρησιμοποιούσε ο Ωνάσης για να μεταβεί στη θαλαμηγό του, Χριστίνα. Ο Αλέξανδρος εκείνη την εποχή προσπαθούσε να τον πείσει ότι καλύτερα θα ήταν να το αντικαταστήσει με ένα ελικόπτερο.
(Αν ο «Αρίστος» είχε τότε ακούσει τον γιο του, ο Αλέξανδρος Ωνάσης θα ήταν ίσως ακόμη ζωντανός).
Από το πρωί περίμενε την άφιξη του νέου Αμερικανού πιλότου Don McCusker, που θα αντικαταστούσε τον προηγούμενο πιλότο Donald MacGregor ο οποίος είχε ένα πρόβλημα με καρδιακές αρρυθμίες και αδυνατούσε προσωρινά να ανανεώσει το πιστοποιητικό υγείας του.
Ο Αλέξανδρος θα παρουσίαζε το αεροπλάνο στον νέο του πιλότο και θα τον «εξέταζε» για να επιβεβαιώσει την πρόσληψη του.
Ο ίδιος στη συνέχεια σκόπευε να φύγει με ένα Lear Jet για το καρναβάλι του Ρίο στη Βραζιλία. Η Αεροσυνοδός της Ολυμπιακής, Μαρία Μπαρούμη, δήλωσε όμως ότι την είχε ενημερώσει ο Αλέξανδρος ότι θα πήγαινε στο Monte Carlo. Από την άλλη, η Fiona Campbell – Thyssen ισχυρίζεται ότι είχε κανονίσει πρώτα να περάσει από την Αγγλία για να την συνοδέψει στον γάμο του αδελφού της.
Όπου κι αν τελικά σκόπευε να πάει ο Αλέξανδρος, το σίγουρο ήταν ότι βιαζόταν να τελειώσει με αυτή την «αγγαρεία» που του είχε αναθέσει ο πατέρας του και να φύγει.
Έτσι ο πιλότος που έφτασε το μεσημέρι, χωρίς να ξεκουραστεί από το ταξίδι του, οδηγήθηκε κατευθείαν στο υπόστεγο όπου περίμενε το υδροπλάνο.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Αλέξανδρος Ωνάσης είχε συμπληρώσει 1.500 ώρες πτήσεις.
Το τραγικό δυστύχημα
Στις 15:21, κάθισαν στο πηδάλιο, αριστερά ο McCusker και δεξιά ο Αλέξανδρος Ωνάσης. Στο πίσω κάθισμα καθόταν ο Donald MacGregor, ο οποίος επίσης θα βοηθούσε στην εξέταση του νέου πιλότου. Το Piaggio απογειώθηκε από τον διάδρομο απογείωσης 33.
Δευτερόλεπτα μετά, πριν καν προλάβει να φτάσει τα 50 μέτρα ύψος και με ταχύτητα 160 χλμ. την ώρα, ο πιλότος έστριψε το πηδάλιο αριστερά ώστε να πάρει στροφή πάνω από το Σαρωνικό. Όμως το αεροπλάνο πήρε απότομη δεξιά στροφή κι έπεσε, με το δεξί φτερό να χτυπάει πρώτο στο έδαφος. Έτσι με το πλάι σύρθηκε για 86 μέτρα.
Οι δυο συνεπιβάτες του Αλέξανδρου τραυματίστηκαν σοβαρά.
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης όμως, τραυματίστηκε θανάσιμα. Τα όργανα ελέγχου του είχαν συνθλίψει το κεφάλι.
Οι μάταιες προσπάθειες των γιατρών
Αμέσως ο Αλέξανδρος διακομίστηκε αρχικά στο νοσοκομείο της αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και στη συνέχεια στο ΚΑΤ.
Οι γιατροί ξεκίνησαν χειρουργική επέμβαση, γνωρίζοντας όμως ότι είχε δημιουργηθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στον εγκέφαλο του νεαρού.
Όταν έμαθε το γεγονός ο Αριστοτέλης Ωνάσης, βρισκόταν στη Νέα Υόρκη. Αμέσως έστειλε στην Ελλάδα ένα αεροπλάνο από την Βρετανία με μοναδικό επιβάτη τον νευροχειρουργό Alan Richardson.
Ταυτόχρονα αναχώρησε ο ίδιος για την Ελλάδα, παίρνοντας μαζί του την Jackie αλλά και τον κορυφαίο νευροχειρουργό της Αμερικής, Pokin με δύο ακόμη συνεργάτες του.
Το τέλος του Αλέξανδρου Ωνάση
Φτάνοντας την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο, ο Αριστοτέλης Ωνάσης μαθαίνει τα νέα από όλο το επιτελείο των γιατρών:
«Βαριά κρανιο-εγκεφαλική κάκωση. Η καρδιά λειτουργεί με μηχανική υποστήριξη, αλλά ο εγκέφαλος όχι. Ο Αλέξανδρος είναι κλινικά νεκρός».
Αν και αρχικά ο Αριστοτέλης Ωνάσης σκέφτηκε να παγώσει το σώμα του γιου του κρυογονικά, μέσω της Αμερικάνικης εταιρίας Life Extension Society, οι γιατροί τον συμβούλεψαν να μην το κάνει και να διατάξει τη διακοπή των μηχανημάτων, λέγοντας του ότι: «κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί στη ζωή είναι άσκοπη και βασανιστική».
Τελικά, στις 7 το απόγευμα, ο μεγιστάνας έδωσε την εντολή αποσύνδεσης του μηχανήματος που κρατούσε ζωντανή την καρδιά του μοναχογιού του.
Λέγεται, ότι εκείνη τη στιγμή μονολόγησε:
«Δεν μπορώ να καταλάβω, πώς μέσα σε λίγες ώρες έγινα ο φτωχότερος άνθρωπος στον κόσμο».
Η Ταφή
Επιθυμία του Αριστοτέλη ήταν να ταφεί ο γιος του στον Σκορπιό. Ο ίδιος όμως δεν άντεξε να παραβρεθεί στην κηδεία και την ίδια ώρα επέλεξε να επιστρέψει στην Αμερική.
Μια θεωρία λέει ότι ο Ωνάσης είχε επιλέξει να ταριχεύσει το σώμα του Αλέξανδρου και να το βάλει σε Μαυσωλείο στον Σκορπιό. Όμως, ενώ ο Αλέξανδρος ήταν 20 ημέρες άταφος, ο Αρχιεπίσκοπος Λευκάδος επέμεινε στην ταφή του νεαρού και απείλησε τον Ωνάση ότι θα έπρεπε είτε να τον θάψει είτε να τον πάρει από το νησί. Ο Ωνάσης που δεν ήθελε η σωρός του γιου του να φύγει από τον Σκορπιό, επέλεξε τελικά την ταφή.
Στη μνήμη του Αλέξανδρου, ο Αριστοτέλης συνέστησε το «Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης» με έδρα το Vaduz (πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν) και κεντρικά γραφεία στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα κοινωφελές ίδρυμα που δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα στους τομείς του πολιτισμού, της παιδείας και της υγείας στην Ελλάδα.
Η υπόλοιπη οικογένεια Ωνάση
Ύστερα από το χαμό του Αλέξανδρου ο Αριστοτέλης Ωνάσης έχασε κάθε νόημα για τη ζωή.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1974, η μητέρα του Αλέξανδρου, Τίνα Λιβανού έβαλε τέλος στη ζωή της μετά από κατάποση μεγάλης δόσης βαρβιτουρικών. Ήταν μόλις 45 ετών.
Την επόμενη χρονιά, στις 15 Μαρτίου 1975, ο Αριστοτέλης Ωνάσης αφήνει την τελευταία του πνοή από μυασθένεια (Myasthenia Gravis) σε Αμερικάνικο νοσοκομείο στο Παρίσι.
Η Χριστίνα Ωνάση, μετά από 4 αποτυχημένους γάμους έφερε στον κόσμο την Αθηνά το 1985. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αργεντινή και ήταν έτοιμη να παντρευτεί τον Γιώργο Τσολμεκτόγλου, πρόεδρο της ελληνικής παροικίας του Buenos Aires. Στις 19 Νοεμβρίου 1988, η 37χρονη Χριστίνα βρέθηκε νεκρή στην μπανιέρα της βίλας της φίλης της Μαρίνας Ντοντέρος.
Ακούστηκαν σενάρια για αυτοκτονία αλλά και για δολοφονία. Η ιατροδικαστική έκθεση πάντως δήλωσε ως αιτία θανάτου καρδιακή ανακοπή που οφείλετο σε πνευμονικό οίδημα και που πιθανόν να προήρθε από τον συνδυασμό χαπιών που έπαιρνε για αδυνάτισμα με αντικαταθλιπτικά χάπια.
Ο Αριστοτέλης και η Χριστίνα θάφτηκαν στον Σκορπιό, δίπλα στον τάφο του Αλέξανδρου.
Τα αίτια του θανάτου του Αλέξανδρου Ωνάση
Ο θάνατος του Αλέξανδρου είχε ως αποτέλεσμα να λυγίσει έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον πλανήτη, την εποχή που θεωρούνταν αλώβητος και άτρωτος.
Μήπως λοιπόν δεν ήταν τυχαίο γεγονός; Ποιοι θα μπορούσαν να επωφεληθούν, ατομικά ή κοινωνικά, από την ψυχολογική πτώση και την απόσυρση του Ωνάση από την παγκόσμια αγορά;
Οι πρώτες κατηγορίες
Οι Αθηναϊκές εφημερίδες έγραψαν στις 13 Φεβρουαρίου 1973:
«Ο πιλότος Donald McCusker, 49 ετών, από το Οχάιο, πιλότος του αεροπλάνου που συνετρίβη κατά την απογείωση σκοτώνοντας τον Αλέξανδρο Ωνάση, προφυλακίστηκε χθες εν αναμονή της δίκης του για ανθρωποκτονία από αμέλεια».
Γρήγορα όμως τα στοιχεία απέδειξαν ότι το δυστύχημα δεν ήταν ευθύνη πιλότου και ο McCusker αφέθηκε ελεύθερος ενώ αργότερα έλαβε από την εταιρία του Ωνάση, 800.000 δολάρια ως αποζημίωση.
Στη συνέχεια κατηγορήθηκαν 7 μηχανικοί της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Στις 7 Νοεμβρίου 1977, το δικαστήριο τους κήρυξε αθώους.
Τα στοιχεία της έρευνας
Τρεις μήνες μετά το τραγικό συμβάν, βγήκαν 3 πορίσματα. Επρόκειτο για πορίσματα από την Επιτροπή Διερεύνησης Ατυχημάτων της Πολιτικής Αεροπορίας του Ελληνικού Κράτους, την Επιτροπή της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας για την Ασφάλεια Πτήσεων και την αξιολόγηση του βρετανού τεχνικού εμπειρογνώμονα Adam Hunter, τον οποίο είχε προσλάβει ανεξάρτητα ο Αριστοτέλης Ωνάσης.
Και τα 3 πορίσματα συνέκλιναν στο σημείο ότι το ατύχημα δεν ήταν αποτέλεσμα κακής τεχνικής ή λάθος του πιλότου. Τα πηδάλια κλήσεως του αεροπλάνου είχαν τοποθετηθεί ανάποδα (τα καλώδιά τους), με αποτέλεσμα το πιλοτήριο να δέχεται αντίθετες εντολές. Γι’ αυτό και όταν έστριψε ο πιλότος αριστερά το αεροπλάνο έγειρε δεξιά.
Ο μηχανικός αεροσκαφών Δημήτριος Πιπεράκης που ήταν υπεύθυνος για τα πηδάλια εξέφρασε με βεβαιότητα ότι τα συρματόσχοινα των πηδαλίων κλήσης τα είχε εποπτεύσει ο ίδιος και ήταν σωστά. Όμως το αεροσκάφος ήταν αραγμένο μέσα στο υπόστεγο για 3 περίπου μήνες οπότε θα μπορούσε να είχε γίνει δολιοφθορά.
Η άποψη του Αριστοτέλη Ωνάση
Ο ίδιος ο Αριστοτέλης Ωνάσης ποτέ δεν δέχτηκε ότι ο θάνατος του γιού του ήταν δυστύχημα. Χωρίς να δηλώσει επίσημα ποιους υποπτευόταν, ήταν βέβαιος ότι επρόκειτο για δολοφονία.
Ο Ωνάσης όρισε αμοιβή 1 εκατομμύριο δολάρια για όποιον παρουσίαζε στοιχεία. Η αμοιβή αυτή μάλιστα ισχύει μέχρι και σήμερα.
Η πτώση του Lear Let ένα χρόνο νωρίτερα
Κάποιοι συνδύασαν αμέσως το θάνατο του Αλέξανδρου με την πτώση ενός Lear Jet του Ωνάση, στις 18 Φεβρουαρίου 1972 ανοιχτά των ακτών της Νίκαιας. Το αεροσκάφος είχε πέσει στη θάλασσα χωρίς ποτέ να διαπιστωθούν τα αίτια και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο των δύο πιλότων (αδέλφια Κουρή). Από κάποια τμήματα της ατράκτου που ανασύρθηκαν από τη θάλασσα δημιούργησαν υποψίες για πιθανή έκρηξη από ωρολογιακή βόμβα.
Το Lear Jet είχε απογειωθεί από την Αθήνα και πήγαινε στη Νίκαια για να παραλάβει τον Αλέξανδρο Ωνάση για να τον μεταφέρει στο Παρίσι. Όμως μια φωτογράφιση μόδας που γίνονταν στο αεροσκάφος είχε ως συνέπεια μια μεγάλη καθυστέρηση στην αναχώρηση του.
Αυτό είχε δημιουργήσει τότε την υπόθεση ότι αν πράγματι υπήρχε ωρολογιακή βόμβα, τότε πιθανόν να είχε προγραμματιστεί για την ώρα που θα βρισκόταν και ο Αλέξανδρος στο αεροπλάνο και ίσως αυτή η καθυστέρηση να του έσωσε (έστω προσωρινά) τη ζωή.
Ο Αλέξανδρος εκείνη την εποχή είχε ζητήσει από τον πατέρα του να χρηματοδοτήσει τις έρευνες για την ανέλκυση του αεροπλάνου και την αναζήτηση των αιτιών του δυστυχήματος. Είχε μάλιστα προτείνει και στον διάσημο ωκεανογράφο Jacques Yves Cousteau (11.06.1910 – 25.06.1997) να αναλάβει την ανέλκυση. Όμως ο Αρίστος, για μια ακόμη φορά δεν είχε ακούσει τον γιό του.
Οι μάρτυρες του γεγονότος
Ο δικηγόρος του συγκυβερνήτη, Stuart Speiser, ειδικός στο αεροπορικό δίκαιο, έγραψε ένα βιβλίο για το δυστύχημα («The Deadly Sins of Aristotle Onassis», εκδόσεις ACW Press). Μέσα στο βιβλίο του κατηγορεί τον ίδιο τον Αριστοτέλη Ωνάση για το θάνατο του γιου του και πιο συγκεκριμένα την αδιαφορία, την απληστία και την αλαζονεία του.
Πέραν όμως αυτού, ο Speiser κάνει και μια πολύ σημαντική διαπίστωση: Όλοι οι άνθρωποι που έχουν σχέση με το γεγονός του δυστυχήματος, έχουν χάσει τη ζωή τους.
Λόγω της υπέρογκης για την εποχή επικήρυξης που πρόσφερε ο Ωνάσης, δεν ήταν λίγοι οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ που ασχολήθηκαν με την υπόθεση.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Δημήτρης Χαλκιαδάκης. Ενώ έχει ανακοινώσει ότι είχε συγκεντρώσει πολλά στοιχεία για την υπόθεση και βρισκόταν πολύ κοντά στην εξιχνίαση της, στις 17 Απριλίου 1975 σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα όταν φορτηγό έσπρωξε το αυτοκίνητο του έξω από το δρόμο στα κοντά στα Καμένα Βούρλα. Η σύζυγός του Τόνια Κολυβά – Χαλκιαδάκη υποστηρίζει μέχρι και σήμερα ότι ο σύζυγός της δολοφονήθηκε για να μην προβεί σε αποκαλύψεις. Το φορτηγό που προκάλεσε το «δυστύχημα» δεν βρέθηκε ποτέ. Το ίδιο και τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει ο ερευνητής.
Τα τραύματα του Αλέξανδρου
Μία διαφορετική θεωρία που στηρίζεται στην μαρτυρία του πιλότου και φίλου του Αλέξανδρου Ωνάση, Γρηγόρη Κουρή, λέει ότι ο τρόπος των τραυμάτων στο κεφάλι του θύματος δεν δικαιολογείται από τον τρόπο της πτώσης του αεροσκάφους.
Με αυτή την αφορμή κάποιοι υποστηρίζουν ότι το θανατηφόρο τραύμα στον Αλέξανδρο προήρθε στη συνέχεια. Ότι δηλαδή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο της βάσης του Ελληνικού που τότε ήταν Αμερικάνικη στρατιωτική βάση, ξυλοκοπήθηκε εσκεμμένα από τους Αμερικανούς.
Όμως στην ουσία δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει αυτή τη θεωρία.
Είχε σχέση η Jackie με τη δολοφονία;
Σύμφωνα με συνέντευξη που έδωσε η οικονόμος του Ωνάση, Γεωργία Βέττα («Αποκαλυπτικά», 23.07.2017) η Jackie Kennedy – Onassis ήταν εκείνη που επέμενε να είναι ο Αλέξανδρος αυτός που θα έδειχνε το αεροπλάνο στον νέο πιλότο. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε επιλέξει να αποφύγει την μοιραία πτήση γιατί ήθελε εκείνη την ημέρα να βρίσκεται στη Βραζιλία. Όμως η πίεση της Jackie ήταν μεγάλη.
Άλλη μία «σύμπτωση»
Στις 22 Ιανουαρίου 1973, στις 15:39, την ίδια στιγμή που πεθαίνει ο Αλέξανδρος Ωνάσης, ο 36ος Πρόεδρος της Αμερικής Lyndon B. Johnson σήκωσε το τηλέφωνο της κρεβατοκάμαρας του στο ράντζο του στο Texas και προσπάθησε μάταια να μιλήσει με τους μυστικούς πράκτορες που βρίσκονταν κι αυτοί στο ράντζο. Χωρίς να καταλάβουν τι ήθελε να τους πει, έτρεξαν αμέσως στην κρεβατοκάμαρα όπου βρήκαν τον Johnson να κρατάει ακόμα το ακουστικό του τηλεφώνου, αναίσθητο και να μην αναπνέει.
«Καρδιακή προσβολή» δηλώθηκε ως αιτία θανάτου του 64χρονου Προέδρου.
Ποιοι τελικά μπορεί να ήταν οι υπεύθυνοι της δολοφονίας;
Ως «δολοφόνοι» του Αλέξανδρου Ωνάση έχουν υποδειχθεί κατά καιρούς:
# Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA).
# Ο Σταύρος Νιάρχος, ως ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του Ωνάση στη ναυτιλία.
# Το καθεστώς των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα.
# Οι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή.
Η σχ΄εση του Αριστοτέλη Ωνάση με την Ολυμπιακή
Μια από τις πολλές συγκρούσεις μεταξύ πατέρα και υιού Ωνάση, είχε να κάνει με το καθεστώς που υπήρχε στους υπαλλήλους της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Ο Αριστοτέλης θεωρούνταν ένας σκληρός και απολυταρχικός εργοδότης ενώ ο Αλέξανδρος ήταν πιο διαλλακτικός. Στην ιστορία έχει μείνει η «πανολυμπιακή απεργία» του 1965, όταν ο Αριστοτέλης επιχείρησε να αλλάξει τις συμβάσεις και τους όρους εργασίας του προσωπικού.
Θα μπορούσε ο Νιάρχος να είχε συμμετοχή στη δολοφονία;
Η σχέση του Σταύρου Νιάρχου με τον Αριστοτέλη Ωνάση χαρακτηριζόταν από έναν διαρκή ανταγωνισμό από την νεανική τους ηλικία μέχρι και το θάνατο του Ωνάση.
Η πρώτη τους μεγάλη κόντρα ήταν η Τίνα Λιβανού. Όταν ο Νιάρχος ζήτησε το χέρι της από τον εφοπλιστή πατέρα της Σταύρο Λιβανό, εκείνος αρνήθηκε. Τελικά το 1946 την παντρεύτηκε ο Ωνάσης. Ο ηττημένος τότε Νιάρχος παντρεύτηκε την αδελφή της, Ευγενία Λιβανού. Με αυτόν τον τρόπο οι δύο εχθροί έγιναν μπατσανάκηδες.
Η Ευγενία αυτοκτόνησε το 1970 (πολλοί πιστεύουν ότι δολοφονήθηκε). Η Τίνα είχε ήδη χωρίσει από τον Ωνάση, εξαιτίας της σχέσης του με τη Μαρία Κάλλας. Ποιος άλλος καλύτερος τρόπος για να τον εκδικηθεί; Το 1971 παντρεύτηκε τον Σταύρο Νιάρχο. («Τόλμη και Γοητεία», «Δυναστεία», «Dallas» και όλες οι γνωστές σαπουνόπερες, ωχριούν μπροστά στην Ελληνική ιστορία).
Η μεγάλη επιτυχία του Ωνάση το 1954 με την επιχειρηματική συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία για την μεταφορά πετρελαίου (γνωστή ως «συμφωνία της Τζέντα»), έκανε τον Νιάρχο να διαπιστώσει ότι η ζυγαριά έγερνε πλέον από την άλλη μεριά. Έτσι αποφάσισε ότι έπρεπε να δράσει.
Ο Σταύρος Νιάρχος, είχε αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις με τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Al Almer. Αυτός τον έφερε σε επαφή με τον Allen Weish Dulles, τον τότε αρχηγό της CIA.
Ο πρώην πράκτορας του FBI και της CIA, Robert Maheu, ο άνθρωπος που χρησιμοποιήθηκε από την CIA σε «ιδιαίτερες» περιπτώσεις (όπως για παράδειγμα την οργάνωση της δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο), ισχυρίστηκε σε συνέντευξη του στην «Washington Post» το Σεπτέμβριο του 1978 ότι είχε προσληφθεί από τον Σταύρο Νιάρχο για να παρακολουθεί τα τηλέφωνα του Αριστοτέλη Ωνάση στη Νέα Υόρκη και ταυτόχρονα να χρησιμοποιεί «βρώμικα τεχνάσματα» εναντίον του εφοπλιστή, (όπως για παράδειγμα να διαρρέει στον Τύπο ψεύτικες πληροφορίες εις βάρος του, συκοφαντώντας τον αλλά και στρέφοντας την κοινή γνώμη εναντίον του).
Χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, δήλωσε ότι όλη αυτή η επιχείρηση γινόταν σε συνεργασία του Νιάρχου με την CIA και τον τότε αντιπρόεδρο Richard Nixon.
Συνεχίζοντας, ο Maheu αναφέρει ότι σε μια από τις συναντήσεις που είχε με τον Νιάρχο στη σουίτα του ξενοδοχείου Claridges στο Λονδίνο, ο Νιάρχος του ζήτησε την «απόλυτη εξόντωση» του Ωνάση «με κάθε τίμημα», χωρίς όμως να του πει συγκεκριμένα τι ακριβώς εννοούσε.
Είχε ο Νιάρχος τη «στόφα» ενός δολοφόνου;
Σκληρός και δυναμικός άντρας, παρασημοφορημένος κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για τη συμμετοχή του στην «Επιχείρηση Νορμανδία», ο Σταύρος Νιάρχος κατηγορήθηκε για το θάνατο και των δύο γυναικών του (Ευγενία και Τίνα Λιβανού) όπου επίσημη αιτία θανάτου διαγνώστηκε – και στις δύο περιπτώσεις – θάνατος από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών.
Στο σώμα μάλιστα της Ευγενίας βρέθηκαν σημάδια πάλης και μώλωπες. Όμως, παρότι ο εισαγγελέας είχε ζητήσει την παραπομπή του Σταύρου Νιάρχου, η υπόθεση έκλεισε. Στην περίπτωση πάλι της Τίνας, τη στιγμή του θανάτου της, ο Νιάρχος βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο.
Την θεωρία ότι ο Σταύρος Νιάρχος ήταν συζυγοκτόνος, υποστηρίζει – εκτός των άλλων – ο Σπύρος Καρατζαφέρης στο βιβλίο του «Φάκελος Νιάρχος» και ο Βασίλης Βασιλικός στο βιβλίο του «Ο Ιατροδικαστής».
Γιατί ήθελαν να χτυπήσουν τον Αριστοτέλη Ωνάση οι Αμερικάνοι
Το FBI παρακολουθεί τον Ωνάση
Mετά από σύσταση του J. Edgar Hoover, από πολύ νωρίς το FBI ξεκίνησε να κατασκοπεύει τον Ωνάση.
Αφορμή ήταν ότι στα πρώτα επιχειρησιακά του βήματα συναντιόταν σε κοινωνικές εκδηλώσεις στο Buenos Aires και στο Montevideo με Αργεντινούς και άλλους πολιτικούς που ήταν σε δυσμένεια των αμερικανικών αρχών.
«Ο Αριστοτέλης Ωνάσης φέρεται να εξέφρασε αισθήματα εχθρικά προς τις πολεμικές προσπάθειες των ΗΠΑ», ήταν η αρχή πολλών δηλώσεων που εμφανίστηκαν σε αρχεία του FBI εναντίον του Ωνάση που στη συνέχεια κατηγορήθηκε για συνομωσία και απάτη.
Επιπλέον ο Hoover είχε εκφράσει τις ανησυχίες του ότι ο Ωνάσης, ύστερα από παρότρυνση της Σοβιετικής Ένωσης, σκεφτόταν να μεταφέρει πετρέλαιο στην Κούβα, που βρισκόταν σε αμερικανικό εμπάργκο.
Ο Ωνάσης εξαπατά τις ΗΠΑ
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης κατηγορήθηκε για συνωμοσία για εξαπάτηση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 1950 όταν πράκτορες της CIA, υποστηριζόμενοι από φωτογραφικά στοιχεία, αποκάλυψαν ότι Έλληνες μεγιστάνες της ναυτιλίας με έδρα τη Νέα Υόρκη μετέφεραν φορτία σε πλοία αμερικανικής κατασκευής όχι μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, αλλά και για τους εχθρούς τους, τη Βόρεια Κορέα και την Κίνα.
Το FBI ξεκίνησε την έρευνά του, η κυβέρνηση ακολούθησε επιθετικές τακτικές που οδήγησαν σε εντάλματα σύλληψης πλοίων στα λιμάνια των ΗΠΑ, ενώ υπήρξε παγκόσμιο μποϊκοτάζ στα πλοία του Ωνάση και επίθεση στον φαλαινοθηρικό στόλο του. Το διάστημα 1954-1956, ο Ωνάσης και άλλοι Έλληνες εφοπλιστές συμμετείχαν σε μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, καταλήγοντας σε οριστικούς διακανονισμούς με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Παρόλα αυτά ο Ωνάσης βρίσκει τρόπους και εξακολουθεί να μεταφέρει σε όλα τα μέρη της γης πετρέλαιο που προμηθεύονταν από τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, Σαούντ. Αυτό εκνεύρισε ακόμη περισσότερο τις ΗΠΑ που είδε τον Ωνάση σαν τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή τους.
Τα σκάνδαλα του Ωνάση
Χρόνια πριν ο Αριστοτέλης Ωνάσης παντρευτεί τη Jackie, είχε σχέση με τη μικρότερη αδερφή της, Lee Radziwill.
Η υπόθεση Ωνάση/ Radziwill εμφανίστηκε στον αμερικανικό Τύπο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1963, προκαλώντας αμηχανία στην κυβέρνηση Kennedy που ευελπιστούσε μια εύκολη επανεκλογή το 1964. Δεν ήθελαν σκάνδαλα και ο Ωνάσης είχε κατηγορηθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για απάτη, είχε χωρίσει και για χρόνια είχε ανοιχτή σχέση με την παντρεμένη ντίβα της όπερας Μαρία Κάλλας, στοιχεία που ενόχλησαν πολύ τους πουριτανούς Αμερικάνους.
Από τη μεριά του ο Ωνάσης μέσα από τις σχέσεις του με όλα τα μέλη της οικογένειας Kennedy επιδίωκε την εξομάλυνση με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Αμερικής.
Ο Ωνάσης πίσω από τη δολοφονία του JFK
Κάποιοι θεώρησαν ότι πιθανόν ο Αριστοτέλης Ωνάσης να κρυβόταν πίσω από τη δολοφονία του John F. Kennedy. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και η προσωπική γραμματέας του JFK, Evelyn Lincoln. Ερωτηθείσα αν πίστευε ότι η Τζάκι και ο Ωνάσης είχαν ερωτική σχέση πριν από τη δολοφονία, η Λίνκολν απάντησε: «Νομίζω ότι ναι. Η Τζάκι αγαπούσε τα χρήματα. Ο Ωνάσης είχε χρήματα».
Ο γάμος του Ωνάση με την Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ
Με την δολοφονία του Bobby Kennedy στις 6 Ιουνίου του 1968, ο Ωνάσης ανησύχησε ότι έκλεισαν για εκείνον οι πολιτικές πόρτες της Αμερικής. Ωστόσο ρίσκαρε έναν τελευταίο «Άσσο» που είχε στο μανίκι του. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης στις 20 Οκτωβρίου 1968 παντρεύτηκε την Jackie Kennedy στο εκκλησάκι του στον Σκορπιό.
Η πλέον Jackie Kennedy – Onassis αποτελούσε «σύζυγο – τρόπαιο» για τον Αριστοτέλη Ωνάση και του διατηρούσε ένα κύκλωμα γνωριμιών που ήταν απαραίτητο για τις συναλλαγές του με τις ΗΠΑ.
Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που ο Ωνάσης χρησιμοποιούσε τις γυναίκες για να αναδειχθεί κοινωνικά ή επιχειρηματικά. Από τα πρώτα χρόνια που ζούσε στην Αργεντινή, είχε σχέσεις με την Eva Peron, τη σύζυγο του Στρατιωτικού ηγέτη και προέδρου της Αργεντινής, Huan Peron.
Από αυτόν τον γάμο – εμπορική συναλλαγή, βγήκε βέβαια κερδισμένη και η Jackie. Ο Ωνάσης της πρόσφερε όχι μόνο τον μεγάλο του πλούτο αλλά και μια εξασφάλιση ότι θα προστάτευε τα παιδιά της που φοβόταν ότι ίσως αποτελούσαν επόμενο στόχο των εχθρών της οικογένειας Kennedy. Παράλληλα της παρείχε τις ελευθερίες που επιθυμούσε και που ως Πρώτη κυρία δεν μπορούσε να έχει.
Ο γάμος όμως αυτός ενόχλησε έντονα την Αμερικάνικη κοινωνία.
Ο Ωνάσης πίσω από τη δολοφονία του RFK
Ο συγγραφέας Peter Evans μέσα από το βιβλίο του «Nemesis» ανακατεύει τον Αριστοτέλη Ωνάση στη δολοφονία του γερουσιαστή Robert F Kennedy στις 6 Ιουνίου του 1968.
Ο Peter Evans υποστήριξε ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε δώσει χρήματα στον αξιωματούχο της PLO Mahmoud Hamshari για να κατευθύνει τους τρομοκράτες της PLO μακριά από τις αεροπορικές εταιρείες της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Σύμφωνα με τον Evans, μέρος αυτών των χρημάτων χρησιμοποιήθηκαν για να οργανωθεί η PLO και να προσλάβει τον Παλαιστίνιο Sirhan που τελικά δολοφόνησε τον RFK.
Η ιστορία βέβαια απέδειξε ότι η Ολυμπιακή Αεροπορία δεν έμεινε τελικά αλώβητη από τη «μόδα» των αεροπειρατειών εκείνης της περιόδου. Στις 22 Ιουλίου του 1970 έξι Παλαιστίνιοι της «Φατάχ» κρατώντας όμηρους 47 επιβάτες και το 8μελές πλήρωμα, απείλησαν να ανατινάξουν ένα Boeing 747 στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, αν δεν απελευθέρωναν οι ελληνικές αρχές εφτά Άραβες που κρατούνταν στις φυλακές. Μετά από διαπραγματεύσεις έγιναν δεκτά τα αιτήματα των αεροπειρατών και αφού άφησαν ελεύθερους τους ομήρους, ένα μήνα μετά απελευθερώθηκαν οι 7 Παλαιστίνιοι.
Θα μπορούσε ο Αλέξανδρος Ωνάσης να είχε δολοφονηθεί από τη Χούντα;
Μια από τις θεωρίες συνομωσίας θέλει τον Αλέξανδρο Ωνάση θύμα του καθεστώτος της Χούντας. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης όμως είχε πολύ καλές σχέσεις με τη Χούντα και ιδιαίτερα με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Χούντα και Ωνάσης
Όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ορκίστηκε πρόεδρος, ο Αριστοτέλης Ωνάσης του έκανε δώρο μια κάσα με ακριβό ουίσκι όπου στο μπουκάλι ήταν χαραγμένος ο φοίνικας- το εθνόσημο της δικτατορίας.
Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο ότι ο δικτάτορας Παπαδόπουλος διέμενε σε βίλα στο Λαγονήσι που του είχε παραχωρήσει ο Ωνάσης. Η δε «σιδηρά κυρία» Δέσποινα Παπαδοπούλου μετακινούνταν με τη λιμουζίνα που της παραχωρούσε ο Ωνάσης ενώ τον Φεβρουάριο του 1970 εγκαινίασε τον Ωνάσειο Παιδικό Σταθμό στο Νέο Ψυχικό.
Τα ανταλλάγματα βέβαια προς τον Ωνάση δεν ήταν λίγα.
Ενδεικτικά να αναφέρω το σκάνδαλο για την κατασκευή του 2ου αρχικά και στη συνέχεια και 3ου διυλιστήριού της χώρας. Επρόκειτο για μια επενδυτική, συμφωνία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων όπου ήταν να δοθεί στον Ωνάση, παρότι ο Σταύρος Νιάρχος είχε κάνει καλύτερη προσφορά. Ο Ωνάσης δεν αρκέστηκε στο ότι επιλέχτηκε ανάμεσα σε άλλους εφοπλιστές αλλά πίεσε τον Παπαδόπουλο για ακόμη πιο ευνοϊκούς όρους. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια κόντρα μεταξύ Παπαδόπουλου και υπουργού Συντονισμού Νικόλαου Μακαρέζου, ο οποίος κατηγόρησε τον πρόεδρο για διαφθορά. Τελικά παρενέβη ο Στυλιανός Παττακός ώστε να εγκριθεί η εισήγηση του Μακαρέζου.
Ο Παπαδόπουλος τότε βρήκε τη λύση ώστε να μείνουν όλες οι πλευρές ικανοποιημένες: Θα αναλάβει το 2ο διυλιστήριο ο Νιάρχος και ο Ωνάσης θα αναλάνβανε ένα 3ο διυλιστήριο! Τελικά όμως ο Ωνάσης υπαναχώρησε, αφήνοντας μάλιστα και μια μεγάλη πικρία στην κυβέρνηση. (Πηγή: «Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974», Αλέξη Παπαχελά)
Χούντα και Αμερικάνοι
Ταυτόχρονα όμως, η Χούντα τα πήγαινε καλά και με τους Αμερικάνους.
«Είμαστε μαζί σας, είτε µας θέλετε είτε όχι»!
Μόλις πέντε ημέρες μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο Στυλιανός Παττακός φρόντισε να ξεκαθαρίσει στους αξιωματούχους της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα ότι η χούντα είναι διατεθειμένη να εξυπηρετήσει δουλοπρεπώς τα συμφέροντα της υπερδύναμης… ακόμη και εάν η ίδια δεν το ήθελε. (Πηγή: https://ikypros.com)
Κατά τον Αμερικανό δημοσιογράφο David Binder, ο Παπαδόπουλος ήταν πράκτορας της CIA και εισέπραττε από αυτήν παχυλό μισθό – ήδη από το 1959 που υπηρετούσε στην ΚΥΠ. Την ίδια θεωρία υποστήριξε σε άρθρο της και η εφημερίδα «Observer» (τεύχος 1η Ιουλίου 1973) καθώς και το ακαδημαϊκό περιοδικό «Political Science quarterly», (τεύχος 89, 3-4, 1974).
Οι συνέπειες του θανάτου του Αλέξανδρου για την Ελλάδα
«Ελληνική τραγωδία» ονόμασε τον θάνατο του Αλέξανδρου ο Μάνος Χατζιδάκις.
«Αν δεν είχε πεθάνει ο Αλέξανδρος, θα ζούσε όλη η οικογένεια» είπε στη δήλωση της η οικονόμος Γεωργία Βέττα.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το που θα είχε φτάσει η δύναμη του Αριστοτέλη αλλά και στη συνέχεια του Αλέξανδρου Ωνάση.
Ίσως να ζούσε κι η Χριστίνα και να προλάβαινε να παντρευτεί τον Γιώργο Τσολμεκτόγλου, οπότε και η κόρη της Αθηνά θα είχε ελληνική ανατροφή. Ο επίσης ύποπτος θάνατος της Χριστίνας είχε ως αποτέλεσμα να αποκοπούν όλες οι σχέσεις της οικογένειας Ωνάση με την Ελλάδα.
Η απόσυρση του Ωνάση από την Ολυμπιακή Αεροπορία
Ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος το 1973 είχε ως συνέπεια την ενεργειακή κρίση και την απότομη ανοδική τιμή του πετρελαίου και κατ’ επέκταση την αύξηση του κόστους της ΟΑ. Σε συνδυασμό με μια απεργία των πιλότων που απαιτούσαν μισθολογικές αυξήσεις, ο Ωνάσης, που είχε χάσει πια κάθε ενδιαφέρον για την εταιρία, ζήτησε επιχορήγηση από το ελληνικό κράτος 45 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η κυβέρνηση αρνήθηκε το αίτημα του και ως απάντηση, στις 10 Δεκεμβρίου του 1974 ο Αριστοτέλης Ωνάσης, κατάγγειλε τη σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο και «έκλεισε» την Ολυμπιακή Αεροπορία, υποχρεώνοντας με αυτόν τον τρόπο την νεοσύστατη τότε κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή να κρατικοποιήσει την εταιρία αποζημιώνοντας τον Ωνάση με το ποσό των 68 εκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να μπορούν να πετούν τα αεροπλάνα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
I have learn some good stuff here. Definitely value bookmarking
for revisiting. I surprise how much attempt you place to create this sort of
excellent informative site.